Nowa zabawka, figurka marzeń,
Tak piękna i tak zabawna się zdaje.
W życiu daje nowych wrażeń,
Z głębi cudne dźwięki wydaje.
Głosy co mówią, głosy co śpiewają,
Księżna komplementy od niej bierze.
Ją wszyscu lubią, jej ludzie ufają,
Spośród innych królewnę tylko wybierze.
Lecz się w końcu pozna,
Sztuczki wszystkie w rękawie.
Może pora wtedy późna,
Lalka przywiązała się niedbale.
I w kąt się ją wyrzuca,
Krusząc jej twarz uśmiechniętą.
Ten czyn serce porusza,
W puste miejsce inne lalki wejdą.
Zabawka prawdę sobie zdała,
Że nie tylko jej w oczy kłamie.
Księżniczka, która ją wybrała,
Od lat wszystkie lalki łamie.
