ဆူဆူညံညံအသံေတြေၾကာင့္ ေကာင္းအိပ္မေပ်ာ္ေတာ့ပဲ ေအာက္ထပ္ကိုဆင္းမည့္အလုပ္...ခုတင္ေဘး႐ုတ္တရက္လႈတ္ခတ္သြားတဲ့ ဖုန္းသံေၾကာင့္....အေရးႀကီးဖုန္းထက္ ေမွ်ာ္လင့္တႀကီးေစာင့္ခဲ့ရတဲ့ တစ္ပတ္ေလာက္မေတြ႕ျဖစ္ခဲ့တဲ့ jeonမ်ိဳးႏြယ္ရဲ႕ဖုန္းျဖစ္မည္ထင္ခဲ့တာ...
အေျပးအလႊားဖုန္းကို ၾကည့္မိေတာ့ Hoseokဆိုတဲ့နာမည္ေလးနဲ႕ ကြၽန္ေတာ့္အတြင္းေရးမႉး.....
"ေျပာ....hobi...."
"......"
"ဘာ...ဘယ္လိုျဖစ္လို႔...."
"......."
"မျဖစ္နိုင္တာ ပါးကလား...."
"......"
"ေအးေနာက္မွျပန္ဆက္လိုက္မယ္...."ဆိုကာ ဖုန္းေလးကိုပိတ္ကာ ဆူညံသံကိုသတိထားမိသြားတယ္....
ဆူညံသံကိုသတိလက္လႊတ္နဲ႕ ဖုန္းေလးအေျပးအလႊားကိုင္မိတဲ့အခါ....မယုံၾကည္နိုင္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ကို ဆိုး႐ြားတဲ့ျဖစ္ရပ္ေတြ..အျပင္ေလာကအေၾကာင္းကို တစ္ညေလးလြတ္သြားမိတာနဲ႕ အရာအားလုံးဟာ ရည္႐ြယ္ခ်က္ရွိရွိလုပ္ခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းအရာေၾကာင့္ K-Groupဟာေဇာက္ထိုးေျပာင္းျပန္.....
အေပၚထပ္ကာ ဆင္းလာတဲ့ျမင္ရတဲ့ျမင္ကြင္းဟာ Kimအိမ္ေတာ္မွာပါလို႔ ယုံၾကည့္စရာအေၾကာင္းမရွိခဲ့.....ပစၥည္းေတြခ်ိတ္ပိတ္ကာသိမ္းရေလာက္တဲ့အထိ ဆိုးဆိုးဝါးဝါး....မားဟာလည္း ၾကမ္းျပင္ေပၚဒူးေထာက္လ်က္သား ပါးရဲ႕ေပါင္ေတြေပၚ သတိလစ္ေနခဲ့ၿပီ....
"ပါး......မား......"
မ်က္ရည္ေတြဟာ ေရေရရာရာအေၾကာင္းအရင္းဂဂနနေတာင္ မသိရေသးဘူး သတိေမ့ေနတဲ့မိခင္ျဖစ္သူေၾကာင့္ၿပိဳၿပိဳလဲလဲ.....
"သား..."
ဖခင္ထံကအသံဟာ အသက္မဲ့စြာ ေတာင္းပန္ေနသေယာင္.....
"မားကိုေဆး႐ုံတင္ဖို႔လုပ္ေလ!!!!....ဘာလုပ္ေနၾကတာလဲ....!!!!...."
သတိေမ့ေနတဲ့ မိခင္ျဖစ္သူကိုဖခင္ထံမွ ထိန္းမရင္း အိမ္အကူေတြကိုေအာ္တဲ့အခါ....မယုံၾကည္နိုင္စရာစကားတစ္ခြန္းၾကားခဲ့ရျပန္တယ္....
"သား.....ပါးေတာင္းပန္ပါတယ္...."
"ဘာအတြက္လဲ...."
