love to hate

-045-

-oleya pov-

sabay kaming bumaba ni bryce sa rooftop after nya ako dalhan ng food doon tapos kumain na din kami. i told him what happened last night, pero tinawanan lang naman nya ako. "thank you bryce" saad ko sa kanya habang bumababa kami sa hagdan.

"no worries, we're friends" i smiled at him, he smiled back and even pat my head like a kid.

"bryce, remember  the thing you told me last night?" napataas ang kilay nya dahil sa sinabi ko sa kanya

"i don't remember what, but ano ba yun?"

"you told me, i had to know heeseung's weakness para matalo ko sya? right?" he was taken aback like he remembered it, kaya tumango sya

"yes, what about it?"

"i want to do it. i want to know his weakness, and i want to took his place" tumigil kami sa paglalakad. sumandal sya sa railings at ako naman sa pader para magkaharap kami.

"you really want it?" tumango ako sa tanong nya. "i also made a plan"

"oh? ano? basta hindi ka mapapahamak dyan dana" ngumiti ako sa kanya, "hindi syempre, bago mangyari yon... si heeseung muna"

"you are scary... but what is it?"

"like... let your friends close and your enemies closer, bryce" i told her everything bago kami tuluyan na bumaba sa floor na iyon.

"oh shit" mura ko dahil muntik ko na mabunggo yung isang studyante. "sorry" nagulat sya noong makita nya ako.

"okay lang po, sorry" tumango ako sa kanya at ngumiti. timulungan ko sya napulutin ang cellphone nya na nagpatak.

"Lorelei" inabot ni bryce yung books na pinulot din nya. "you know her?" tumango si bryce.

"nakatira sya sa village namin, nakakasabay ko sya mag jog sa park" tumango na lang ako kay bryce.

"nice too meet you, i am oleya" nilahad ko ang kamay ko sa kanya and she took it immediately.

"lorelei" pagpapakilala nya. "saan ka pupunta lory?" tanong sa kanya ni bryce

"photography club lang, bry... i wanna audition kasi"

i sent her a goodluck na lang dahil malelate na kami sa class. as usual, we had a recit, i was active din, pati si heeseung at si bryce... tahimik lang as always, pero kapag tinatawag sya palagi agad syang sumasagot ng tama.

we got dismissed early dahil walang prof sa last subject. inayos ko ang gamit ko, bago ako nag inat. "HEE!" napalingon ako kay jay na pumasok sa loob.

"ANO?!? MISS MO NAMAN AGAD AKO?!?!???"

"hindi, gago" lumapit sya kay lee heeseung. "tara lenox" kumunot ang noo ni heeseung, wala ata sa loob sumama

"TARAAAAA!!!!" napangiwi ako kasi ang bilis magbago ng ekspresyon nya.

"parang gago ampota" natawa si jay, at doon nya lang ata ako napansin. "hi, two! ayos ka lang ba?"

"of course"

"ahhh, kasi itong kaibigan ko nagaalala say- ARAY LEE HEESEUNG!!!!" sinapak lang naman ni heeseung si jay nung bag nya.

"tara na, ang ingay mo" nagpaalam si heeseung sa akin at kay bryce bago sila lumabas ng kaibigan nya.

"you want to go sa lenox as well?" umiling lang ako kay bryce. "uwi na lang ako, madaming homeworks"

"i heard you was drunk last night!" halos mapatalon ako sa gulat dahil sa sigaw na salubong sa akin ni daddy.

"i-" i looked at mom, na nasa gilid lang nya.

"WHAT?! OLEYA DANA YOU ARE ALWAYS MAKING MY DAY WORST!" napapikit ako sa malakas na sigaw nya. humigpit ang hawak sa mga libro na dala ko.

"MAG-ARAL KA! HINDI YUNG NAKIKIPARTY KA SA KUNG SINO SINONG LALAKI!"

"pero mabait si bryce, dad. hindi sya kung sino-sino lang, hindi nya ako pinabayaan last nigh-"

"HINDI MO KAILANGAN SUMAGOT! YOU ARE NEW HERE DANA!" i am adjusting?!?dahil ginusto nyo na lumipat tayo.

"i can handle myself dad" mahinang saad ko, pagod na ako.

"who told you that?" kumalma sya ng kaunti, looking at my face like he was about to hit me. "ni lagi ka ngang nagdadala ng pahamak, dana"

"umakyat ka na, mag-aral ka. ginusto mo 'tong course na 'to right? pagbutihin mo. huwag kang puro sakit ng ulo" he pointed the stairs.

i broke down after i enter my room. ang bigat, palagi naman. kailan nya kaya ako kakausapin ng mahinahon? i know i am wrong last night. i was so impulsive. but he should just asked me why.

kasi kahit isang taong makikinig lang sa kanila ang kailangan ko, magiging ayos ako.

i feel so broken. i am trying to fix myself, but i just can't because everyone around will let me feel broken more.