Living With The Badboy

deel 4

Sadie

Wanneer ik op de gang sta gaat mijn gsm over. 'Sorry, ik moet even opnemen,' licht ik Riley in. 'Oké, ik zie je wel nog eens.' Ze loopt de trap af. Riley is nu niet de persoon waarmee ik normaal bevriend wordt, maar verbazingwekkend vind ik haar echt heel leuk. 

Zuchtend neem ik op. 'Mam.'

'Sadie, waar ben je in hemelsnaam.' Mijn moeder klinkt enorm ongerust.

'Rustig mam, ik ben zelfstandig aan het worden.'

'Hoezo?'

'Jullie wouden dat toch?' Ik vertel haar dat ik bij een vriend logeer totdat ze me zelfstandig genoeg vinden.

'Lieverd, we vinden jou al zelfstandig genoeg.' Ze klinkt een beetje hopeloos. 'Kom alsjeblieft naar huis.' Ik hoor mijn vader binnenkomen. 'Met wie bel je?' vraagt hij aan mijn moeder. Ik hoor haar alles uitleggen aan mijn vader. 'Ah, als zij dat persee wil doen laat haar maar. We hebben al genoeg problemen gehad met haar. Waarom kan ze niet wat meer haar broer lijken.' Ik haat het wanneer hij me met mijn broer vergelijkt. In zijn ogen is Simon perfect en ik ben gewoon een grote teleurstelling. Ik voel tranen opkomen, ik hang op. 

Zie me hier staan, het populairste meisje, huilend in een oud appartementsgebouw omdat haar eigen vader haar niet ziet staan. Ik veeg de tranen uit mijn ooghoeken en bekom weer de emotieloze meid die ik al een heel jaar ben geweest. Ik kan de nieuwe Sadie ook niet echt af, maar ze is wel populairder dan ooit. Ik ben er één vriendin door verloren, maar heb er wel enorm veel door gekregen. Over vrienden gesprokken, ik app snel even Kiya om te vragen of ze kan afspreken. Ze stuurt meteen een emoij van een kat terug. Haar manier om te laten weten dat ze een kater heeft van haar feest van gisterenavond. In het begin van onze vriendschap vond ik het echt raar en vooral kinderachtig dat ze bijna alleen maar emoties gebruikt in haar berichten, maar ondertussen ben ik er wel al aan gewend geraakt.

Ik haal snel even een koffie bij de Starbucks voordat ik verder naar haar huis rij.

'Hé, Sadie.' De kuisvrouw van de familie Peterson doet open. Om eerlijk te zijn heb ik haar al meer gezien dan mevrouw en meneer Peterson.

'Goedemorgen, Emily.'

'Kiya is in haar kamer.'

'Bedankt.' Snel loop ik naar boven.

Ik klop op Kiya's deur. 'Niet zo hard. Ik heb hoofdpijn.'

'Goedemorgen Ki.' Ik duw de deur open. 'Ik ben een koffie voor jou gaan halen.'

'Je bent een Engel.' Ze komt overeind en neemt hem uit mijn handen. Haar donkerbruin golvend haar staat alle kanten op. Ze neemt een slokje. 'Waar was je gisterenavond, je hebt het epicste feest van heel het jaar gemist.'

'Sorry.'

'Het is al goed, je kon er ook niet zo veel aandoen. Liam vertelde over jouw ouders. Wat een rotstreek.' Ze zet haar koffie neer en valt dramatisch achterover.

'Ja, I know. Ouders kunnen echt irritant doen.' Ik ga op het voeteinde van haar bed zitten. 'Maar ik ben nu de hele zomer vrij, want ik ben weggelopen van huis.'

Kiya komt in één ruk weer overeind. 'Dat meen je niet.' Haar ogen fonkelen, alsof dit de beste roddel van de eeuw is. 'Vertel me meer, bestie.'

'Mijn pa zei dat ik niemand kon daten zolang ik onder zijn dak woon dus...'

'Ja, ja dat had ik al begrepen van Liam,' onderbreekt ze me, haar hele gezicht straalt ongeduld uit. 'Waar woon je nu?'

