"ဟမ်...ညထဲကလား...ညကbossကဘယ်သွားလို့လဲ taehyung..."
"မနေ့ညနေကတော့ Dynamiteကိုသွားမယ်တဲ့လေ...."
"လာပါသွားကြည့်ရအောင်....တစ်ခုခုဖြစ်နေလားမသိဘူး..."
Bossကတစ်ခုခုအလိုမကျရင် အရင်ကဆို ဒေါသဟာတစ်နေ့ဆက်နှစ်ရက်ဆက်အဲ့လိုမျိုး...အခုလည်းဘာတွေဖြစ်လာလည်းမသိဘူး...bossမှာပြေးကြည့်မှာကျွန်တော်နဲ့taehyungပဲရှိတာလေ....
အပေါ်ထပ်ကိုသွားပြီး အခန်းတံခါးခေါက်တော့ အသံမလာ...
"Boss..Boss.."
ခနနေတော့မှ...
"ဘာလဲ....ဘာလာလုပ်တာလဲ..."
ဒီကောင်တွေကတစ်မျိုး...စိတ်တိုနေရကြားထဲ.....
"ဝင်လာခဲ့မယ် Boss..."
ခွင့်မတောင်းပဲဝင်ရင် မကြိုက်တာမို့လို့ပါ...
"လာခဲ့....အောက်ကိုကြည့်ပြီးလာ..."
ဒီကောင်တွေကို ရှင်းခိုင်းရမယ်...
"ဟာ...Boss..."
ဘယ်လိုတောင်လား...အခန်းက...
"ဘာလို့အော်တာလဲ taehyungမင်းကတစ်မျိုး..."
"မဟုတ်ပါဘူး...အံ့သြသွားလို့ပါbossရဲ့..."
"ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲBossရယ် တစ်ခန်းလုံးလည်းရစရာမရှိတော့ဘူး...ဖုန်းလည်းကွဲနေပြီ....ဖန်ကွဲတွေရော...မဆင်းနဲ့Bossအပေါ်မှာနေ..."
Bossကိုကြည့်လိုက်တော့ စိတ်ရူတ်နေပုံ...သပ်သပ်ရပ်ရပ်အနက်ရောင်ဆံပင်တွေဟာ ဘယ်လောက်တောင်ထိုးဖွထားလဲမသိဘူး...ဖရိုဖရဲနဲ့ရူတ်ပွနေတာ အခန်းအတိုင်းပဲ....
"Yoongiရာ စကားများလိုက်တာ...."
"ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲBoss..."
Yoongiကိုပြောရမယ်...ဒီတိုင်းဒေါသထွက်နေတာ ငါ့ပိုက်ဆံတွေဆုံးရှုံးတယ်...
"RMဆိုတဲ့ကောင် ငါ့ကောင်လေးနားရောက်နေတယ်...."
"ဟမ်....bossကောင်လေး...."
"Taehyung...မင်းတိတ်တိတ်နေကွာ..."
ဟိုကစိတ်ရူတ်နေတာကို အလိုက်ကန်းဆိုးမသိမေးပြန်ပြီ....
"Hyungကလည်....ကျွန်တော်လည်းသိချင်တာကို..."
"တိတ်တိတ်လေးနေပြီး နားထောင်ကွာ...."
"ဟုတ်..boss..."
"သူနဲ့ဘယ်လိုပတ်သတ်လို့်လဲ...Bossရဲ့.."
"မသိဘူးကွာ...မနေ့ညကဒီလိုကွာ..."ဆိုပြီးရှင်းပြတော့....
"ကျွန်တော်စုံစမ်းကြည့်လိုက်ပါ့မယ်....ရိုးရိုးသားသားဖြစ်နိုင်တာပဲလေ..."
