❄︎Completed❄︎နှင်းပွင့်လေးများလှပါစေ(ဘာသာပြန်)

Chapter 56 : အားလုံးသေကုန်ကြပြီလား

သူ ျမစ္ဆိပ္သို႔ေရာက္ေသာအခါ လူအိုႀကီးက်န္းမွာ ေလွေပၚရွိ ခုံပုေလးတစ္ခုေပၚတြင္ ထိုင္ေန၏။ သူက စုန႔္ယြီမင္ကို တစ္ခ်က္ေမာ့ၾကည့္လိုက္ၿပီး မ်က္လႊာခ်ကာ ေဝ့ခ်ီဘုတ္ျပားေပၚမွ ေနာက္ထပ္တစ္ကြက္ကို ေ႐ႊ႕လိုက္သည္။

စုန႔္ယြီမင္က လူအိုႀကီးက်န္း၏ ေလွေပၚသို႔ခုန္တက္လိုက္ကာ ေလွအမိုး၏ အျပင္ဘက္တြင္ ထိုင္လိုက္သည္။ သူက က်ယ္ေျပာလွသည့္ ပင္လယ္တစ္ခြင္ကို ၾကည့္ေနရင္း "မင္းမိန္းမက မင္းကို အိမ္ျပန္မလာခိုင္းတာလား ဘာလားပဲ။ ႏွစ္သစ္ကူးေတာင္ေရာက္ေတာ့မယ္။ မင္းက မင္းေလွေပၚထိုင္ၿပီး ဘာလုပ္ေနတာလဲ။"

လူအိုႀကီးက်န္းက သူ႕ေျခေထာက္နားတြင္ ရွိေနေသာ ေသရည္ကရားကို ယူကာ အငမ္းမရေမာ့ေသာက္လိုက္ရင္း မ်က္ႏွာကို မဲ့႐ြဲ႕လိုက္သည္။ ငါက ေရထဲက ေက်ာက္တုံးလိုျဖစ္ေနရတာ ေနသားက်ေနၿပီေလကြာ။ ငါက ငါ့ေလွေပၚေလးမွာမွ ရွိမေနရရင္ ဂနာၿငိမ္မွာ မဟုတ္ဘူး။"

စုန႔္ယြီမင္က သက္ျပင္းအသာခ်သည္။ "ငါးဖမ္းသမားတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာတာေတာင္ ဘဝႀကီးက ခက္ခဲေနတုန္းပါလား.."

လူအိုႀကီးက်န္းက ခပ္ေစာင္းေစာင္း ၿပဳံးကာ စုန႔္ယြီမင္ကို ေလးတြဲ႕စြာ ေမးလိုက္သည္။ "အားလုံးေသကုန္ၾကၿပီလား။"

"ငါ တစ္ေယာက္ကိုေတာ့ လႊတ္ေပးလိုက္တယ္။ သတင္းေလးဘာေလး ပို႔ေပးရေအာင္လို႔ေပါ့။"

လူအိုႀကီးက်န္းက ေခါင္းခါ၏။ "မင္းပို႔ခ်င္တဲ့အေၾကာင္းအရာက အဲ့မိန္းမနားထဲ ေရာက္မွာ မဟုတ္ဘူးကြ။ ေရာက္ရင္ေတာင္ သူမက ၾကားမွာ မဟုတ္ဘူး*။ တုန္ထင္းကေရာ ဘာျဖစ္ေနလဲဆိုတာ ရိပ္မိသြားေသးလား။"

"မရိပ္မိဘူးပဲ။"

လူအိုႀကီးက်န္းက ေခါင္းထပ္ခါျပန္သည္။ "မျဖစ္နိုင္တာကြာ။ သူမလို ထက္ျမက္တဲ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္က မရိပ္မိဘူးဆိုတာ ျဖစ္နိုင္စရာ အေၾကာင္းမရွိဘူး။"

စုန႔္ယြီမင္က ရယ္လိုက္သည္။ "ဘာလဲ။ မင္းက သူမကို ဒီလိုညစ္ပတ္တဲ့အလုပ္အေၾကာင္း သိေစခ်င္ေနတာလား။"

"မင္း သူမကို မေျပာရေသးတာက ဒီလိုအရႈပ္အေထြးေတြၾကားထဲ မပါေစခ်င္လို႔ မဟုတ္လား။ ဒါေပမယ့္ မင္း ဒီလိုဖုံးကြယ္ထားဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္ၿပီးကတည္းက ေသခ်ာလုံၿခဳံေအာင္ ဖြက္ထားေပေတာ့ပဲ။ သူမ ဒါေတြကို ကိုယ္တိုင္သိသြားလို႔ကေတာ့ မင္းတို႔ ဘာမဟုတ္တဲ့အေပၚမွာလည္း နားလည္မႈေတြ လြဲသြားၾကမွာ။"