Zawgyi
အခန္း (၃၇)
ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ထူးျခားလိမ့္မည္
ရႈယင္က ႐ႊယ့္တုန္ထင္း၏ နဖူးကို လက္ညွိုးျဖင္ဘ အသာတို႔လိုက္သည္။ "ညီမေလးက ဘာလို႔ငိုေနရတာလဲ"
႐ႊယ့္တုန္ထင္းက မ်က္ရည္မ်ားကို သုတ္၍ အားတင္းၿပဳံးျပလာသည္။ "အစ္မ ေျပာခဲ့တဲ့ စကားေၾကာင့္ပါ" သူမ ရႈယင္၏ အခ်ဳပ္အလုပ္ကို ၾကည့္ရင္း ႐ုတ္တရက္ တစ္စုံတစ္ခုကို ေတြးမိလိုက္သည္။ "အစ္မ၊ ဖိနပ္ခ်ဳပ္ရတာ လြယ္လားဟင္"
ရႈယင္က ႏွာမႈတ္လိုက္၏။ "လြယ္တာေပါ့။ ညီမက ဘယ္သူ႕အတြက္ ဖိနပ္ခ်ဳပ္ေပးမို႔လဲ"
႐ႊယ့္တုန္ထင္သည္ ရႈယင္က သူမကို ေနာက္ေျပာင္ေနသည္ကို သတိျပဳမိလိုက္ကာ ရပ္လိုက္ေတာ့သည္။ "အစ္မ ညီမကို မသင္ေပးခ်င္လည္း ကိစၥမရွိပါဘူးေလ"
ရႈယင္က ႐ႊယ့္တုန္ထင္းသည္ စိတ္ထိခိုက္လြယ္သည္မွန္း သိေသာေၾကာင့္ သူမကို ဆက္မက်ီစားေတာ့ေပ။ သူမသည္ ဖိနပ္ခုံျပဳလုပ္ပုံ၊ ဖိနပ္အပိတ္ျပဳလုပ္ပုံတို႔ကို အေသးစိတ္အခ်က္အလက္မ်ားအထိ ေျပာျပလိုက္သည္။
သူမ ဖိနပ္ခုံျပဳလုပ္သည့္ ပစၥည္းမ်ားကိုပါ ထုတ္ေပး၍ တစ္ဆင့္ခ်င္း သင္ျပေပးလိုက္၏။ ႐ႊယ့္တုန္ထင္းကလည္း ေသေသခ်ာခ်ာလိုက္မွတ္သည္။
သူမတို႔ႏွစ္ေယာက္သား တစ္ညေနလုံး စကားမ်ားေျပာခဲ့ၾကသည္။ ေနဝင္ရီတေရာအခ်ိန္တြင္ ႐ႊယ့္တုန္ထင္းက ေနာက္က်ေနၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မတ္တပ္ရပ္ၿပီး ႏႈတ္ဆက္ထြက္ခြာသြားေတာ့သည္။
ဆည္းဆာခ်ိန္ေလး၌ သူမ၏ သက္ငယ္တဲေလးဆီသို႔ တစ္ေယာက္တည္း ျပန္သြားေနသည္။ ထိုသက္ငယ္တဲေလးကို သူမ ပထမဆုံးအႀကိမ္အျဖစ္ မထားခဲ့ခ်င္သလို ထိုတဲငယ္ေလးထဲမွ လူအားလည္း သူမ မစြန႔္ခြာခ်င္ေပ။
တိမ္ထြတ္စီရင္စုတစ္ဖက္တြင္ေတာဘ လွပ၍ကေလးဆန္ေသာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္သည္ မားမားေခ်ာင္၏ လက္ေမာင္း၌ မွီတြယ္ေနသည္။
သူမက ေကာင္းကင္ကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။ "အခုခ်ိန္ေလာက္ဆို သမီးတို႔ရဲ႕ ဒုတိယအစ္မ ဘာမ်ားလုပ္ေနမလဲ။ သမီးတို႔ အတူတူ မကတာေတာင္ ၾကာလွၿပီေနာ္"
YOU ARE READING
❄︎Completed❄︎နှင်းပွင့်လေးများလှပါစေ(ဘာသာပြန်)
RomanceThis is not my own creation. Just translation. Both Unicode and Zawgyi. Eng name က ကိုယ့်ရဲ့ message board မှာ ရှိပါတယ်နော်။
