"မဝယ္နဲ႔ ေစ်းမ်ားတယ္"
သူဝယ္မလို႔ၾကည့္မိတာနဲ႔ေစ်းမ်ားတယ္ပဲေျပာေနတဲ့
သူ႔ေ႐ွ႕ကလူကအျမင္ကပ္ခ်င္စရာေကာင္းေနျပီ။ ေနေကာင္းတာနဲ႔လူကိုေမာင္းထုတ္တဲ့လူက အခုမွေစ်းသြားရဦးမယ္ဆိုၿပီးသူ႔ကိုပါေခၚလာတာျဖစ္သည္။ တစ္သက္နဲ႔တစ္ခါေစ်းဆိုလို႔Market placeေလာက္ပဲေရာက္ဖူးေပမယ့္ဒီလူ႔ေၾကာင့္ ဆူညံေနတဲ့ေစ်းကိုေရာက္ဖူးခဲ့ၿပီ။
"ၾကက္ဥပဲလား"
ေစ်းလမ္းဆံုးထိေလ်ွာက္ၿပီးမွ ၾကက္ဥဆိုင္ေ႐ွ႕ရပ္သြားတဲ့လူကိုသူေမးမိေတာ့သည္။
"ေခါက္ဆြဲထုတ္ေတြပါတယ္ေလ ဒီရက္ပိုင္းေတာ့ဒါပဲစားၾကတာေပါ့ ငါမခ်က္တတ္ဘူး"
ဒါမ်ားေစ်းလာေနေသးတယ္ ၊ခြန္းလက္ယာတို႔သက္သက္အပိုကိုလုပ္တယ္။
"ေစ်းၾကေတာ့ဝယ္တတ္တယ္ေပါ့"
"အဲ့ဒါကမတူဘူး"
"ခင္ဗ်ားလည္းဝယ္ခ်င္တာဝယ္ ကြၽန္ေတာ္လည္းဝယ္ခ်င္တာဝယ္မယ္ "
သူေျပာမွသူ႔ကိုမ်က္ေစာင္းထိုးၿပီး လုပ္ခ်င္တာလုပ္ဆိုတဲ့မ်က္လံုးနဲ႔ၾကည့္သြားသည္ ။ခြန္းလက္ယာတို႔ကသူ႔ပိုက္ဆံမထိရင္ ဘာမွေျပာမွမဟုတ္။
"အိမ္မွာပန္းအုိးမ်ားလား"
"သိပ္မမ်ားဘူး ဘုရားပန္းအိုးအပါ႐ွစ္လံုးေလာက္"
သူေျပာတာကိုေခါင္းၿငိွမ့္ၿပီး ပန္းဆိုင္ထဲဝင္သြားသူေၾကာင့္လိုက္ရျပန္သည္ ။အခုသူ႔လက္ထဲမွာဝယ္ထားတဲ့အသီးအရြက္ ၊အသားထုတ္ေတြအျပင္ ဟိုလူ႔ၾကက္ဥေတြနဲ႔ေခါက္ဆြဲထုတ္ေတြပါ ျပည့္ေနၿပီျဖစ္သည္။
လူကို'ခဏကိုင္ေပး'ဆိုၿပီးဂ်င္းထည့္သြားတာ၊ သူ႔အထုတ္ေတြသူျပန္မယူေတာ့ ။ေနာက္ဆံုးမေနႏိုင္တဲ့ကိုယ္ကပဲအကုန္သယ္လိုက္ရတာ။
"ခင္ဗ်ားအက်ီၤေတြေပကုန္ၿပီ"
ေဘးကလူေျပာမွၾကည့္မိေတာ့ သယ္ထားတဲ့ပန္းစည္းအျမစ္ေတြက သူ႔အက်ီၤအျဖဴ ေပၚေပကုန္တာျဖစ္သည္။ ဒါေၾကာင့္သူအျဖဴ ေရာင္ေတြကိုမႀကိဳက္တာ။
"ထားလိုက္ေတာ့ ကားကမင္းေမာင္းမွာလား"
"ကြၽန္ေတာ့္ကားကြၽန္ေတာ္ပဲေမာင္းမွာေပါ့"
YOU ARE READING
ေမာင့္လက္ယာ(မောင့်လက်ယာ){completed}
Randomstory description>>>>> start-5/10/2021 end-1/1/2022
