Γεννημένη Πόρνη

Κεφάλαιο 9

Με τράβηξε μαλακά προς το μέρος του και άφησε την μπλούζα να πέσει στο κρεβάτι. Έφερε και το άλλο χέρι του στο δικό μου και κράτησε απαλά τα δάχτυλα μου. Ξέρω ότι είμαι μικρότερη, αλλά εκείνη τη στιγμή ήταν υπερβολικά ξεκάθαρο. Σχεδόν έμοιαζε ο Έις σαν να μεγάλωσε απότομα. Ήξερα πως δεν έπρεπε να κάνω καμία κίνηση... τίποτα απολύτως. Ο τρόπος που έχω μάθει να δείχνω στοργή και ευγνωμοσύνη στους άντρες είναι κάτι που δεν αρέσει στον Έις. Έμεινα λοιπόν σιωπηλή και τον παρατηρούσα που με κοίταζε λες και ήταν η τελευταία φορά. Ίσως όλο αυτό να έπρεπε να με αγγίξει κάπως, αλλά δεν συνέβη. Δεν αισθανόμουν τίποτα... τίποτα απολύτως.

Έπιασε το πηγούνι μου με το ένα χέρι του, ήταν αρκετά μεγάλο, θα μπορούσα να κρύψω όλο το πρόσωπό μου στην παλάμη του. «Η Ναόμι είναι εντάξει... θα σε προσέχει» είπε μαλακά και σχεδόν μου ακούστηκε απολογητικός. Τι έγινε Έις; Υπάρχει κάτι που δεν μου λες; Η ερώτηση σχηματίστηκε αστραπιαία στο μυαλό μου και ήταν τόσο ειρωνική. Πάλι επέστρεφαν γνώριμες αισθήσεις... πάλι όμως δεν μπορούσα να αναγνωρίσω από πού...

«Νόμιζα αυτό ήταν δική σου δουλειά... να με προσέχεις» τελικά μίλησα. Τελικά δεν μπόρεσα να το αποφύγω και η ειρωνεία στις σκέψεις μου είχε γίνει ένα με τη φωνή μου. Δεν χρειάστηκε να με ακούσω για να το καταλάβω. Αρκούσε η έκφρασή του. Αμέσως σκοτείνιασε, έσκυψε λίγο το κεφάλι, αρκετά για να σκεπάσουν τα φρύδια του το βλέμμα του.

Πήρε το χέρι του σπρώχνοντας το πρόσωπο μου... μια κίνηση πολύ, πολύ γνώριμη...

«Ίσως» είπε κοφτά τρίβοντας το μέτωπο του. «Ίσως όχι» συνέχισε αδιάφορα και βγήκε από το δωμάτιο.

Ντύθηκα μόνη, τα ρούχα τα μάζεψα μόνη και έφυγα με τους άλλους δύο νιώθοντας τσακωμένη.

Ο θυμός μου έφυγε γρήγορα, μου έχει μείνει όμως αυτή η αίσθηση... το πόσο λάθος μου φαίνονται όλα... από το ότι κάθομαι στο πίσω μέρος ενός αμαξιού, αντί μπροστά παρέα με κάποιον με μεγάλο πούρο και μεγαλύτερο πορτοφόλι, μέχρι και τα μοντέλα καλλυντικών στις αφίσες από μαγαζιά που προσπερνάμε. Όλα αυτά τα ξανθά άχρωμα κορίτσια, που δείχνουν γαλήνιες δίπλα σε ένα βαρετό κονσίλερ ή σχεδόν ερεθισμένες μόνο και μόνο που μυρίζουν μια κολόνια με κάποιο γαλλικό όνομα όπως φλερ ή πασσιόν και διάφορα άλλα τέτοια ξενέρωτα ονόματα... Ποιόν ακριβώς προσπαθεί να πείσει εκείνο το κορίτσι με τα μεγάλα γαλανά μάτια και το ψεύτικο χαμόγελο; Εγώ νομίζω πως το μικρό μπουκαλάκι σε σχήμα διαμαντιού που κρατάει θα έχει κάποιο εξίσου άνοστο άρωμα σαν και το χαμόγελό της. Θα μυρίζει στην καλύτερη σαν αρωματικό ιατρείου. Όπως εκείνο που έβαζε η γραμματέας του Δρ. Ρομίνσκι, του γυναικολόγου που μας έστελναν... έναν συνδυασμό πούδρας με κάτι λουλουδένιο. Πάντα το ίδιο... ένα άρωμα που σίγουρα είναι εκεί για να καλύψει κάτι άλλο όμως δεν τα καταφέρνει αρκετά καλά...