love to hate

-166-

-oleya pov-

"where are you going again?" napalingon ako kay mommy na nakaupo sa may sofa sa living room. "mabilis lang my"

"where?"

"heeseung, lenox" i heard she sighed. "sweetie, can you please sit down first?" aangal na sana ako pero tumayo sya at hinila ako paupo sa sofa.

"if you are contemplating or nahihirapan ka na... you don't need to push yourself and hurt yourself more" hindi ko makuha ang sinasabi ni mommy. okupado ako kay heeseung na hahanapin ko pa.

"hee talked to me, and your dad.." napalingon ako sa kanya this time. "p-po?"

"he begged, na huwag na lang tayo umalis. nag promise pa sya na aayusin nya ang lahat, huwag ka lang namin ilayo sa kanya ulit.. he cried, he kneeled" i saw a tear feel from her eyes.

"you don't need to come with us.. kami na bahala kay ate via mo..."

"mommy..."

"we'll buy you a condo... is it okay ba sayo? kaya mo ba... ayaw ka naman namin iwan- pero..." tumango ako agad. "hindi na po ako aalis?" she nodded, mabilis ko syang niyakap.

"i'll tell him... i will going to tell him... thank you mommy" nagpaalam na ako sa kanya. mamaya ko na sila pasasalamatan ni dad ng bongga.

sumakay ako ng bus papunta sa lenox at tumakbo ako papuntang magnus.

madaming tao, naka tshirt at pambahay na shorts lang ako dahil sa pagmamadali kaya nagtitinginan sila sa akin.

pumunta ako sa usual spot namin sa loob ng magnus, pero wala si heeseung.. mabilis ang kabog ng dibdib ko habang timitignan ng mabuti ang paligid.

i looked inside the comfort room, and even asked some familiar faces to me.

sa sobrang daming tao ay magkanda sagi-sagi na ako hanggang sa pumunta na ako sa dance floor para tignan sya doon.

kung kanina ang bilis ng tibok ng puso, ngayon parang tumigil ito. napako ang mga paa ko sa kinatatayuan ko, sa gitna ng dance floor.. i saw him.. there... standing.. with lory... kissing... what the fuck?

i felt like all kinds of knife stabbed my heart, looking at them right now. ni hindi ako makakilos. unti-unti ko naramdaman ang pagtulo ng luha ko. gusto ko umiwas ng tingin pero hindi ko magawa.

lasing lang sya oleya.. ilang beses kong binubulong sa sarili ko. pero tangina hindi eh. kahit lasing yan, kilala nya pa din ako. tangina.

parang nagising lang ako sa katotohanan dahil sa isang babae na sumagi sa akin. natapunan nya ako ng alak. "sorry miss..." napatingin sya sa akin, at nagtataka pa ata dahil naiyak ako. "okay lang" ngumiti ako sa kanya ng tipid.

noong ibalik ko ang tingin kay lee heeseung at lory.. nakatingin na sya sa akin, gulat, hindi makapaniwala na nandoon ako.

he stepped forward towards my direction but i stepped backward fast atsaka tumakbo palabas kahit hindi ko na maaninaw ang daan dahil sa luha ko.

"OLEYA!" rinig kong sigaw nya. nasa may parking lot na kami pero tuloy pa din ang pagtakbo ko.

"Oleya, sandali!"

fuck you! fuck you! ayoko na! ayoko na!

"oleya, look back please... lumingon ka naman..." dahil tanga ako sa kanya... tumigil ako at nilingon nga sya.

"ANO?!" nagsimula syang maglakad pero i also stepped backward again. "huwag kang lalapit!" sigaw ko sa kanya.

"please... let me explain..." he begged. umiling ako.

"for what? i saw you... kissing her... with both of my eyes.. what explanation pa ha? anong sasabihin mo? lasing ka? putangina heeseung! i know you! kahit lasing ka! ni hindi ka nagpapahawak kung kani-kanino! what? anong sasabihin mo? akala mo si lory ako? kahit amoy ko alam mo! i get it.. dapat sinabihan mo na lang ako.. para hindi na ako nag dadalwang isip na umalis" i scoffed when i finished my statement. halos hingalin ako. tuloy tuloy ang luha ko, hindi ko na sya maaninaw.

"i was drunk... you know.. i will never-"

"PERO NAKITA KO NA NGA!" humawak ako sa kotse na na nasa tabi ko para kumuha ng lakas.

"she kissed me first... i was shocked too.. love, please..." lumapit sya sa akin at hindi na ako makalayo. he held my hand and rubbed his thumb on it.

"you kissed back..."

"i did not! i did not love! i am drunk, pero alam ko.. alam ko... hindi ko sya hinalikan pabalik" umiling ako sa sinabi nya. ilang beses kong hinampas ang dibdib nya.

"why... bakit kailangan ko pa makita... bakit sya ang kasama mo?"

"i am sorry"  he whispered

"why are you acting like everything will be hard on you when i leave? when in fact may lory ka na pala ka agad? kaya pala i am hesitating tangina"  i stopped from hitting him when he catch my hands.

"please.. oleya... i am sorry" paulit ulit na bulong nya.

"hindi ko na alam... mababaliw na ako... umuwi ka na.... nag-aalala si tita" inalis ko ang pagkakahawak nya sa akin.

"i love you" i heard he whispered, kasunod noon ay ang paghikbi nya.

"i am wrong... i know.. but oleya, i love you so damn much please.. listen to me" pinunsan ko ang luha ko. i sarcastically laughed.

"same, but thank you for not making it hard for me anymore para umalis na ako, i listened naman.. and you know that you are always forgiven" muli akong naglakad at alam kong hindi na nya ako sinundan.

wala akong nararamdaman habang naglalakad ako, ni hindi ko alam kung saan ako papunta. i am just crying... i feel so lost.

i sat down on a lamp post and cried. i do love you so much too heeseung, and it makes me hurt so much.

"oleya..." a loud horn makes me stopped from crying. i saw a familiar figure of a motorbike and stopped infront of me.

"oleya... what the fuck?" hinubad ni bryce ang helmet na suot nya at bumaba sa motor nya.

"what happened?" he cupped my face, pinilit nya akong salubungin ko ang tingin nya kaya ginawa ko habang mas lalong lumakas ang tulo ng mga luha ko... dahil nandito sya, matagal na panahon na din simula noong nilapitan nya ako.

"i wanna go home.. i wanna leave this place, please.. bryce... help me" he gently wiped my tears away.

"where does it hurt? anong gusto mong gawin ko para maalis ko yan?"

"i am begging to your dad to show up at the trial.. and i'll leave, and will try to forget again" he hugged me tight so i cried on his shoulder.

"anything, and always oleya"