"ဟုတ်ကဲ့...010**********ပါ...."
"ကျေးဇူးပါပဲ...."
"ရပါတယ်...သူနဲ့ဘာတော်တာလဲမသိဘူး...စပ်စုတယ်မထင်ပါနဲ့...."
"အော်...သူလေးလား...တစ်ဝမ်းကွဲညီလေးလေ....သူရိုင်းတာတွေ ခွင့်လွှတ်ပေးပါ နည်းနည်းဆိုးလို့လေ..."
"မဟုတ်တာ...ကျွန်တော်ကတောင်းပန်ရမှာပါ သူကားကိုဝင်တိုက်လိုက်လို့..."
"ကလေးလိုပဲဆိုးချင်တယ်သူက...."
"ဟုတ်ကဲ့...."
တကယ်ကလေးဆိုးလေး ရန်တောင်မတွေ့နိုင်တော့ဘူး...ကားပေါ်မှာအိပ်ပျော်နေပြီ.....
ကားလေးကတရွေ့ရွေ့နဲ့Kimအိမ်တော်သို့ရောက်ခဲ့ပြီ....
"Jimin ah....jimin ah....ထတော့လေ...ရောက်ပြီ....."
"အမ်....အင်း....အင်း....ဟွား...."
"ဆင်းမယ်လေ....အိမ်ရောက်ပြီ..."
"ခင်များ....ဖုန်းနံပါတ်ပေး....ကားလျောကြေးပေးရမယ်...."
"Hyung ပြန်ဝယ်ပေးပါ့မယ်..."
"ရပါတယ် အကိုလေး...ဒီမှာ**********"
"ကျွန်တော်ပြန်လိုက်ပါဦးမယ်...."
"ကျေးဇူးပါပဲ...ပြန်ပို့ပေးလို့..."
"ရပါတယ်....သွားပြီနော်..."ဆိုကာ jiminကိုပြောတေ့ာ....
"ကြွ......ကြွ....."
"Jimin...အားနာစရာကြီး....."
"အားမနာဘူး...ကျွန်တော့်ကားအသစ်ကိုဝင်တိုက်ထားတယ်လေ..."
"ပါးနဲ့မားကို မပြောနဲ့စိတ်ပူနေဦးမယ်....ကြားလား..."
"ဟုတ်...ဒါနဲ့သူကဘာလို့လာကြိုရတာလဲ....hyungနဲ့သူ့bossကဘာတွေလဲ...."
"နောက်မှပြောပြမယ်...လာအိမ်ဝင်ရအောင်...."
ညီအစ်ကိုနှစ်ယောက်သား....စကားလေးပြောရင်းအိမ်ထဲဝင်ခဲ့ကြတော့တယ်....
Jiminနဲ့jinက တစ်ဝမ်းကွဲညီအစ်ကိုတွေ....jiminကUSမှာကျောင်းတက်နေတာ အခုမှပြန်ရောက်လာတာ...ရောက်တာနဲ့ဖူးစာဖက်တွေတွေ့ပြန်တော့...ရန်ဖြစ်တာကစလို့ပေါ့....နှလုံးသားနှစ်စုံတော့ ရန်ဖြစ်ခြင်းကစခဲ့ပြန်ပြီ....
အိမ်ရောက်တာနဲ့ရေမိုးချိုး....ညအိပ်ဝတ်စုံလေးဝတ်ပြီး အိပ်ရာပေါ်ရောက်တာနဲ့...ဖုန်းနံပါတ်လေးတစ်ခုကိုနှိပ်ရင်း ခေါ်နေခဲ့တော့တယ်...
^10^
Mulai dari awal
