The Alpha, my mate

*·°The Alpha, my mate°·*12)

Hoofdstuk 12: 'Luister nooit naar hoge stemmen in je hoofd Pen, die geven je altijd slecht advies, en dan zit je in de onuitwasbare poep.' 'Waarom zou ik dan naar jou luisteren? Jij bent toch ook zomaar een hoge stem in mijn hoofd?'
~

«Penelope»

"Ik weet het babe, ik ben adembenemend," grijnst hij. Ik bloos lichtjes, maar glimlach tegelijk. Hij noemt me babe! Sweet!

"Dus wat is jouw naam schoonheid?" Vraagt hij. "Flatterend," grijns ik. "Wat? Heet je zo? Wel een rare naam.. misschien is het handig als we die veranderen," zegt hij, en kijkt nadenkend vooruit, wat er best schattig uit ziet.

"Nee, dat is mijn naam niet," grinnik ik. "Mijn naam is nog geheim voor jou," zeg ik grijnzend. Ik geef hem een klein kusje op zijn wang, ik huiver lichtjes door mijn lippen die zijn huid raken, hier zou ik nooit genoeg van krijgen.

°1 uur later

"En dit is het einde van mijn rondleiding, morgen stel ik je wel voor aan mijn roedel, en anderen," zegt hij. We lopen samen naar binnen, en gaan naar de woonkamer. "Heeeey broertje!" hoor ik twee stemmen tegelijk zeggen. "Ach ja, ik stel je vast voor aan twee anderen," zegt mijn mate, waar ik eigenlijk nog steeds de naam niet van weet. Hij trekt me mee naar de keuken, waar ik een meisje en een jongen aan het keukeneiland zie zitten. Het meisje en de jongen lijken veel op elkaar. Raar.

"Wie is dat?" vraagt het meisje. "Dit zijn mijn broertje en zusje. Ze zijn tweeling zoals je ziet." Owh.. dat kan ook. "Hoi," zeg ik. 'Hoi' is dat alles? Oh goodness, het gaat nu al fout. "Wie is dat?" vraagt het meisje weer. "Dat is Candy," zegt mijn mate, en wijst naar het meisje. "En dat is Cody," zegt hij wijzend naar de jongen die stil naast het meisje zit. De jongen kijkt me onderzoekend aan, en ik voel me naakt onder zijn blik. Ik huiver lichtjes. Mijn mate merkt het, en trekt me dicht tegen zich aan. "Wij gaan maar weer eens." En daarmee sleurt hij me weer mee naar buiten.

"Wat is er?" vraag ik verward. "Niets. Ik ben je nog iets vergeten te laten zien in de rondleiding," grijnst hij. "Wat dan?" "Het bos." Zijn grijns word breder, en rent, mij half mee trekkend, naar het bos in. Hij laat mijn hand los, en springt in de lucht, waar hij veranderd in zijn prachtige wolf. Hij heeft een zwarte vacht die glimt in het zonlicht, hij is groter dan de andere Alpha's die ik ooit heb gezien, en zijn groene ogen kijken me doordringend aan. Ik negeer zijn doordringende blik, en kijk naar het hoopje gescheurde kleren dat nu op het gras ligt.

'Transformeer,' hoor ik hem in mijn hoofd zeggen. Koppig schud ik mijn hoofd. Hij gromt. 'Waarom niet?' vraagt hij. Ik haal mijn schouders op. 'Als je het toch niet weet, wat maakt het dan uit? Schiet op en transformeer, ik wil zien hoe je eruit ziet als wolf!' Ik hoor een sprankje van lust in zijn stem.

Ik zucht diep, en verander dan in mijn wolf. Mijn wolf heeft een wit-grijze vacht, en ijzige ogen, niets bijzonders. 'Ahum, ik ben behoorlijk bijzonder. Dat jij dat niet bent snap ik wel, maar ik ben prachtig.' hoor ik de irritante stem van Cece in mijn hoofd. Heb ik jouw mening gevraagd soms? Nee. Dus shut up!

Ik negeer Cece, en kijk naar de zwarte wolf met groene ogen voor me. Mijn mate. Hij kijkt me aan met een blik vol lust, verlangen, en nog iets, maar dat kan ik niet plaatsen. Ik raak met mijn snuit zijn zachte snuit aan, en haal hem uit zijn trans. 'Kom mee.' Ik doe braaf wat hij zegt, en ren achter hem aan. Onze gescheurde kleren achterlatend midden op het gras van een klein terrasje.

We rennen door het bos. Cece neemt mijn instincten over, en ik spreid mijn oren. Terwijl ik naast mijn mate ren, kijk ik bewonderend rond, en luister naar de geluiden van het bos. Heerlijk dit. Rennen terwijl je je gang kunt gaan, de wind door je vacht blaast, de prachtige omgeving die je kunt horen en zien, en de bladeren van de bomen die zachtjes onder je poten kietelen.

