"ကောင်းပြီ....ဟက် မင်းကသစ္စာရှိသားပဲ......ဒိုင်း.."
"ရှင်းလိုက်တော့...သွားမယ်..."
"ဟုတ်Boss..."
သေနတ်ကိုyoongiဆီပစ်ပေးလိုက်ကာ လက်နှစ်ဖက်ကိုခါပြီးသည်နှင့် တစ်လှမ်းချင်းလျှောက်ကာ ကားဆီလှမ်းလေတော့...နောက်ခန်းထဲခြေချိတ်ကာ လက်ပိုက်ထားလျှက်အမြင်အာရုံပိတထားသူ....
ကားလေးဟာတရွေရွေ့နဲ့ မောင်းနှင်လာလိုက်တာ ဆိုးလမြို့ထဲ ဝင်လာလေတော့ မီးပွိုင်တစ်ခုမှ မီးစိမ်းတာကိုစောင့်နေအချိန်အနည်းငယ်ကြာလေတော့...
"Taehyung ဘာဖြစ်တာလဲကားက..."
"လမ်းကူးတဲ့သူရှိနေလို့ပါ...."
"မီးစီမ်းနေတာတောင်လမ်းကူးနေတယ် သေချင်နေတာလား..."ဆိုပြီး မျက်လုံးဖွင့်ကာ အမြင်အာရုံအားအလုပ်လုပ်စေတော့....
အမြင်အာရုံထဲဝင်လာတဲ့ အရပ်ရှည်ရှည်အသားဖြူဖြူနုနုနဲ့ယောင်္ကျားလေးတစ်ယောက်...ကျွန်တော်ဟာမျက်နှာတွေကိုသိပ်ပြီးမှတ်တတ်တဲ့သူမဟုတ်ဘူး....ဒါပေမယ့် သူ့မျက်နှာလေးဟာ မေ့ရမယ့်ထဲပါမှာမဟုတ်ဘူး....
ကားထွက်သွားတာတောင်သတိမပြုမိတဲ့အထိ လွှမ်းမိုးလွန်းတယ်...
"Boss.....Boss"ဆိုတဲ့ taehyungခေါ်သံကြားမှ သတိရယ်ကကပ်မိတယ်...
"အေး...ဘာလဲ..."
အရှက်ပြေဘာလဲမေးတော့...
"Bossခေါင်းကြီးကားအပြင်ထွက်တော့မယ်ထင်လို့ပါ...."
"အာ...အေး.."
တကယ်လည်းခေါင်းရော နှလုံးသားရော သူ့ဆီပါသွားတာကွာ...
"ရယ်မနေနဲ့...yoongi..."
ကြိတ်ရယ်နေတဲ့ကောင်တွေတွေ့မယ်..
"ဟုတ်ပြောပါ Boss...."
"ငါ့ကိုစုံစမ်းပေး..."
"ဘာစုံစမ်းပေးရမလဲ...Boss..."
"ခုနကလမ်းကူးနေတဲ့တစ်ယောက်ကို..."
"အဘိုးကိုလား..Boss.."
လမ်းကူးလာတာနှစ်ယောက်ကို တစ်ယောက်ပဲကွက်မြင်ရလားBossရယ်....
"မင်းမေကြီးတော်ကို မင်းဘာသာစုံစမ်း...ငါပြောတာဒီဘက်ကတစ်ယောက်ကွ..."
အရူးကောင်တွေ ငါကအဘိုးကြီးကိုဘာလုပ်ရမှာလဲ....
