"You will always be real to me. Always."
Jannaiah unexpectedly found her greatest love at the age of 17. But what if the destiny didn't made their love story a happily ever after? Or what if their love story has never been real ever since? Find out...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
See? Napaka gwapo naman talaga. Halatang hindi ako papatulan eh. Joke lang, Lord baka naman po hehe. Look at his tummy!! Hahahaha. Napaka cute nya rin at the same time, lalo na kapag tumatawa at naka ngiti sya. Literally his one smile makes my whole day. Kung alam nya lang lahat ng yon, hays.
Anyways nag swimming na nga kami at wala masyadong ganap dahil mas inenjoy ko talaga yung moment at nag picture picture lang kami dun and honestly hindi nag fail si Sandro na pasayahin ako at makalimutan yung mga problema ko sa pinas. Siguro kung wala sya ngayon, hindi ko alam yung gagawin ko. Hindi ko alam kung kakayanin ko pang kumapit if ever man na walang Sandro na nag checheer up sakin ngayon at palaging nag reremind sakin kung gaano ko ka worth it mahalin at deserve ko ang lahat. Imagine, kaibigan nya palang ako ng lagay na 'to. Paano nya pa kaya tatratuhin yung magiging girlfriend nya in the future? Hindi lang sya swerte, blessed pa sya na ikakasal at magkakaroon sya ng anak sa isang lalaking minsan ko nang pinangarap na makitang nag hihintay saakin sa harap ng altar.
-TIME SKIP-
11PM IN THE EVENING
Nasa bar kami malapit sa beach and we're just hanging out. Nung time na yun nag inuman sila Sandro and yung friends nya pero hindi na ko naki sali since i'm still a minor at ayoko ring malasing ulit, medyo nakaka trauma. So i just waited for Sandro sa room namin hanggang sa matapos silang mag hang out ng friends nya. Wala naman ako dapat ika selos regarding sa mga kasama nya uminom since puro boys naman sila. So after mga 2 hours, at around 1AM na naka balik si Sandro sa room namin. Actually, tulog na ko that time pero nagising rin ako dahil kumatok sya ng malakas at tila bang naka sandal sya sa pinto kaya't bumangon ako agad at pinag buksan ko na sya ng pinto. Pagka bukas na pagka bukas ko ng pinto, bigla kaming napa higa sa sahig parehas dahil nadaganan nya ko. Nagulat ako sa nangyari. Lasing na lasing si Sandro nung gabi na yun at ang tagal namin naka higa sa sahig parehas. Rinig na rinig ko rin yung hinga nya dahil naka patong yung katawan nya sakin at magka dikit yung dibdib namin. Hindi na ko maka hinga kaya naman tinulak ko na sya patagilid at ginising ng dahan dahan dahil hindi ko naman sya kayang buhatin papunta sa kama para makapag pahinga na. Nang makarating na kami sa kama habang ginagabayan ko sya sa pag lakad, pina higa ko na sya at pinag palit ng damit. Naka pikit parin yung mga mata nya pero sumunod naman sya. Kaya lang nagulat ako ng bigla nya kong hinila at niyakap ng mahigpit habang naka higa. Ayoko maging madumi utak ko pero kung kanina, sya yung naka patong saakin. Ngayon naman, ako yung napa patong sakanya dahil nga hinila nya ko papunta sakanya habang naka higa. Nagulat ako at pilit akong umaalis sa pagkakayakap nya. Hindi ako masaya nung time na yun. Natatakot ako. Natatakot ako na baka mangyari na naman yung ginawa ni Mark nung time na lasing rin sya.
"Sandro, bitawan mo ko!! Bitawan mo ko please!!" Nagmamakaawa kong sabi sakanya.
Sumagot sya kahit naka pikit parin ang dalawa nyang mata, "Shhh.. Hindi ko gagawin yung ginawa sayo nung gag*ng Mark na yun. I just want to hug you. Lasing ako, Janna. Pero lasing lang ako. Hindi parin mawawala yung respeto ko sayo."
Gumaan ang loob ko at naka hinga ko ng maluwag nung oras na yun. Gusto kong maiyak sa sobrang saya. Napaka swerte ko talaga dahil nakilala ko sya. Kaya ang ginawa ko ay niyakap ko nalang sya pabalik at hinalikan nya ulit ang noo ko bago matulog at natulog na kami ng magkayakap.
I can't deny na lasing ako that night. Nahihilo talaga ko at masakit ang ulo ko kaya ang naisip ko lang na pampagaan ng nararamdaman ko ay ang isang yakap ni Janna. Kaya ko siguro nagawang hatakin sya papunta saakin. Sorry, Janna kung nagulat at natakot ka sa nangyari. Pero don't worry. I assure you, hinding hindi kita babastusin katulad ng ginawa sayo ng kaibigan mong si Mark. I maybe drunk, but i still have my biggest respect on you. At hinding hindi mawawala yun. Matulog ka lang sa dibdib ko at pakinggan ang tibok ng puso ko. Matulog ka ng mahimbing at kalimutan ang lahat ng pinag dadaanan mo. Andito lang ako at hindi ko na hahayaang masaktan kapa ulit ng ganyan. _________________________________________
Natulog ako sa dibdib ni Sandro habang mag kayakap kami. Ang sarap sa feeling. I feel very safe at yung yakap nya sakin pakiramdam kong pinoprotektahan nya talaga ko that's why hindi talaga ko nag regret na i admire him.
Pero before ako matulog, i heared Sandro whispers, "I love you so much."
A-ano daw? I love you? Ahh, baka naman nananaginip lang sya. Tulog na kasi sya nung time na yun kaya hindi ko kailangang mag isip ng kung ano man. Hindi ko bibigyan ng malisya lahat ng 'to. I also have my respect on Sandro. May respeto sya sakin at may respeto ako sakanya and that's how we understands each other always kahit sa mga mahihirap na sitwasyon. Ayoko ring umasa sa mga ginagawa namin dahil alam ko namang magkaibigan lang kami. Pero if ever man na hindi lang kami hanggang magkaibigan, edi mas masaya. Pero katulad nga ng sinabi ko, hindi na rin ako aasa. Mas okay nang mag expect ako ng mababa kaysa mag expect ako ng mataas sa label namin ni Sandro. I'm only 17. I don't think magugustuhan nya ko considering na he's already 27 tapos mula pa sa sikat na pamilya. Hindi ako aasa, pero hindi rin ako titigil mangarap at mag dasal na sana balang araw ay matutunan nya rin akong mahalin. I know, kung kami talaga ay gagawa ang tadhana ng paraan para mahanap namin ang isa't isa. I love you forever, My Sandro. Kahit hindi mo pa alam, I LOVE YOU AND I WILL LOVE YOU UNTIL MY BREATH.
