❄︎Completed❄︎နှင်းပွင့်လေးများလှပါစေ(ဘာသာပြန်)

Chapter 56 : အားလုံးသေကုန်ကြပြီလား

Zawgyi

အခန္း (၅၆.)
အားလုံးေသကုန္ၾကၿပီလား

႐ႊယ့္တုန္ထင္းက ထိုအေၾကာင္းကို ခဏမွ်စဥ္းစားလိုက္ကာ ေျပာလိုက္သည္။ "အဲ့တာဆို ကြၽန္မ ရွင့္ကို ဘယ္လိုေခၚသင့္လဲ။"

စုန႔္ယြီမင္က ထိုကိစၥမ်ားတြင္ အၿမဲလိုလို အေလးအနက္ႏွင့္ ေျပာတတ္၏။ "ေယာက္်ား~ လို႔ေခၚေလ။ ကိုက်ေတာ့ အားတုန္ ေခၚဖို႔ နာမည္ေျပာင္ေလးေတာင္ မရွိဘူး။"

"မတရားလိုက္တာ.." သူမက ကန႔္ကြက္သည္။

စုန႔္ယြီမင္က သူမ၏စိတ္ေကာက္ေနေသာ မ်က္ႏွာေလးကို တယုတယၾကည့္ကာ ညင္သာစြာေျပာလိုက္၏။ "အဲ့တာဆို ကို႔ကို ယြီမင္လို႔ပဲ ေခၚေတာ့။"

"ဒါေပါ့။" သူမက ေက်နပ္စြာ ေခါင္းညိတ္လိုက္သည္။ "ေပါက္စီေတြ က်က္ၿပီလားဆိုတာ ၾကည့္ရေအာင္.."

ႏွစ္ေယာက္သား အကၤ်ီမ်ားကို ျပန္ဝတ္လိုက္ၾကၿပီး မီးဖိုေခ်ာင္သို႔သြားကာ အိုးအဖုံးကို လွပ္ၾကည့္လိုက္သည္။ ျဖဴျဖဴလုံးလုံးႀကီးႀကီး ေပါက္စီမ်ား၏ ရနံ႕က သင္းပ်ံ့လို႔လာ၏။ စုန႔္ယြီမင္က ၎တို႔ကို ယူလိုက္ကာ ႐ႊယ့္တုန္ထင္းကေတာ့ မုန္ညင္းစိမ္း႐ြက္မ်ားကို ေၾကာ္လိုက္သည္။ စုန႔္ယြီမင္မွာ စားေကာင္းေကာင္းႏွင့္ စားလိုက္ရာ မုန္ညင္းစိမ္း႐ြက္ေၾကာ္ႏွင့္ ေပါက္စီသုံးလုံးမွ်ထိ စားကုန္သြားေလ၏။

မနက္စာစားၾကၿပီးေနာက္ ႐ႊယ့္တုန္ထင္းက စုန႔္ယြီမင္၏ ေရစိုဝတ္မ်ားကို ေလွ်ာ္ရန္ ရွာလိုက္သည္။ သို႔ေသာ္လည သူမ ထိုအဝတ္မ်ားကို ရွာမေတြ႕ရာ စုန႔္ယြီမင္ကို ေမးၾကည့္ေသာအခါမွ သူက ၎တို႔ကို လူအိုႀကီးက်န္း၏ ေလွေပၚ၌ ထားခဲ့ေၾကာင္း ေျပာ၏။

သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ေဆာင္းတြင္းႀကီးထဲတြင္ ေရစိုအဝတ္မ်ားႏွင့္ ေအးစိမ့္စြာ ထိုင္ေနခဲ့ရမည္ကို ႐ႊယ့္တုန္ထင္း စိတ္ပူ၏။ မည္သူမွ်ဂ႐ုမစိုက္ခဲ့လွ်င္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ခ်မ္းတုန္ေနခဲ့ေပလိမ့္မည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူမ သူ႕ကို ျမစ္ဆိပ္ဆီသြားေစကာ ထိုအကၤ်ီမ်ားကို ယူေစလိုက္သည္။

စုန႔္ယြီမင္ကေတာ့ အလ်င္မလိုေၾကာင္း ကန႔္ကြက္သည္။ သို႔ေသာ္ ႐ႊယ့္တုန္ထင္းကလည္း ဂ႐ုမစိုက္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူ႕တြင္ ေ႐ြးခ်ယ္စရာမရွိေတာ့ဘဲ ကူးတို႔ဆိပ္သို႔ ထြက္လာခဲ့ရသည္။ ေျပာရလွ်င္ ထိုအကၤ်ီမ်ားမွာ ေရစိုသြားျခင္းမဟုတ္ေပ။ မေန႕ညက သူ နန္းေတာ္မွ လုပ္ႀကံသူမ်ားႏွင့္ တိုက္ခိုက္ခဲ့ရာ ထိုသူ႕ကို သတင္းစကားေျပာရန္အတြက္ တစ္ေယာက္ကိုသာ အရွင္ထားခဲ့သည္။ သူ႕အကၤ်ီမွာ ေသြးမ်ားႏွင့္သာ႐ႊဲစိုေနေသာေၾကာင့္ လူအိုႀကီးက်န္း၏ အကၤ်ီမ်ားကို ယူဝတ္ခဲ့ရသည္။ ေသြး႐ႊဲေနေသာ အကၤ်ီမ်ားကိုမူ ေက်ာက္တုံးတစ္တုံးႏွင့္ပတ္၍ ထိုေက်ာက္တုံးကို ျမစ္ထဲသို႔ လႊင့္ပစ္လိုက္ရာ ျမစ္ေအာက္ေျခ၌ နစ္ျမဳပ္သြားခဲ့ၿပီျဖစ္ေလသည္။