တီ....တီ....တီ....
အလုပ်ရူတ်နေတဲ့ Bossတစ်ယောက် ဖုန်းဝင်လာတော့....
"ဘယ်သူလဲ...."
လေသံကမာလိုက်တာ.ကြောက်စရာကြီး...
"ငါပါ Kim...Kim...seokjin....."
"အာ....sorry..ကိုယ်မင်းမှန်းမသိလို့ပါ....ကိုယ့်ကိုပြောစရာရှိလို့လား...."
"ကျေးဇူးတင်ချင်လို့ပါ....ဘူဆန်ကအတွက်ရော ဒီနေ့အိမ်ပြန်ပို့ပေးတဲ့အတွက်ရော...ကျေးဇူးပါပဲ...."
ပြောင်းသွားတဲ့လေသံဟာ နူးညံလို့...ခုဏကပြောတာ သူမဟုတ်တဲ့အတိုင်းပဲ....
"ကျေးဇူးတင်စရာမလိုပါဘူး....ကိုယ်ကမင်းကိုစိတ်ပူလို့ပါ..."
"အင်း...ဒါနဲ့အလုပ်တွေမအားဘူးဆို..."
"ဟုတ်တယ်....ကုိယ်အခုအပြင်မှာပဲရှိသေးတယ်....အိမ်မပြန်ရသေးဘူး..."
"အဲ့ဒါဆိုအလုပ်ပြီးအောင်လုပ်ပြီး မြန်မြန်ပြန်နားလေ....ဖုန်းချလိုက်တော့မယ်..."
"မင်းလည်းနားတော့လေ...."
"GOOD NIGHT..."
"Goodnight baby..."
Babyဆိုတဲ့အသံလေးဟာ အမြဲလိုတိမ်ဝင်သွားပြန်တယ်....
ဖုန်းလေးကျသွားတာနဲ့ တစ်နေကုန်ပင်ပန်းထားသမှျ အမောပြေလို့...BossJတစ်ယောက်ဖုန်းလေးကိုကြည့်ရင်း ပြုံးစိစိနဲ့သိန်းထီပေါက်သလိုပဲ...
"Boss ပစ္စည်းတွေအားလုံး ရွှေ့ပြီးပါပြီ...."
"ကောင်းပြီ...taehyung...မင်းတော်တယ်..."
"ကျေးဇူးပါပဲဗျာ..."
"ပြန်ကြမယ် အားလုံးကိုနားခိုင်းလိုက်တော့...."
"နားကြတော့ဟေ့...."
ဆိပ်ကမ်းမှာအလုပ်လုပ်နေတဲ့ BossJရဲ့လူတွေ...အားလုံးပြီးတာနဲ့ နားကြကာ အိမ်ပြန်ကြတော့တယ်....
ဒီညလေးမှာတော့ BossJတစ်ယောက်ပင်ပန်းတာကို မေ့မယ်ထင်ပါ့....အလှဆုံးလူသားလေးရဲ့ အသံလေးကုိလေလှိုင်းထဲက ကြားခဲ့ရတာကုိ....
အချစ်ဆိုတာ ဖွင့်ပြောစရာမလိုပဲ ကိုယ်နဲ့သူ့မှာရင်နှီးမူတစ်ခုက အလိုလိုဖြစ်တည်လာမျိုးပါ....
____________________________
ကြက်ပေါက်လေးနဲ့ အချေကိုယ်တော့တို့ တွေ့ကြပါပြီ...မပါဘူးလားမေးတဲ့သူတွေ ကျွန်မအသဲအသက်လေး ပါလာပြီ...
Thank my readers,
💜Minna💜
____________________________**zawgyi**
"Hobi ah...ဝင္ခဲ့ဦး..."
ဖုန္းကတစ္ဆင့္ အတြင္းေရးမႉးကို ႐ုံးခန္းထဲေခၚေတာ့....
