Yeni Hayat

•otuz iki' delice hisler•

Medya: Bölümde bahsedilen yer.

350 bin okunma, 27,8 oy, 10,7 yorum.
Hepsi için çok teşekkürler🙏🏻♥️

(27.08.2021)

● Bu bölümü empati yaparak ve özellikle anlayarak okumanız sizin için daha iyi olur.

...

Polat'ın anlatımından;

Konuşmamızın zamanı gelmişti. Çünkü ona artık güveniyordum. Anlatacaklarımdan sonra bana nasıl davranır bilmiyorum. Şuan tek istediğim gözlerine bakarken bu anda sonsuza kadar kalabilmekti.

Ona karşı ne hissediyordum seçemiyordum. Daha doğrusu bilmiyordum. Ben sevgi nedir bilmeyen bir insandım. Taki babamı ve annemi tanıyana dek.

İtiraf etmem gerekirse fazlasıyla güzel bir kızdı Melek. Yani benim ideal tipim diyebilirim. Sarışına dönmüş saçlarını elimle sürekli sevmek, kahverengi gözlerine hep bakmak, küçük burnunun yüzüne çok yakıştığını söylemek istiyordum.

Parlak cildinin hiç makyaj yapmadan nasıl bu kadar güzel olduğunu merak ediyordum. Başka bir erkekle yan yana görmek bir yana dursun düşünmek bile istemiyordum.

Bunlar ne demekti?

Arkadaşım gibi görüyorum desem? Ben arkadaşlarımı detaylarıyla incelemezdim. Zaten kız arkadaşım yoktu.

Şuanlık kafamdaki düşünceleri bir kenara bırakıp bu ana odaklandım.

"Polat iyi misin? Dalmışsın."

Düşüncelerimi bir duysa...

"İyiyim, iyiyim ya dediğin gibi daldım sadece."

Bunları söylerken sesimi düz tutup başka bir soru sormasını engelledim.
O da fazla uzatmadan kafasıyla beni onayladı. Etrafa bakıp konuşabileceğimiz bir yer aradım. Ulu orta yerde konuşmazdım. Birileri bizi duyabilirdi.

Melek yaptığım şeyi anlamış gibi eliyle bir yeri gösterdi ve konuşmaya başladı.

"Bu köşedeki masa boş. Abilerime haber vereyim oturup konuşalım olur mu?"

Söylediği mantıklıydı. Mekan büyüktü sayımızda her ne kadar size fazla gelsede şuan herkes oluk oluk ayrılmışlardı.

Onaylayıp onun abi takımının yanına gitmesini izledim. Elbesesi fazla mı yakışmıştı ona? Ah! Bundan banane! Kafamı sallayıp kendime gelmeye çalıştım. Bu kız sınırlarımı aşıyordu. Melek'in bahsettiği masaya gelip süslenmiş sandalyelere oturdum.

Abi takımının Melek'i benimle ilgili sıkıştıracağını biliyordum, fakat onlarda benim ne konuşacağımı biliyordu. Anlatacağım sadece Melek'in ailesi ve benim ailem biliyordu. Eren ve Enes'i unutmamak lazımdı. Birde annem ve babamın bir kaç akrabası.

Gözlem yapan bir insandım. İnsanlara karşı nötr olurdum. Sadece değer verdiğim insanlara gülümserdim. Ben böyleydim ve halimden memnundum.
Çünkü insanlara güven olmazdı. İstisnalar hariç tabi.

Gözlerimi kapatıp kafamı arkaya attım. En iyisi hiç bir şey düşünmemekti. Çünkü düşündükçe delirecek gibi oluyordum ve bu hayatta en nefret ettiğim an sinirlendiğim zamandı.

O şerefsizin bana geçen bir kaç sikim huylarımdan biri. Hatırladıklarımla çenemin kasıldığını hissederken Melek'in nazik sesini duydum.