ကိစၥေတြအားလုံးၿပီးတာနဲ႕ တစ္ခုခုစားဖို႔ ဆိုင္ေလးတစ္ဆိုင္ေရာက္တာနဲ႕ အစားေတြမွာၿပီ အေနာက္ဘက္ခနသြားၿပီးျပန္အထြက္မွာ တိုက္ဆိုင္လြန္းတာပဲလား ကံတရားကပဲၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴေတြ႕ဆုံေစတာလားမသိ....ခ်စ္ရတဲ့ေကာင္ေလးနဲ႕ ဒုတိယအႀကိမ္ဝင္တိုက္မိေတာ့ အမိအရလွမ္းဆြဲထားလိုက္တယ္ ရင္ခြင္ထဲကို.... အနီးကပ္ျမင္ရတယ္ေကာင္ေလးက ျပစ္ခ်က္တစ္စုံတစ္ရာမရွိ မ်က္လုံးေလးေတြ၊ ပါးႏွစ္ဖက္က ပန္းေရာင္မို႔မို႔ေလးေတြ၊ဖူးမို႔ေနတဲ့ ႏွင္းဆီနီႏူတ္ခမ္းေလး...မနည္းစိတ္ထိန္းၿပီးလႊတ္ေပးလိုက္ရတယ္..မဟုတ္ရင္ဒီေနရာတင္ အဲ့ႏူတ္ခမ္းေလးအပိုင္သိမ္းမိမွာစိုးရတယ္....
ရွက္လို႔ထင္ပါရဲ႕ ေျပးသြားေလရဲ႕ ကိုယ္ကစခ်င္လို႔ လွမ္းေအာ္တဲ့အခါ ျပန္ၾကည္သြားေသးတယ္ ရွက္ၿပဳံးေလးနဲ႕....
"မင္းေတာ္ေတာ္႐ူတ္တာပဲ...."
"မဟုတ္ပါဘူး...Bossၾကာေနေတာ့ တစ္ခုခုျဖစ္ေနၿပီ ထင္လို႔လိုက္လာတာပါ..."
"ဟုတ္ပါၿပီ...သြားမယ္.."
ကြၽန္ေတာ္ျပန္ထြက္လာေတာ့ ဒိန္းခနဲ႕ေစာင့္တက္သြားတဲ့ေဒါသေတြ ေသြးေတြလည္းပြက္ပြက္ဆူကာ ေလာင္ၿမိဳက္ေနၿပီ....အႏွီးလူသားေဘးက....ေခြးေကာင္ေၾကာင့္....
"Boss!!!...Boss..."
ဒုကၡပဲ လက္သီးတင္းတင္းဆုပ္လို႔ ခုနကၾကည္ႏူးေနတဲ့အခ်ိန္ေလးေတြလည္း ဖြဲမီးလိုမရွိေတာ့...ေဒါသေၾကာင့္တျခားဝိုင္းကို တန္းတန္းမတ္မတ္ေလွ်ာက္သြားတဲ့Bossေၾကာင့္ လိုက္ရျပန္တာေပါ့....
"မင္းကိုဒီေကာင္နဲ႕မပတ္သတ္နဲ႕လို႔ ေျပာထားတယ္ေလ..."
လက္ကိုဆြဲလိုက္ေတာ့ လန့္သြားတယ္ထင္ပါရဲ႕ ထိုင္ေနရာက ထရက္ကေလးပါလာတာေတာင္ ေၾကာင္ေၾကာင္ႀကီးနဲ႕ၾကည့္ေနတုန္း....
"ကိုယ္ေျပာတာ ၾကားလား..."
"ၾကား....ၾကား..ၾကားပါတယ္.."
လူကို႐ုတ္တရက္ဆြဲထူလိုက္မွေတာ့ ေၾကာင္သြားတာေပါ့....သူ႕ကိုျမင္ရင္ အလိုလိုေၾကာက္တာ ႐ူးခ်င္တယ္...ေၾကာက္ပါတယ္ဆိုေနမွ မ်က္ႏွာေသႀကီးနဲ႕အမိန့္ေတြေပးေနတယ္....
"လာ..သြားမယ္...."
ဟမ္....လို႔သာေအာ္ေနတာ လူကပါသြားၿပီ..သူ႕လက္ထဲကအ႐ုပ္က်ေနရာ...
တစ္ခ်ိန္လုံးဝင္မေျပာတဲ့namjoonက ေအာ္သံၾကားေတာ့မွ...
