Aral ile göz göze gelince sırıtmıştım.
Bir an da zilin çalmasıyla herkes ciddileşti.
-ben bakarım.
Dedim ve kapıya doğru ilerledim.
Yine ısrarla çalan kapıyı açtım, içeriye bir adet sırıtan çağrı girdi.
-günaydın!
Neşeli çıkan sesine şaşırmıştım.
-günaydın.
Dedim hâlâ şaşkınca onu izlerken. Yanağımdan makas alıp içeri girdi. Kapı da Fırat abi göründü. Beni görünce gülümsedi ve kollarını açtı.
Ben de gülümsedim ve tereddüt etmeden ona sarıldım. Kalın kollarını bana sardı.
-günaydın abi.
Diye mırıldandım. Birkaç saniye sonra benden ayrıldı.
-günaydın güzelim.
Hem şaşkın hem de mutlu görünüyordu.
-hadi içeri geçelim.
Dedim, başıyla onayladı. Kapıyı kapatıp içeri geçtik. Çağrı efeyle konuşuyordu.
-Günaydın oğlum.
Dedi annem buruk bir gülümsemeyle.
-günaydın.
Diye mırıldandı Fırat abi. Eğer ben de asya isem bu kahvaltı da işlerin yumuşamasını sağlayacaktım.
-hadi sofraya geçelim.
Dedi babam. Herkes ayaklandı.
Gözüm çağrıya takıldı, gözlerini sanki özlemle evde gezdiriyordu.
Yemek odasına geçip masaya oturduk. Bir yanımda güney, diğer yanımda efe vardı.
-afiyet olsun.
Dedi babam düz bir sesle. Herkes önüne döndü ve yemeğine başladı. Ben de birkaç lokma yemeye başladım.
Birkaç dakikanın ardından boğazımı temizleyip konuştum.
-siz artık burada yaşayacaksınız değil mi?
Daha çok Fırat abiye doğru sormuştum. Bana bakıp durakladı. "neden bunu sordun?" der gibi bakıyordu. Ama ben salağa yatıp, hiç bir şey anlamamış gibi babama baktım.
-öyle değil mi baba? Geçmişte ne yaşandı bilmiyorum ama bence artık her şey çözüme kavuşmalı.
Dediğimde babam da duraklamıştı. Aral ile göz göze geldiğimiz de sanki ne yaptığımı anlamış gibi gülümsedi.
-bence de ablam haklı, abi sizi doğru düzgün tanımıyorum bile!
Dedi efe hafif bir sitemle.
-Sonuçta artık aile bir arada, tabii benim bilmediğim bir çocuk daha yoksa ortada.
Dediğimde güneyin gülmemek için kendini tuttuğunu gördüm.
Annem boğazını temizledi. Kısacası sofra da Fırat abi, babam ve annem hariç herkesin dudakları kıvrılmıştı.
-benim bildiğim kadarıyla pederin hızlı zamanlarında sadece biz olmuşuz.
Dedi güney sırıtarak. Ben de gülmemek için kendimi sıktım. Annem birkaç kere öksürdü. Babam da sanki gülmemeye çalışıyordu.
-yok kızım yok siz sonsunuz.
Dedi yarı alayla. Herkesin neşesi yerine geldiğine göre devam edebilirim.
-o zaman uzatmaya gerek yok, sonuçta adı üstünde bir aileyiz. Kimse küs kalmamalı.
Deyip sustum. Çağrı bana bakarak tebessüm etti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BİYOLOJİK AİLEM ✔️
Teen Fiction"Abiler, hatta mümkünse tüm erkolar kapatılabilir mi lütfen?" 🫠 17 yılı yalan olan Asya, yeni ailesinin yanında mutlu olabilecek miydi? Peki ya Zadeoğlu ailesi Asya'yı sevebilecek miydi? 🌸Tamamlandı fakat bazı bölümler düzenleniyor. Argo, küfü...
