Scepsis

Timor

Hafsa had het idee om te gaan midgetgolfen en iedereen wilde met haar mee. Iedereen wilde bij haar in het team, vooral. Ik mocht mezelf over mijn borst wrijven dat ik bij haar was beland. Onze docenten wisten er al vrij snel van want we hadden het er de hele tijd over tijdens colleges, en ze moedigden ons zo enthousiast aan dat ze net zo goed mee konden.

Ik was vol goede moed. Ik deed zelfs mijn haar en spoot iets meer deodorant onder mijn stinkende oksels dan normaal. Ik mocht Hafsa en ook Elin wel en ik was blij dat ik voor hun feestje was uitgenodigd. Ik kwam er daardoor ook achter dat Elin praktisch gezien boven mij woonde.

Esther had een luchtbed tevoorschijn gehaald toen ik had opgebiecht vorige week zaterdag bij vrienden geslapen te hebben. Ze dacht dat ik ergens in een sloot lag, maar boos was ze niet. Volgens mij zag ze dat ik het niet meer uit hield.

Maar het luchtbed was lek. Ik had gelijk geen zin meer om ooit nog iets aan mijn deprimerende studentenkamer te doen en liep via de brandtrap naar boven, op zoek naar wat gezelschap.

Elin had de deur opengezet met een stofzuiger als deurstop, en was net aan het afwassen toen ik binnen kwam lopen. Bijna struikelde ik over een blik lichtblauwe verf. Alle nonchalance die ik had willen uitstralen was van de baan geveegd.

Ik was laat, maar ik was wel de eerste die er was. Ik zei gedag tegen haar en haar huisgenoot uit Ierland.

'Hey Timor!' zei ze enthousiast, maar rustig. 'Hafsa zit in mijn kamer wanhopig alle liedjes van ABBA uit haar hoofd te leren.'

Alsof ik voor Hafsa kwam, en niet om met zijn allen naar het midgetgolfen te fietsen. Zo gewoontjes mogelijk zei ik: 'Oh?'

'Het is ABBA avond! Abavond!' het was alsof ze gelijk spijt had van die opmerking, want ze wist ineens niet meer waar ze moest kijken.

Ik ook niet, overigens. Het was altijd apart om voor het eerst in het huis van iemand anders te staan. Hoe hard ik ook mijn best deed om op mijn gemak te lijken, het lukte niet echt. Met een rare overslaande stem zei ik: 'Dat zijn best veel liedjes om nu nog uit je hoofd te leren.'

'Ik moet alleen nog afwassen. En het laatste stuk van dancing queen doornemen.'

'Een erg serieuze zaak, inderdaad. Zal ik anders afdrogen?'

Ze griste een theedoek die hing te drogen van een laatje en gaf hem aan mij, zonder me aan te kijken. Dat deed ze pas toen ik hem aanpakte en haar pink aanraakte. Ze droeg er een dun zilverkleurig ringetje omheen.

Ik leunde tegen het enigszins lage aanrecht en nam de ruimte in me op. Er hingen veel papiertjes met huisregels en rare quotes en overal lag keukengereedschap. Een gelig geworden staafmixer met klodders pasta rond de hals lag in het druiprek te druppelen. Ik wist na een paar minuten wat voor afval in welke zak of bak gestopt moest worden en dat niemand, maar dan ook echt niemand het kleine koelkastje in de hoek mocht openen. Omdat er schimmel in zat en het verschrikkelijk stonk.

Een studentenhuis.

De Ierse huisgenoot vertrok en ik had het geweldige idee om op een idiote manier een nummer van ABBA waarvan ik de titel niet kende te neuriën. Mijn moeder vond dat nummer leuk. Mijn vader, vanzelfsprekend, niet.

Maar het was beter dan een gesprek voeren. Ik vond het eigenlijk wel prima om niet te praten maar wilde de ruimte wel vullen. De sfeer goedmaken, zoals ik gewend was te doen. Het wrange gevoel in mijn maag negeren.

En omdat zij lachte, voelde ik mij beter, en begon ik er vaagjes bij te dansen. Haar lach moedigde me aan. Gaf me energie om door te gaan en te doen alsof ik geen normaal persoon was.

Met natte handen pakte ze haar telefoon en gelukkig was het niet om een filmpje van me te maken. Dat haatte ik. Ze zette het lied op dat ik zong. Ik ging de hele rommelige woonkamer door met één bord als improvisatiedrumstel en een vaatdoek en kwam toen weer naast haar staan om al drogend rondjes te draaien.