Na een paar minuten rennen verminderd mijn mate zijn vaart, en automatisch doe ik dat ook. Waarom stop je? vraag ik hem. 'Dit is de grens van mijn territorium, we kunnen niet verder gaan. Anders is er een grote kans dat we worden aangevallen door een andere roedel of erger,' zegt hij.

Wat kan er nou zo erg zijn? denk ik bij mezelf. 'Je zou eens moeten weten.' Hij draait zich om, en loopt de kant waar we vandaan kwamen weer op.

'Kom naar me toe Penelope.. zoek mij.. vind mij.. je zult me nodig hebben... ik ben dichtbij.. je zult me ruiken... ik ben geen mens.. ik ben geen wezen... ik ben hetgeen dat jou jou maakt.. ik ben jouw ontbrekende stuk tot jezelf.. kom me halen Penelope... ik moet terug naar mijn eigenaar.. en dat ben jij..' hoor ik een hoge zwakke stem in mijn hoofd zeggen.

Wat.. was dat? 'Wat was wat?' vraagt mijn mate. Die stem, hoorde jij dat dan niet? 'Nee, ik heb niks gehoord. Het zal wel een één of andere freak zijn die je laat hallucineren. Kom we gaan weer terug. Dan kunnen we kijken wat voor rare freak in je hoofd zit.' Ik grom naar hem. Dit is geen grapje! Ik draai me om, en loop over de grens. 'Kom terug! Nu!' sist hij in mijn hoofd.

Ik doe alsof ik niks gehoord heb, en loop door. Ik ruik een zwakke, maar toch sterke geur. Ik kan het niet beschrijven, maar het trekt me aan als een soort van magneet. Het is niet zoals het aantrekken van dat mate gedoe, dit is anders.

Ik volg de geur, naarmate de geur steeds sterker word, heb ik het vermoeden dat dit gaat over die hooge sten in mijn hoofd. 'Luister nooit naar hoge stemmen in je hoofd Pen, die geven je altijd slecht advies, en dan zit je in de onuitwasbare poep,' zegt Cece.

Waarom zou ik dan naar jou luisteren? Jij bent toch ook zomaar een hoge stem in mijn hoofd? Ik zucht diep. Mijn maag knijpt samen als de geur alsmaar sterker en sterker word. Opeens hoor ik een tak kraken, en verschrikt kijk ik om. Opgelucht kijk ik naar de zwarte wolf, met groene ogen, en de bekende heerlijke geur.

'Ik geloof je. Ook al is dit raar. Ik geloof je.' zegt hij, en ik knik dankbaar. Ik volg de geur, en mijn mate volgt mij. Als we voor een grote donkere grot staan, stop ik. De geur komt vanuit die grot, maar ik durf er niet in te lopen. 'Wauw, eerst ga je macho achtig lopen doen, en nu ben je een watje. Waar heb ik mezelf toch aan gehecht?!' zeurt Cece in mijn hoofd.

Ik schud mijn hoofd, neem een diepe teug adem in, en zucht het dan uit. Zo zelfverzekerd mogelijk loop ik de grot in, met mijn mate weer op mijn hielen. De grot is behoorlijk groot en diep, maar ik kan nog steeds de geur precies volgen. Maar dan loopt de grot dood. Ik zie niks, en ruik alleen die geur heel sterk. Ik krijg een naar gevoel in mijn onderbuik, was dit wel een goed idee? Misschien was die hoge stem wel een wezen, maar dan een wezen die me om een één of andere wilt vermoorden. Misschien was het wel een één of andere psychopaat die niets te doen heeft in zijn leven. Of iemand die wraak wilt nemen op iemand of mij. Ik weet het niet. En dat frustreert me enorm.

Opeens voel ik een harde, en best wel pijnlijke klap op mijn borst. Van schrik, en van pijn, spring ik achteruit. Ik kijk naar mijn borst waar een emulet hangt, die met behulp van een dunne silveren ketting om mijn nek heen zit de ketting verdwijnt.

En dan hoor ik die stem weer. 'Eigenaar gevonden..'

»«»«»«»«»«
Heya peeps, sorry dat ik even geen inspiratie had xD

Maar dankzij jullie heb ik dat weer! X
Thank you so much voor de geweldige ideeën (:

Ik draag dit hoofdstuk op aan @danique_blok
Omdat ik als eerste haar idee gebruik/ga gebruiken q; x

Thank you veryvery much girl!!! X (':

Ook de rest van jullie bedankt xx :D

I hope you liked it! C:

Owh and for I forget: I'VE GOT 10K+ READS AND 900+ VOTES!!!!!! OWH GOSH I'M GONNA DIE! PEOPLE, YOU ARE AWESOME, THANKS A LOT!!!! Xxxxx

Byebyexx

Vote
&
Comment
&
Smile [because it's almost weekend] w