love to hate

-170-

-oleya's pov-

"my, magkakape lang po ako sa labas" she looked at me and nodded. "okay, enjoy" i smiled at her.

i just walked papunta sa unang café na pinuntahan ko noong bagong lipat kami. i ordered my usual coffee at naupo sa gilid.

"oleya!" ibinaba ko ang tasa ko ng kape at tumingin sa tumawag sa akin. "tita amor" i smiled at her.

nakapang office attire sya, siguro ay magta trabaho na. she's jake's auntie sa part ng mom nya. she's very close sa mga itlog.

"hey, how are you... oh..." i know that she can read me well. i know the story behind her, she's very mysterious.

"it's gonna be fine soon, my love" ibinaba nya ang kapeng hawak nya at naupo sa upuan na nasa harapan ko.

"thank you tita" i met her a lot of times already, so we are kinda close na.

"if you want someone to talk to you... you have my number" tumango ako sa kanya at saka ngumiti.

"bakit po kayo napadaan dito?" i asked her before sipping in my coffee. "pupunta ako sa village nyo, kay heeseung" natigil ako sa sagot nya.

"i know what happened, i don't want to meddle, hindi man nya sinadya yon.. a
pero nasaktan ka, it's okay and your feelings are valid" she's the best right? i love her so much because her words comforts me a lot.

"bakit po kayo pupunta sa kanya?"

"papayuhan ko lang" maiksing sagot nya at humigop sa kape nya. "is he.. alright tita? baka ano-"

"he's trying to cancel the trial" nagulat ako sa sinabi ni tita kaya nanlaki ang mata ko.

"he what?"

"he even begged at his parents.. nag away pa" i sudden felt a pang on my chest. "tita.. it is because of me?" she looked at me like she was hesitant.

never ko maimagine na mag-away sila tita, tito at si hee. kahit na hindi sumang-ayon si tita sa tanong ko, alam kong may parte pa din naman ako doon sa rason nya.

"no, of course dear.. mahal ka lang talaga nya" i sighed. "sayang kasi yung kaso, kahit papaano alam ko naniniwala ka sa batas, pumayag na din kasi si doc jung" pumayag nga talaga si bryce sa sinabi ko sa kanya.

napahilamos ako ng mukha dahil sa sakit ng ulo.

"matutuloy naman po hindi ba? gusto ko din po na matuloy dahil ni hara" tumango si tita. "pipilitin ko na matuloy, kakausapin ko si heeseung ng maayos"

"salamat tita amor" she smiled at me.

"naaalala ko sa inyo ni heeseung 'yung storya namin dalwa ng first and last love ko" i got interested with her story kaya napalingon ulit ako sa kanya.

"bakit po?"

"ang dami din namin pinagdaanan... it was like... it was us against all odds" i kinda agree with her, kasi same... i really feel it.

sa relasyon namin ni heeseung nitong mga nakaraang buwan, parang isang krimen ang maging masaya? parang kapag naging masaya ka may maging kapalit ka agad.

"i remember when we are so happy and then suddenly universe took him from me, ni sa mismong kamay ko sya nawala" she was smiling but it look so painful.

"you are so strong..."

"we all should because we choose to love" tumango ako sa kanya at ngumiti. "do you believe po ba sa concept namin ni heeseung sa pagmamahal? that love fights?" agad syang tumango.

"oo naman!"

"when we are together, i fought. we fought for our happy ending.. and then when i lost him, i fought for him. i do choose to live a life that we dreamed. and living a life now with his memories in my heart... i guess that is our happy ending, we both fought well.. and that is our love" i smiled at her, i admire her so much.

"you are so strong tita," komento ko ulit sa kanya.

"i know if you are me, ganoon din ang gagawin mo.. hindi ba?" tumango ako ka agad. "pero hindi ko po alam kung kailan ko matatanggap ka agad.. i mean, hindi nyo po ako kasing lakas tita"

"that's why spend your days with him, hindi mo alam kung anong pwedeng mangyari sa mga susunod na araw.. iyan ang higit na natutunan ko sa pagmamahalan namin" para akong nagising sa sinabi nya.

"palaging nagpapatawad ang pagmamahal, nakikinig, nagpapakumbaba, naghihintay... at palagi din umuuwi, kasi ang pag ibig lumalaban, at hindi ka agad natatapos.. sa tingin ko nga umaabot pa ito hanggang sa susunod na buhay" she's right. nasaktan ako, pero.. mahal ko si heeseung, i know and i am not dumb para bitawan lang sya ng ganoon.

handa naman akong makinig, at patawarin sya... minsan nakakatanga ang pag ibig pero ano nga ba ang magagawa nating mga taong nagmamahal hindi ba?

"i'll promise po na kakausapin ko po sya, but i need to be more ready" she nodded at me and smiled.

"you are always free to come back to him, kasi matagal ka nyang panahon na hinintay..." she chuckled.  "take your time to make yourself ready, naghihintay lang yun"

"we should have been wait for each other, kaso nawalan naman po ako ng ala-ala" i bitterly chuckled this time.

"make up with him and build more memories with him.. 'yung dadalhin mo hanggang sa susunod na buhay" i wiped my tears dahil sa sinabi ni tita.

"yes po, tita amor"

"tandaan mo, hindi nauubusan ng oras ang taong nagmamahal"