Yeni Bir Hayat

209 8 2
                                    

Babam öleli iki ay olmuştu ve ben hâlâ bunun şokunu atlatamadım.Şu son iki aydır kendimi uzay boşluğunda gibi hissediyorum. Gerçi her zaman bir uzay boşluğundayım. Çevremdekilerle gerek duymadıkça iletişim kurmuyorum. Ne yalan söyleyeyim bu halimden memnunum.

Her zamanki gibi odamda romanlarımla vakit geçirirken odamın kapısı çaldı. Kapıdaki kişi annemdi. İçeri girmesini söylediğimde yüzünde tarif edilemez bir ifade vardı.Yatağımın kenarına oturarak konuşmaya başladı.“Arya canım kızım. Şu son iki aydır çok şey değişti hayatımızda ve bundan en çok etkilenen kişi oldun.” Genellikle annemin ses tonundan her şeyi anlardım fakat bu çok farklıydı. Hiçbir şey çözemiyordum. Annem ona soru işaretleri dolu gözlerle baktığımı anlayınca derin bir nefes alarak konuşmasına devam etti. “ Konuyu uzatmayacağım kızım. Deden ve ben konuştuk, anlaştık. Seni Kore'ye dedenin yanına göndermeye karar verdik.Bunu reddetmek istesen de seni oraya göndereceğim. Hayatının böyle dört duvar arasında geçirmene göz yummayacağım. Hem dansı ve müziği sevdiğin için seni Kore'nin en iyi Sanat Okulana yazdırdık. Sana sormadığımız için üzgünüm ama senin için biliyorsun.”

Buna ne demeliydim?  Hayır gitmeyeceğim mi?  Babamın memleketinden gitmek istiyor muydum?  Her ne kadar soğuk bir insan olsam da annemi kıramazdım ve bu saatten sonra istesem de kızamazdım. Annemin yanağına sulu bir öpücük kondurdum ve “Peki ne zaman gidiyorum” diye sordum. “Yarın ” kelimesini duyunca istemeden de olsa şaşırdım. Bu kadar erken mi gidicektim Türkiye'den. Anneme baktığımda uçak bileti elindeydi. Bileti elinden alarak uçak saatine baktım. Neyse ki akşam 20.00 'e alınmıştı. “Görünen o ki hazırlanmam için az bir vaktim var ” dedim.  Annem valizimi hazırlamamı söyleyip odadan çıktı. Arkasından seni seviyorum diye bağırdıktan sonra dolabımdan kocaman dışı siyah ve kuru kafa desenli olan valizimi aldım. Genellikle siyah ve tonlarında olan giysilerimi valizin içine özenle doldururken düşünmeden edemiyordum.  Yarın buradan gidiyorum. Babamla olan anılarımı burada bırakarak gidiyordum. Kore 'ye daha önce tatil için gitmiştim. Orayı çok iyi biliyor ve annemden dolayı rahatça korece konuşuyordum.Fakat şimdi tatil için değil orada yaşamak için gidiyordum.

Acaba beni ne gibi şeyler bekliyordu?...

--------

Merhaba okurlarımız! Bu bölüm istemesek de kısa oldu. Fakat bir dahaki bölümleri elimizden geldiğince uzun yazmaya çalışacağız. Ayrıca hiçbir aksilik olmazsa her hafta pazar günleri yeni bölüm paylaşacağız. Kitabımızı şimdiden okuduğunuz için teşekkür ederiz. Takipte kalın!
-İlayda -

Rain SoundWhere stories live. Discover now