အဲ့အခ်ိန္ ႐ုံးဆင္းလာတဲ့jinနဲ႕ hoseok...
"CEO ေရွ႕မွာဘာျဖစ္တာလဲမသိဘူး..."
"လာသြားၾကည့္ရေအာင္...ငါ့ကုပၼဏီေရွ႕ႀကီးမွာ..."
အနက္ေရာင္ကားႀကီးကို ရင္းႏွီးေနသလို....ၿပီးေတာ့..jeonရဲ႕ကိုယ္ရံေတာ္ပါလား...သူ႕ေဘးကငိုေနတဲ့ေကာင္ေလးက...
"Jimin ah...."
"ဟင့္....အင္း...hyung...အီး...ဟီး..."
"ဘာျဖစ္တာလဲjimin....ဟင္...ေျပာပါဦး...."
ငိုေနရာကေန ေျပးလာၿပီးထားတဲ့ညီေလး...တစ္ဝမ္းကြဲညီေလး...USမွာေက်ာင္းတက္ေနတာ ဘယ္ခ်ိန္ကျပန္ေရာက္လဲ မသိလိုက္...
"အဲ့လူႀကီး....ကြၽန္ေတာ္ရဲ႕အသစ္စက္စက္ကားေလးကို သုံးခါေတာင္တိုက္ပစ္လိုက္တယ္....အီး..ဟီး...."
"တိတ္ေတာ့...hyungျပန္ဝယ္ေပးမယ္..."
"ဟုတ္..အင့္...ဟင့္..."
"အကိုေလး....ကြၽန္ေတာ့္ကိုBossလာႀကိဳခိုင္းလိုက္လို႔ပါ..."
"သူကေရာ..."
"Bossက အလုပ္မအားလို႔ မလိုက္လာနိုင္တာလို႔ ေျပာခိုင္းလိုက္ပါတယ္...."
"အင္း...hobi ah..ငါသူနဲ႕လိုက္သြားလိုက္မယ္....ၿပီးေတာ့ ဟိုကားကိုေ႐ႊ႕ထားေပးပါဦး..."
"ဟုတ္ကဲ့CEO..ေကာင္းေကာင္းျပန္ပါ..."
"ေအး...မင္းေရာဂ႐ုစိုက္ေမာင္း....သြားၿပီးေနာ္..."
"Jiminလာေလ...."
"မလိုက္ဘူး!!!!....အဲ့လူႀကီးေမာင္းတဲ့ကား....မစီးဘူး!!!!...."
"ဟူး...လာပါ....ကိုယ္မင္းကိုေတာင္းပန္ပါတယ္..."
"ၿပီေရာ...ဟင့္..."
တကယ္မလြယ္ေက်ာေလးဗ်ာ..ေတာင္းပန္လိုက္မွပဲ ကားေပၚတက္ေတာ့တယ္....
"ဒါနဲ႕မင္းbossရဲ႕ဖုန္းနံပါတ္ေပးပါ...ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းေျပာခ်င္လို႔...."
"ဟုတ္ကဲ့...010**********ပါ...."
"ေက်းဇူးပါပဲ...."
"ရပါတယ္...သူနဲ႕ဘာေတာ္တာလဲမသိဘူး...စပ္စုတယ္မထင္ပါနဲ႕...."
"ေအာ္...သူေလးလား...တစ္ဝမ္းကြဲညီေလးေလ....သူရိုင္းတာေတြ ခြင့္လႊတ္ေပးပါ နည္းနည္းဆိုးလို႔ေလ..."
