"အဟက္....မင္းအေတြးေတြမရိုးရွင္းဘူးပဲ...."
မင္းေလးက ဆႏၵေစာလိုက္တာ....ကိုယ္မင္းကိုမထိရက္ပါဘူးကြာ....
"ငါဘာမွမေတြးဘူး.."
လန့္သြားတာေပါ့...တစ္ကိုယ္လုံးစစ္ေဆးၾကည့္ေတာ့ အရင္တိုင္းပဲ ...သူဘာမွမလုပ္ပါဘူး...ငါကဘာကိုေၾကာက္ေနတာလဲ အ႐ူးလိုပဲ....
"ေသခ်ာလို႔လား....မင္းေလးကတစ္ခုခုျဖစ္ခ်င္လို႔လာ..."
သူ႕မ်က္ႏွာေလးက ရွက္လာတိုင္းအၿမဲပန္းႏုေရာင္ေလး....သိပ္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတယ္....
"မ...မ...မျဖစ္ခ်င္ပါဘူးေနာ္...."
လူကိုရွင္ေအာင္လာလုပ္ေနတယ္....မ်က္လုံးဝိုင္းေလးကသိပ္ဆိုးတာပဲ....
"တစ္ခုခုစားဦးမလား..."
မင္းနိုးလာရင္ ဗိုက္ဆာေနမယ္ထင္တာပဲ အစားသရဲေလး...
"မစားပါဘူး....ဘယ္ႏွနာရီျဖစ္ေနၿပီလဲ...."
ငါသူ႕အိမ္မွာပဲရွိေသးတာပဲ....ပါးနဲ႕မားေတာ့စိတ္ပူေနေတာ့မယ္....
"8နာရီခြဲေနၿပီ....ျပန္ခ်င္လို႔လား...ဆိုးလ္ျပန္ရင္ေတာ့...ညည့္နက္မွေရာက္မွာ...မင္းျပန္ခ်င္ရင္ ကိုယ္တို႔ျပန္ၾကမယ္..."
"ပါးနဲ႕မားစိတ္ပူမွာစိုးလို႔ပါ.....မေျပာဘဲထြက္ခဲ့ေတာ့..."
"ဘယ္လိုလုပ္ခ်င္လဲ...ျပန္မလား..မနက္မွထျပန္မလား..."
"ညည့္နက္ဆိုရင္ေတာ့မျပန္ခ်င္ဘူး....ဒါေပမယ့္ မင္းအိမ္မွာဆိုေတာ့..."
ဘာရယ္မဟုတ္ဘူး...မ်က္လုံးဝိုင္းေလးနဲ႕တစ္အိမ္ထဲေနရမယ္ဆိုတဲ့စိတ္က ထိတ္လန့္ေနသလိုပဲ...
"မင္းကိုယ္အိမ္မွာ ဘာမွပူပန္စရာမရွိဘူး...ကိုယ္နဲ႕ရွိတာ မင္းအတြက္အလုံၿခဳံဆုံးပဲ..."
ကိုယ္ေတာင္မင္းကို မထိရက္တာ ျခင္ေတာင္အနားမခံဘူး စိတ္ခ်လိဳ႕ရတယ္...
ေဈ"ဒါဆိုဖုန္းဆက္ၿပီး ေျပာထားရမယ္...စိတ္ပူေနမွာစိုးလို႔...ငါ့ဖုန္းေရာ...ရား...မင္းဆြဲေခၚလာတာ ငါ့ဖုန္းကက်န္ခဲ့ၿပီေပါ့...."
"ေဟာ...မင္းေလးကစိတ္ႀကီးလြန္းတာပဲ....ကိုယ္ယူလာပါတယ္...ေရာ့..."
ဖုန္းကိုဆက္ခနဲဆြဲယူကာ ႏူတ္ခမ္းတေထာ္နဲ႕ဖုန္းေျပာေနတာ အသဲယားစရာ...ကိုယ္သာအတ္ငးခ်ဳပ္နမ္းရင္ မင္းေတာ့မုန္းမွာပဲ.... ဖုန္းေျပာၿပီးလွည့္လာေတာ့ အေတြးေတာင္ လက္စသတ္လိုက္ရတယ္.....
