Cry with me

6

POV Amelie

Ik prik mijn vork in de sla voor me en probeer een tomaatje mee te krijgen, maar hij valt net voor mijn mond in de kom. 
'Wat een eikel!' Roept Neera uit. Ik sus haar met een voorzichtige blik op de mensen in de kantine en kauw op de blaadjes in mijn mond. 
Nadat ze me alles over het bedrijf had verteld, besloot ik dat ik Neera wel kon vertellen wat er net gebeurde, behalve het feit dat ik mijn baas al ken. 

'Dus toen had hij nog het lef om te vragen of je de koffie aan wilde zetten?' Fluisterde ze me zachter toe en sneed haar tosti in kleine stukjes.

Ik knikte en gniffelde, 'Gelukkig zijn de echte smerige details me gespaard gebleven, aangezien er een bureau voor stond.'
Neera hapte dramatisch naar lucht en kreeg een giechelbui, 'Amelie, ik weet niet of je geluk hebt of ontzettend veel pech.' 

Mijn ogen worden groot en ik geef haar een zachte tik op haar arm, 'Neera!' Ze grijnst en leunt naar voren. 'Volgens de geruchten is hij giga.' Haar handen gaan verder en verder uit elkaar als ze zijn maat uitbeeld en ik verberg mijn gezicht in mijn handen. 

Mijn wangen worden rood wanneer ik denk aan hem en alle foute dingen die nu in mijn hoofd zitten. Straffend geef ik mezelf op mijn kop, hij is niet alleen de broer van Amy, maar ook mijn baas en bovendien een verschrikkelijke eikel. 

Ik schud mijn hoofd en neem de laatste hap van mijn salade. Het enige wat ik vandaag gepland had, was dit gesprek. Eigenlijk heb ik niks meer te doen. 'Hey Neera?' 

Mijn nieuwste vriendin kijkt op van haar telefoon en glimlacht, 'Sorry, ik kreeg een berichtje van je broer, wat is er?' 
'Ik heb vandaag niks meer te doen, heb je zin om me een rondleiding te geven?' 

Neera kijkt me opgetogen aan en klapt in haar handen, 'Natuurlijk! Ik werk hier zelf nog niet zo lang, dus het is een goede gelegenheid om zelf nog wat te ontdekken.' 

Ik glimlach en steel een stukje van haar tosti. 'Als we verdwaald raken, geef ik jou de schuld.' 
Ze grijnst en wijst met haar vork naar me. 
'Amelie, dit is jouw toekomstige bedrijf, ik had verwacht dat je al een beetje wist waar alles was.' 

Ik schud met mijn hoofd en friemel aan de hanger rond mijn nek. 
'Ik heb het mijn broers wel een keer gevraagd, maar ze zijn allemaal zo druk dat zelfs een rondleiding teveel is.' 

Ik zucht en sta op als ik zie dat Neera haar tosti op heeft. We lopen samen naar de prullenbakken en de secretaresse van mijn broer checkt nog even haar telefoon voordat ze me de kantine uit leidt. 
'Ik geloof je helemaal, ik werk nu nog maar een paar maanden voor Thomas maar die man lijkt nooit tijd te hebben voor een koffiepauze.' 

'Klopt,' Ik denk terug aan gisterenavond en het feit dat allebei mijn broers er niet waren. Ze zijn altijd druk bezig, maar dat is ook wel logisch want papa's bedrijf heeft nog nooit zoveel geld opgebracht. 

'Ik hoop dat mijn kantooruren er iets anders uit gaan zien.' Mompel ik tegen mezelf en Neera buigt naar me toe, 'Zei je iets?' Ik schud mijn hoofd en we lopen door de gangen van het bedrijf heen. 

'Wat wil je eerst zien, Amelie?' Ze haakt haar arm in de mijne en ik glimlach, dankbaar voor de klik die we hebben. 
'Begin maar van laag naar hoog!' Ik rommel wat in mijn tas en haal een pen en papier eruit, zodat ik van elke etage noties kan maken. 

Wanneer Neera en ik de lift binnen willen lopen, grijpt iemand onverwacht mijn arm vast. 
'Dit gebouw is geen uitje dames,' De man die eerder in de lift stond naast ons, kijkt ons fronsend aan, zijn hand nog steeds om mijn bovenarm geklemd. 

Neera werpt een bik op mij en ziet mijn gespannen gezicht. 'We werken hier, ik geef haar een rondleiding.' De man klemt zijn kaken op elkaar en knijpt in mijn arm, ik krimp in elkaar en trek me los. 
'Ik geloof er geen bal van.' Bromt hij en torent over ons, 'Volgens mij zijn jullie gewoon twee journalisten die te nieuwsgierig zijn.'