|CHAPTER 4|

37 13 8
                                    

Para akong ginapos sa isang poste na pinapalibutan ng nagbabagang apoy

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Para akong ginapos sa isang poste na pinapalibutan ng nagbabagang apoy.

I felt suffocated and strangled as I sat on the floor inside this filthy room.

Bawat tibok ng aking puso ay kasabay ng mga patak ng aking luha at pawis.

My body is in pain.

Hanggang ngayon kasi ay nagdurugo parin 'yung mga sugat na natamo ko kay Kina. And the wounds did not close fo I could still feel these dripping water on my skin. Mga patak ng dugo.

The sensation of what I was experiencing with these shits was like a scorching fire—

"One hour daw sabi ni boss."

The door opened which brought me light.

Nakita ko si Kuya Bogart na naaawang nakatingin saakin.

He led two guys inside the room kaya boluntaryong gumalaw ang katawan ko at gumapang papalayo sa kanila.

The two noticed how I was frightened by their presence kaya nagkatitigan ang dalawa at maya-maya'y biglang nagsitawanan.

Their laughter sent shivers down my spine as I thought of what is about to happen next.

Pain.

Fear.

Agony.

I was experiencing all.

I will be raped any second now for fuck's sake!

"Hawakan mo sa kamay." Saad nung isang lalaki nang isara na ni Kuya Bogart ang pintuan at pinaandar ang ilaw sa loob.

Biglang gumalaw 'yung isa sa dalawa and went directly at me.

And I swear my heart was about to explode when my feet started walking backwards— away from them.

And just when he could touch my shoulder, I then heard a small explosion as I also fell unconscious.

"Cha." I opened my eyes and was startled to see an open space. I was in a small island and the sound of the ocean that is surrounding it was calming. Pero bukod doon, umagaw sa pansin ko ang babaeng tumawag sa pangalan ko.

And when I saw her face, my mental state broke down.

"Mommy!" I screamed as I ran towards her and hugged her tightly as I could.

I felt her hugging me back habang marahang hinahagod ang likod ko.

"My daughter... I am sorry that you went through a lot of things." She whispered to my ear.

"Hindi Mommy. Wag kang humingi ng pasensya saakin. Kasi kasalanan ko naman talaga ang mga nangyayari. If I was not too-"

RS#1: Product Of A Mistake (COMPLETED)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin