"အင်း.."သာပြောလိုက်တာ တကယ်တော့ မစားနိုင်
ဘူဆန်မြို့ရဲ့ လမ်းဘေးဆိုင်ထဲက မိုးကျရွှေကိုယ်လေးနှစ်ယောက်.......
__________________________
ဘူဆန်မြိုလေးက နောက်တစ်ပိုင်းဆက်ဦးမယ်နော်
Thank my readers,
💜Minna💜
____________________________**zawgyi**
ဘူဆန္ၿမိဳ႕ရဲ႕ေနလုံးႀကီးဟာ တိမ္ကြန္းခိုလို႔....လမင္းေတာင္အေရာင္လဲ့ေခ်ၿပီ.....
ခမ္းနားလွတဲ့jeonေတာ္ထက္က jeonသခင္ေလးကေတာ့....ပဲ့ေႂကြသြားမွာစိုးတယ္ထင္ပါတယ္....အိပ္ေနတဲ့အျမတ္နိုးဆုံးလူသားကို မ်က္ေတာင္တစ္ခ်က္မခတ္ပါပဲ ထိုင္ၾကည့္ေနေလရဲ႕...
"မင္းကအရာအားလုံးထက္ လွလြန္းတဲ့သဘာဝလိုပဲ ေအးခ်မ္းလြန္းတယ္....မင္းေလးကို ကိုယ္ျပန္မလႊတ္ဘဲ သိမ္းထားလိုက္ရမလား...ဟင္..."
"ေျပာပါဦး..သိပ္ျပဳစားလြန္းတဲ့ ကေဝနတ္သားေလး"
ကိုယ္တိုင္ေတာင္ မသိခဲ့တဲ့စာစီမူဟာ ႏွလုံးသားကသူ႕အလိုလိုအန္ထြက္လာခဲ့တာ...အခ်စ္ဆိုတာ ဖြဲ႕ႏြဲ႕တင္စားရမယ္ဆိုလာရင္ BossJကေတာ့ အိပ္ရာနတ္သားေလးကို လက္ညိုးထိုးကာ အခ်စ္ဆိုတာသူနဲ႕စတာလို႔ ဖြဲ႕ႏြဲ႕ျပလိမ့္မယ္....
"အင္း.....ဟင့္..."
အိပ္ရာေပၚက တလႈပ္လႈပ္နဲ႕ အျပင္းေက်ာဆန့္လို႔ထလာတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္အလွတရားေလး ..မ်က္လုံးေလးေတြပြတ္သတ္ရင္း တဝါးဝါးလည္းသန္းေနေသးတာ....ခင္မ်ားတို႔ျမင္ရင္႐ူးသြားလိမ့္မယ္...ကြၽန္ေတာ္က႐ူးၿပီးသားမို႔ ေျပာစရာမလို႔ေတာ့....
"နိုးၿပီလား..."
လန့္သြားတယ္ ထင္ပါရဲ႕....
"အမယ္ေလး..."
ရွက္လိုက္တာ အိပ္ရာထတဲ့ပုံဆိုးပန္းဆိုးေတြ ျမင္ကုန္ၿပီ
"ငါအိပ္ေပ်ာ္သြားတာလား....ဘယ္လိုလုပ္ခုတင္ေပၚေရာက္ေနတာလဲ...."
ငါဆိုဖာေပၚမွာငိုက္ေနတာပါ....ဘယ္လိုလုပ္ဒီေပၚေရာက္ေနတာလဲ....
"ကိုယ္ေခၚလာတာ...မင္းဆိုဖာမွာအိပ္ရင္ ေက်ာနာမွာစိုးလို႔..."
မင္းကို ကိုယ္ကလြဲရင္ ဘာနဲ႕မွအထိခိုက္မခံနိုင္ဘူး...
"မင္း..."ဆိုၿပီး..ေစာင္ႀကီးအတင္းစြဲကာ ရင္ဘတ္ထိဆြဲၿခဳံလိုက္တဲ့သူေလးေၾကာင့္...