Ik bestudeer mijn nagels, speciaal voor het feest van gisteren heb ik ze onlangs nog laten lakken. Uiteindelijk zeg ik 'Kai Cabrera.'

Kiya's mond valt open. 'Kai?'

'Hij was de enige persoon van wie ik wist dat hij alleen woonde,' verdedig ik mezelf.

'Kai,' herhaalt ze vol ongeloof.

'Het punt is dat ik nu ten minste met Liam kan afspreken,' zeg ik om haar gedachten weg te leiden van het feit dat ik nu bij Kai woon.

'Vanavond is er een party bij Brandon, ik weet bijna zeker dat Liam er ook gaat zijn.'

'Had jij geen kater?'

'Girl.' Ze kijkt me aan alsof ik dom ben. 'Ik ga ook niet mee, ik weet niet eens wie Brandon is. Daarbij Dave komt vanavond,' zegt ze, gevolgd door een knipoog.

Too much information. 'Ieuw.'

Kiya zucht. 'Het is echt hoog tijd dat je een knappe gast aan de haak slaat.'

'Maar als jij al niemand op dat feest kent, dan ik zeker niet.' Ik bedoel zij is de meest sociale persoon die ik ken.

'Tuurlijk wel.' Ze zakt terug in haar kussens. 'Je kent Liam.' Ze ziet me twijfelen. 'Straks slaat hij één of andere bitch aan de haak.'

Ik zucht. 'Oké, maar wat moet ik aan.'

Kiya klapt opgewekt in haar handen. 'Ik heb de perfecte jurk.'

Iets voor tien kom ik aan bij het huis van Brandon. Van Kiya mag ik nooit te vroeg op feestjes aankomen want dat is gewoon niet cool, maar vandaag mocht ik zeker niet te laat komen, want anders zou Liam al te dronken zijn volgens haar. Ik hoor de muziek al als ik nog maar halverwege de straat ben. Als dit feest niet eindigt met een bezoek van de politie, weet ik het ook niet. Brandons huis ziet er vanbuiten echt gigantisch uit, maar vanaf het moment dat ik binnenstap, wil ik me direct omdraaien en terug naar huis gaan. Dit was een dom idee, ik haat drukke feestjes zeker als ik ook nog eens zonder vriendinnen ben.

'Hé, schoonheid.' Iemand legt zonder aarzelen zijn hand op mijn kont. Ik draai me om een sla hem recht in zijn gezicht. Ik had ook niet dit verdomde jurkje moeten aandoen, als je dit al een jurk kunt noemen, er is amper stof om het een volwaardig kledingstuk te kunnen noemen. 'Bitch,' zegt de gast terwijl hij zijn hand naar zijn gezicht brengt. 'Dat deed pijn.'

Ik negeer hem en loop verder, ik kom bij een tafel die volstaat met allemaal verschillende soorten drank. 'Wat mag het voor jou zijn, schatje?' Eén of andere kerel kijkt me grijnzend aan.

'Ik kan me zelf wel bedienen, bedankt.' Ik pak het eerste drankje wat ik zie en neem een slokje. 'Weet jij toevallig Liam zijn.' Ik moet roepen om boven de muziek uit te komen.

'Wie?'

'Liam!' roep ik nog een beetje luider. Hij haalt zijn schouders op.

Iemand slaat zijn armen rondom mij. 'Hier.' Ik draai me snel om en twee donkerbruine ogen staren me aan. 'Liam.' En voor ik nog iets anders kan zeggen drukt hij zijn lippen tegen de mijne. Geschrokken duw ik hem weg. 'Wat doe je nu?' vraagt Liam, terwijl hij ongegeneerd naar mijn borsten staart.

'Sorry, ik had het gewoon niet verwacht.'

Hij neemt een biertje van de tafel en drinkt het in één teug op. 'Wat zeg je?'

'Dansen?'

Hij legt zijn handen op mijn kont en kust me achter mijn oor. 'Of zoenen?' Ik vraag me af hoeveel hij al op heeft. Ik maak een ie wat vreemd geluidje als hij aan mijn oorlel begint te sabelen. Is dit niet wat ik wou? Hij is letterlijk de knapste gast die ik ken. Snel drink ik mijn drankje op en kus hem vol op de mond.