Living With The Badboy

deel 10

Kai

Iets sneller dan de toegestaan snelheid, rij ik door een rijke buurt. Dankbaar dat ik een goede reden had om eerder van het saaie feestje weg te gaan. Er is niets leuk aan een feestje, waar iedereen je raar aanstaart en Thalia de hele tijd met andere jongens staat te flirten om jou jaloers te maken.

Het straatnaambordje zegt dat ik er bijna moet zijn. En inderdaad, daar in het licht van een lantaarnpaal zie ik haar staan. Ze heeft een kort jurkje aan zit helemaal ingedoken op de grond. Ik parkeer de auto en stap uit. 'Alles goed? Het leek alsof je huilde aan de telefoon.'

Ze kijkt op, haar ogen zijn helemaal rood en haar mascara is uitgelopen.

'Ik ben oké,' zegt ze hees.

'Kom,' ik help haar opstaan en geef haar mijn trui. 'Trek aan.'

Ik had verwacht dat ze hevig zou protesteren dus ik ben nogal verbaasd wanneer ze doet wat ik zeg.

'Wie ben jij en wat heb je met Sadie gedaan.' Mijn grap is bedoeld om haar op te vrolijken, maar in plaats daarvan begint ze te huilen.

'Sorry, het was niet...' Midden in mijn zin, slaat ze onverwacht haar armen rondom mij. Ongemakkelijk doe ik hetzelfde. Ik voel mijn T-shirt nat worden, maar ik laat haar doen. We blijven zo staan totdat haar gesnik minder wordt.

'Het was mijn eerste keer.'

'Sorry?'

Ze maakt zich los. 'Het was mijn eerste keer,' herhaalt ze. 'Hoe kon ik zo dom zijn.'

'Je bent gewoon in de war,' zeg ik ook al heb geen idee waarover ze het heeft. 'Kom dan breng ik je naar huis.'

Ze schudt hevig haar hoofd. 'Ik kan mijn ouders nu niet onder ogen komen.'

Ik haal mijn autosleutels uit mijn zak. 'Ik bedoelde mijn appartement.' Ze volgt me richting mijn auto.

'Snel gaan slapen en morgen zal je je beter voelen.'

Stokstijf blijft ze staan. 'Ik haat mezelf.'

'Komaan, Sadie.' Ik begin een beetje mijn geduld te verliezen. De vorige keer dat ze dronken was, kon ik haar tenminste zelf weg dragen. Alleen iets in mij zegt dat ze helemaal niet dronken is, die verdomde bezorgdheid ook.

'Ik walg van mezelf.'

'Doe niet zo dramatisch, zo....'

Midden in mijn zin onderbreekt ze me. 'Je hebt geen idee wat ik heb gedaan.'

'Daar heb je helemaal gelijk...'

De volgende zin roept ze uit. 'Ik heb juist seks gehad!'

Ik heb geen idee wat ik daar op moet zeggen, maar Sadie geeft me zelf niet eens de kans.

'Mijn vader waarschuwde me altijd voor gasten gelijk hem. Hij zei: "Jongens willen maar één ding." En weet je, Kai.' Ze praat zo snel dat ik moeite heb om haar te verstaan. 'Ik geloofde hem niet, ik dacht dat hij overdreef, maar hij had gelijk.' Haar ogen vullen zich weer met tranen. 'En nu heeft hij nog een extra reden om teleurgesteld in mij te zijn, in zijn waardeloze dochter.'

'Sadie,...'

'Het was mijn eerste keer, Kai. Mijn fucking eerste keer!'

'Sadie, ik heb geen idee wat er precies is gebeurt, maar laten we nu alsjeblieft naar huis gaan, want het is al laat.'

Ze stapt in de auto. 'Hoe dom kon ik zijn, ik dacht hij me leuk vond.'

Ik ga naast haar zitten en start de auto. 'Wie?'

'Liam Bradly.'

Ik hou het stuur stevig vast om te voorkomen dat ik niet uitstap, om die gast in elkaar te slaan.

'Het was mijn eerste keer', fluistert ze nog één keer voordat ze in mijn auto in slaap valt.

Eenmaal thuis draag ik haar naar boven en leg haar in bed en ik blijf nog even kijken naar haar gezicht, dat er enorm vredevol en onschuldig uitziet. Ik haat dat ze gekwetst is, ik wil niets liever dan haar opvrolijken en de persoon die haar dit heeft aangedaan, haat ik zelf nog meer.