"ကိုယ္တစ္ခါမွမစားဖူးဘူး..."
အေပါင္းအသင္းလဲမရွိသလို....မိသားစုလည္းမရွိတာမို႔...အျပင္ထြက္လည္တာမ်ိဳးမရွိဘူး....သူေလးနဲ႕မွပထမဆုံးလမ္းေဘးဆိုင္ထိုင္ဖူးတာ....
"ဟမ္...တကယ္လား...ေရာ့....အာ..."ဆိုၿပီး...ကြၽန္ေတာ့္ကိုခြံေကြၽးလာတဲ့ လက္ေလးတစ္စုံကို ပိုင္ဆိုင္ခ်င္ေၾကာင္း ရင္ထဲမွာအႀကိမ္တစ္ရာမက ေကြၽးေက်ာ္ၿပီးၿပီ....
"ကိုယ္...."
စကားေတာင္မဆုံးေသးဘူး ပါးစပ္ထဲေရာက္လာတဲ့ ေတာ့ပိုကီ....အရသာကသူေလးေကြၽးလို႔မ်ားလား....ခ်ိဳၿမိန္ေနသလို...
[A\N-ရွင္ပဲခ်ိဳေန...ကြၽန္မေတာ့စပ္သလားလို႔ေနာ္😏]
"ေကာင္းတယ္မို႔လား..."
"အင္း...မဆိုးဘူး..."
သူေကြၽးတဲ့တစ္ခုပဲကြၽန္ေတာ္စားလိုက္တယ္ ကြၽန္ေတာ္စားေနၾကမဟုတ္ေတာ့ အဆင္မေျပတာမို႔ဆက္မစားပဲ....သူစားတာပဲထိုင္ၾကည့္ေနေတာ့တယ္.....
တူတစ္ေခ်ာင္းနဲ႕အလုပ္႐ူတ္ေနတဲ့ သြယ္လ်လ်လက္ေခ်ာင္ေလးေတြက CEOတစ္ေယာက္မို႔လားမေျပာတတ္ ႏုဖက္ေနတာမ်ားေသြးေၾကာစိမ္းေလေတြက ဝန္းရံလို႔....ႏွင္းဆီဖူးႏူတ္ခမ္းေလကလည္း တစ္ခုခုၿပီးစားေနတာ အသဲယားစရာ...ဝါးလိုက္တိုင္းေဖာင္းလာတဲ့ပါးေလးေတြက ကိုယ့္ကိုက်ီစယ္ေနသလို.....ဟူး....စိတ္ေတြသာလႊတ္လိုက္ရင္ဆိုတဲ့အေတြးက သဲေသာင္ျပင္လက္ပစ္ကူးရသလို ပူစပ္ပူေလာင္.....
"မင္းအဆင္မေျပဘူးလား....ေခြၽးေတြထြက္ေနတယ္..."
စားေနကိုယ္ကဘာမွမျဖစပ္ပါဘဲ သူ႕ႏုဖူးထက္မွာေခြၽးစီးေၾကာင္းေလးနဲ႕....
"ပူလာလို႔ေလ...."
သူ႕ႏူတ္ခမ္းေလးက အစပ္ေၾကာင့္ထင္တယ္ ရဲတက္လာၿပီးပုံမွန္ထ္ကဖူးႂကြလာေတာ့....ထိန္းထားတဲ့စိတ္အစုံက ႐ုန္းထြက္လာကာ ေရငတ္လသလိုခံစားခ်က္ႀကီးနဲ႕အတူ.....
"ေရာ့...ေရေသာက္လိုက္....ခဏေနျပန္မယ္ေလ...."
သူ႕ၾကည့္ရတာတစ္မ်ိဳးပဲ တစ္ခုခုကိုထိန္းခ်ဳပ္ေနသလိုမ်ိဳး...
။စ"အင္း....မင္းစားၿပီးမွျပန္တာေပါ့..."
သူစားေသာက္တဲ့တစ္ေလွ်ာက္ကြၽန္ေတာ္မ်က္ႏွာလႊဲထားတဲ့အထိပဲ ...ဆက္ၾကည့္ေနမိရင္ ႐ူးပစ္ခ်င္တဲ့စိတ္ကအစိုးတာမဟုတ္....
