"ကဲ...namjoon shii...ျပန္လိုက္ပါေတာ့...ေနာက္မွဆက္သြယ္..."
စကားေတာင္မဆုံးေသးဘူး...ေဘးကသေကာင့္သားက...
"ငါေျပာတာလက္ခံရင္ခံ လက္မခံရင္ျဖတ္လိုက္...ရွင္းတယ္ေနာ္..."
"ကြၽန္ေတာ္ျပန္လိုက္ပါဦးမယ္...ေနာက္မွေတြ႕ၾကတာေပါ့...လူလူခ်င္းပဲ..."
"ေကာင္းပါၿပီ...."
"မင္းအရင္ေဟာင္တာေလ....ေခြးေကာင္ သြားခါနီးခြပ္သြားေသးတယ္..."
"ကဲေျပာ...ဘာျဖစ္ၾကတာလဲ..."
တကယ္ ကေလးေတြလိုပဲ သူတစ္ျပန္ကိုယ္တစ္ေက်ာ့ထိုးေနၾကတယ္...
"ကိုယ္ေရဆာတယ္..."
"ေရမရွိေတာ့ဘူး...မင္းတို႔ကိုပက္လိုက္ၿပီေလ..."
ေရနဲ႕ပက္လိုက္တာေတာင္ မသိေလေရာ့လား...ေခါင္းမွေရေတြဆက္လက္...
"ဟမ္..."
"လာဒီကို...ေရာ့...."
သပတ္တစ္ထည္ကမ္းေပးေတာ့...ဆိုဖာမွာျပန္ထိုင္ၿပီး ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး ေရသုတ္ေနေလရဲ႕....ေခါင္းေရသုတ္ခိုင္းထားၿပီ...သူေသာက္ဖို႔ေရသြားခပ္ရေသးတယ္...
"မင္းကိုယ့္ကိုစိတ္ဆိုးသြားလား..."
ေရခြက္ေလးကိုင္ၿပီးျပန္လာတဲ့သူေလးကို ေမးလိုက္ေတာ့
"မင္းတို႔ကေလးေတြလည္းမဟုတ္ဘဲ....ရန္ျဖစ္တာမထူးဆန္းဘူးလား..."
တကယ္ပဲ သူလႊတ္ငါလႊတ္နဲ႕က လုပ္က်ေသးတယ္...
"မထူးဆန္းဘူး....သူနဲ႕ကိုယ္ကမတည့္ဘူး...ဟိုတုန္းထဲကမတည့္တာ..."
"ဟိုတုန္းထဲကဆိုေတာ့...သူငယ္ခ်င္းေတြလား..."
"ရန္သူေတြ..."
"ဟမ္...ထားပါ....ဒါနဲ႕ဒီပုံစံနဲ႕ဒီကိုလာတာ အေၾကာင္းရွိလို႔လား..."
အူေၾကာင္ေၾကာင္ပုံစံနဲ႕ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး အ႐ူးလိုေျဖေသးတယ္...
"ကိုယ္လား..."
ဘယ္လိုေျဖရမလဲ....မင္းကိုသဝန္တိုလို႔ ကိုယ္ေျပးလာခဲ့ရတယ္လို႔လား...မျဖစ္ေသးဘူး..အ႐ူးလုပ္ဦးမွ...
"အ႐ူးလုပ္မေနနဲ႕ မင္းကိုေမးေနတာေပါ့..."
"ကိုယ္က မင္းဆီလာတာေလ...မင္းကိုေတြ႕ခ်င္လို႔..."
"ရွယ္ယာဝင္မလို႔ပါဆို..."
"အာ....အာ...ဟုတ္တယ္...ရွယ္ယာလည္းဝင္မယ္...မင္းနဲ႕လည္းေတြ႕မယ္ေလ...မရဘူးလား..."
