TEHLİKE

88.BÖLÜM-İTİRAF

"Ben miyim?"

"Evet. Hem sen evli olduğumu nerden öğrendin?" Kafamı karıştırıyor gibi duruyordu. Gerçi Yağız'ın kafamı karıştırmasına gerek yoktu ki. Her saat başı şok eden yeni bir şey öğrendiğim için zaten karmakarışıktım. Kafamı toplayamıyordum. Yağız'ın yanından kalkarken zihnimde fırtına kopuyor kalbim boşlukta sallanıyordu.

Artık intikam bitmişti ya derinlere attığım ne varsa yüzeye çıkmaya başladı. Yığınla soru zihnimi kuşatırken cevap bulmak için başıma baskı yapıyordu. Yağız evliydi inkar etmiyordu ama beni yanında tutmak için benimle evli olduğunu söyler gibi bir ifade vardı. Gerilen boynumu esnetmek için elimle ovalamaya başladım. Elim acımaya başlayınca boynumu okşamayı bırakıp elime baktım,. sarılıydı. Aynı hızla diğer elime baktım onunda bir farkı yoktu. İki elimde sarılıydı. Bir an da etrafta ki eşyalar dönmeye başladığında burnuma hastane kokusu doldu. Motorlu çocuğun beni hastaneye taşıdığı an da hissettiğim rüzgar yüzüme okşuyordu. Her şey hızla geriye sardı. Bir an da kaza yaptığım geceye gittim. Yüzümden aşağı akan akıyordu sıcaklığı ruhumdaydı, kan tadı ağzımdaydı. Dizlerimin üzerinde ne olduğunu anlamaya çalışırken motorlu çocuk kaskını çıkarıp elini bana uzattı. Şaşkınlıkla motorlu çocuğa bakıyordum, motorlu çocuk Yağız'a döndü, Yağız geriye doğru gidiyormuş gibi uzaklaşırken gecenin karanlığında kayboldu.

Sahne bir an da değişti. Sırtım kapıya yaslıyken aldığım derin nefesten dolayı göğüs kafesim hızla inip kalkıyordu. Kulağımda yavuz amcanın sesi, Arya diye bağırıyordu. Yavuz amcayı delirtmek için gittiğim kafede tam yakalanacakken sakladığım depodaydım. Etraf karanlık, bir adam bileğimden tutup beni geriye doğru çekince Yavuz amcaya yakalanmaktan son an da kurtuldum. Yavuz amca o adam sayesinde yakalanmamıştım. Başımı çevirince kolumdan tutan adam Yağız'a döndü. Şaşkınlıkla bakarken sahne hızla değişti. Yağız'ın bana elbise almak için götürdüğü AVM'nin içindeydim. Karşıdan Selin'i gördüğüm için saklanıyordum. Selin'in yanında erkek arkadaşı vardı ve ben o adamı Yağız'ın yanında gördüm.

Kafamın içinde bir sıralama yoktu anılar kesik kesik ortaya çıkıyor birbirine bağlanmaya çabalıyorlardı. Sonunun nereye bağlanacağını bilmiyordum ama içimde kopan fırtınaya kapılmış gidiyordum. Hızlı değişimler durmuyor birbiri ardına devam ediyordu. Sahne bir an da değişti. Ahmet amca belirdi karşımda. Ahmet amcanın çalışma odasında konuşuyorduk. Bir koruyucun var Arya... Sana yardım eden. Ailen öldükten sonra mirasımın elinden alınması ve tekrar bana dönmesi. Beni korurken her anıma tanık olup beni adım adım izleyen koruyucum olduğunu söylediği an...

Ahmet amca bir an da kayboldu. Kulağıma bu sefer Kemal Arıkan'ın sesi dolmaya başladı. Kız delirmiş. Yurt dışında bir klinikte yatıyormuş. Sadece bu bilgi var efendim. Kemal'in beni bulamayışı yine koruyucumun işiydi.

Sahne hızla yeniden değişti. Günler hızla geçti Çağan'ın beni terk ettiğini anlattığı andaydım. Ailemin mezarı başındayken beni kaçırmak için gelen adamları paketleyip götüren iki kişi belirdi bir an da. Yüzlerini görüyordum. Biri Cem'di diğeri Yağız...

"Yağız..."Dedim fısıltıyla. Başından beri her şeyi bilen kişi.

Sahne tekrar değişti. Kendi evimdeyken açılan asansör kapısı. Kerem ve Yağız'ı evime götürdüğümde gelen Cem. Beni gördüğünde yaşadığı şaşkınlık. Süprizzz.

"Cem..." Bana geldiğini söyleyen sesi kulaklarımda çınlıyordu ama bakışları hiç de bana değilmiş olan hali. Sığınağım sandığım evimin Cem'in ezbere bilmesi. Sahne hızla değişirken asansörle binanın en üst katına hızla çıkmaya başladım. Film geriye sarılıyormuş gibi geriye giderken kapının kolunu tuttuğum andaydım. İçerde Vedat ile Rüzgar anlaşma yapıyordu. Korkudan kapının kolunu sıktığım an. Anlaşma bitti. Kapının kolunu tutan ben bir an da sırtını duvara yaslayıp yere çökmüş halime geçiş yaptı. Ahmet amca telefonu bana uzattı. Telefonu kulağıma götürdüğüm an Rüzgarın sesi Yağız'ın sesine karıştı. Bana endişe ile bakan Ahmet amcanın yüzü Yağız'ın yüzüne büründü.