love to hate

-156-

-oleya-

days passed and i am trying hard to survive. pagod ako sa araw-araw pero hindi ako nauubusan ng will para lumaban.

pumapasok ako sa school, and then uuwi ako para i check si ate via o kaya ay antayin sya makauwi galing work. pero medyo busy ako ngayong week dahil next week na ang finals namin. konti na lang talaga.

"i bought some donuts!" masiglang ani ko pagkapasok ko sa kwarto nya. tumabi ako sa kanya sa kama at dumapa bago binuksan ang binili kong box ng donuts.

"magpalit ka muna" saad ni ate via and i smiled. "later na, kain muna tayo.. gutom ako" napagod ako sa review kanina.

she got a piece of donut so i smiled. "eya" napatingin ako sa kanya habang ngumunguya ako. "hmm?"

"kamusta kayo ni.. hee?" natigil ako. "we are good naman, ate. why?"

"are you sure?" i nodded. "oo naman, medyo.. may nag iba lang sa amin pero.. naiintindihan ko naman, kapatid nya yun eh. nawalan sya. kaya..."

"i am sorry" umiwas agad si ate via ng tingin sa akin. "no! why are you saying sorry..."

"kasi nadamay pa pati yung relasyon nyo" i scoffed.

"it's not your fault. at hindi naman masisira kami ni hee, ate.. we are both fighting" tunay naman, sinusubukan naman talaga namin ni hee. something changed, yes. pero sa school.. hindi naman nya ako pinababayaan lalo na at medyo umiiwas sa akin si bryce. sinasamahan nya pa din ako mag lunch, kasabay ko pa din sya pumapasok, kasama ko pa din syang umuuwi. i know that our love are still fighting.

"i told mom and dad..." halos mabulunan ako sa sinabi nya. "you what ate?!"

"i already told mom and dad.. and they.." she was about to cry. "feel.. disappointed" umiling ako agad sa kanya.

"and they are worried.. they hugged me and talked to me, sabi nila ano daw ang gagawin ko and i don't actually know..." she opened up. ngayon lang ulit kami nakapag usap ng ganito.

"ate.. if you are not comfortable you can-"

"let's do the it, eya. tapusin na natin to" my mouth fell opened. "ate..."

"it's okay. i am ready. if.. ever.. it somehow turned good... i wanna request something..." i nodded on her, umayos ako ng upo at hinawakan ang kamay nya.

"i'll fly alone outside the country. pupunta ako ng.. london.. just to heal"

"alone?" i doubt that she can survived alone. i mean, she's independent and such.. pero inaalala ko kung kakayanin ba ng isip nya na mag isa sya. she need someone beside her.

i know her. though we aren't close before, i know that she's really a fragile girl inside.

"yes.. alone" umiling ako. "i'll come with you" seryosong saad ko sa kanya

"what.. why.. no.. you don't need naman"

"paano ang law school? paano si heeseung.." natigilan ako sa sinabi nya. "i can continue my studies there, and hee.. i will talk to him" hinawakan ni ate via ang dalwa kong balikat at hinarap ako sa kanya.