•kırk' gergin dakikalar•

11.8K 921 185
                                    


Medya: Polat Kahraman.

Bölüm kahramanını koyayım şöyleee :)

KIRKINCI BÖLÜME HEPİNİZ HOŞGELDINIZ MELEKLERİM🦋

Kırkımız çıktı dbdnndndn

Beni her güzel anımda yanlız bırakmayan değerli okuyucularımdan biri olan tuccis01 meleğime buradan da teşekkür ederim. Senin gibi bir okuyucuyum olduğu için çok mutluyum.

Keyifli okumalar diliyorum efendim :)

...



Gözlerimi sıkıca kapatıp olduğum ortamdaki sessizlikten kaçmak istedim. Sanki gözümü kapatınca kaçabilicekmiş gibi...

Polat'ın bana sevgili olmamızı herkese duyurmamız gerektiğini, saklamak istemediğini söylemişti. Bende saklamak istemiyordum fakat korkularım vardı.

En çokta abimlerden. Eninde sonunda ilişkimizi kabul ediceklerdi çünkü zorundalardı. O zamana kadar onun ve benim yaşayacaklarımdan korkuyordum, ya Polat'a zarar verirlerse? Bunu ona da söylemiştim. Camıma taş atan oymuş. Onunda soruma karşılık cevabı ona bir kez daha güvenmemi sağlamıştı.

"Senin ne işin var burda!?"

O çok sevdiğim mavileri bana sevgiyle bakarken ne kadar sinirli davranabilirsem o kadar sinirli bakmaya çalışıyordum.

"Seni görmeye gelmiş olamaz mıyım?"

Göz devirdim. Beni bunu yapmaya o zorladı. Herkesin oturduğu salonda beni göremiyordu çünkü.

"Devirme gözlerini, gerçi öyle de güzelsin ama... neyse konumuz bu değil."

İltifatına karşı yutkunurken gözlerimi kırpıştırdım. Bir saniye konumuz neydi?

"Konumuz ne ki?"

Anında gerilmeyi bekleyen çene hatları ortaya çıkarken kaşlarım çatıldı. Neden böyle daha karizmatik olmuştu ki?

"Sevgili olduğumuzu herkese söyleyelim."

İlk ne dediğini algılayamayıp donarken cümleyi kafamda tekrar tekrar getirdim. O sevgili olduğumuzu HERKESE söyleyelim mi dedi?

Polat'ın yeni bir huyunu keşfetmistim. Önemli bir konudan bahsedeceği zaman pat diye söylüyordu. Sanırım buna hiç bir zaman alışamayacaktım.

Aşağıya doğru eğilip suratına baktım ciddimi diye. Bu...ciddiydi. Ay bana bir şeyler oluyor.

"Eğilme! Düşeceksin."

Duvar dibine yaklaşıp sert sesiyle konuşunca geri çekilip gözlerimi kaçırdım. Ona zarar gelirse çok üzülürdüm.

"Emin misin? Abimler sana zarar verebilir biliyorsun değil mi?"

Bakışlarını bana dikmesiyle mecvur kalıp ona baktığımda dudağım büzüldü. Bu çocuğa kim kıyardı Allah aşkına?

"Öncelikle şu dudağını büzme. Sonrasında...abinlerden korksaydım seninle başından sevgili olmazdım."

Kesin ve net konuşmasıyla kafa sallayıp sessiz kaldım. Bir kaç saniye düsündukten sonra tekrar gözlerine baktım.

"Olur, söyleyelim."

Yeni HayatHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin