Living With The Badboy

deel 8

Kai

Doodongerust loop ik heen en weer en probeer ik voor de vierde keer vandaag haar nummer. Hoi, met Sadie Barret. Ik ben even niet bereikbaar, probeer later nog eens opnieuw. Uhmm, ja doei zeker. Oh, wacht fun fact ik luister nooit mijn berichten af. En dan volgt de piep. Sadie heeft vannacht niet hier geslapen, ik hoop eigenlijk dat ze terug naar huis is gegaan, maar ik durf niet naar haar huistelefoon te bellen, bovendien weet ik daar niet eens het nummer van. Een deel in mij zegt dat er iets ergs is gebeurd en het maakt met gek, ik wil me helemaal geen zorgen maken over Sadie Barret.

Mijn deur gaar open en ik kijk op in de hoop dat het haar is, wat niet het geval is. 'Jij lijkt blij om mij te zien.' Thalia sluit de deur en zoent me op de mond, haar hand gaat al richting mijn ritssluiting. Ik duw het weg. 'Thills, ik echt niet in de mood.' Zuchtend gaat ze op de bank gaan zitten en kijkt me aan met een zielige blik. In die blik trap ik al een tijdje niet meer. Ik leerde Thalia een hele poos geleden kennen en door haar constante aanwezigheid voelde ik me minder eenzaam, elke avond waren we bij elkaar. Om eerlijk te zijn gebruikte ik haar gewoon voor de seks, maar zij gebruikte mij ook. We kennen elkaar nu al bijna een jaar en ik weet nog niet eens haar achternaam. Thalia gelooft niet in relaties en ik heb er geen nood aan om het 'uit te maken,' dus zoeken we elkaar nog vaak op.

'Wat zit je zo te staren.' Thalia steekt een sigaret.

Ik zucht. 'Niet binnen, Thill.'

'Iemand is in een slechte beu,' ze neemt een trek van haar sigaret, 'boos dat ze het feestje niet meer bij jou laten doorgaan.' Ik haal mijn schouders op. 'Maakt mij niet uit.' Ik haal de sigaret uit haar mond en doof hem.

'De laatste tijd is er ook geen fun meer te beleven met jou.' Ze glipt met haar hand onder mijn shirt en wrijft over mijn buik. Ik haat het feit dat ze gelijk heeft, ik ben veranderd de laatste tijd en iedereen heeft het door.

'Thalia,' mijn smeekbede klinkt zwak.

'Kai,' doet ze me na en ze trekt me naar beneden zodat ik op de bank beland en ze gaat half op me liggen. Ik haat de macht die ze over me heeft en ik me altijd laat doen. Ze volgt met haar vingers mijn biceps en begint mijn T-shirt uit te trekken. Ik breng mijn handen automatisch naar haar heupen, ze sabbelt aan mijn oorlel. 'Thalia,' breng ik zwakjes uit. 'Ik wil nu niet...'

Ze legt haar vinger op mijn lippen. 'Shtt.'

We horen iemand met de deurklink prutsen, snel komen we tegelijk recht en heel even hou ik van Riley en haar onverwachte bezoekjes. Maar het is helemaal Riley niet die binnen komt, het is Sadie. Wanneer ze ons ziet blijft ze stokstijf staan. 'Sorry,' mompelt ze, met een knalrood hoofd.

'Kom binnen,' zeg ik, terwijl ik snel mijn T-shirt aantrek.

Thalia lijkt niet zo blij. 'Wie is zij,' vraagt ze, alsof ze het over een of ander insect heeft.

Sadie kijkt haar vuil aan. 'Ik kan me ook afvragen wie jij bent.' Ze blijven elkaar uitdagend aankijken.

'Uhmm,' ik kijk hun ongemakkelijk aan. 'Thills, dit is Sadie, ze blijft hier een tijdje logeren.'

'Sadie, dit is Thalia.'

'Laat mij, niet de pret bederven. Ik kom gewoon snel wat spullen pakken en dan ben ik weer weg.'

Iets te snel zeg ik: 'Waar ga je naar toe.' Het ze me niets mogen schelen en ik zou me geen zorgen moet maken, maar ze is mooi opgemaakt en ik wil niet dat ze zichzelf weer in de problemen brengt. 'Misschien kan je me deze keer wel op de hoogte brengen, wanneer je niet hier bent. Kan ik ook leuke dingen doen.'

Sadie werpt me haar blik. 'Ik stuur wel wanneer ik hier ongeveer terug ga zijn.' En ze is alweer naar buiten gelopen.

'Waar ga je naar toe,' doet Thalia me na. 'Oh, kleine Sadie ik ben zo bezorgd om jou, je ziet er dan ook uit als een rijkeluispopje. Zullen we nu lekker gaan rollebollen in de slaapkamer.'

'Hou je bek.'

'Omg, Kai. Doe niet zo dom, je hebt duidelijk een zwak voor haar.'

'Nietes.' Maar ze heeft gelijk, de nieuwe Sadie kan ik niet af, maar ik weet dat ergens diep vanbinnen nog steeds de oude, lieve, verlegen Sadie zit, waar ik altijd al van heb houden. En het helpt ook niet ze nog eens zo verdomd knap is.

'Kai is verliefd,' begint Thalia te zingen. 'Kai is verliefd.'

Ik leg mijn hand op haar mond. 'Ik ben niet verliefd, en zeker niet op Sadie Barret.'

'Nou, iemand als haar gaat toch nooit iets willen met iemand zoals jou.'

'Bedankt.'

'Het is wel waar.' Ze haalt één of ander lipgloss uit haar tas en begint het op haar lippen te smeren. 'Ga jij zo naar het feestje.' Met een bedenkelijke blik scant ze mijn outfit.

'Uhm, is er iets mis mee.'

'Nee, gewoon een vraagje hoor.' Ze loopt richting de deur, met haar veel te korte shortje en een weinig bedenkende T-shirt en op dat moment haat ik haar zo hard, elke stukje van haar lichaam, elk woord dat ze ooit heeft gezegd, maar toch laat ik me kussen wanneer we buiten staan en toch laat ik haar arm rond mij slaan eenmaal we de trap aflopen. Tot ik eigenlijk gewoon mezelf haat en ik me zo laat doen. Naast de 'oude' Sadie, mis ik vooral de 'oude' ik.