The Alpha, my mate

*·°The Alpha, my mate°·*o2)

Hoofdstuk 2°: I am me
~

"Twee meisjes?" vraagt hij verbaast, en ik knik. "Maar ze zag er helemaal niet dik uit." Hij haalt een hand door zijn haar. "Zou je denken?"

*flashback*

Luca en ik gingen lagen languit op het gras op het schoolplein. "Mijn papa zei dat hij een verrassing voor me heeft. Dus ik ben volgende week, en volgenderedere week lekker niet op school," zegt Luca, en hij steekt zijn tong naar me uit. "Niet eerlijk, ik moet altijd naar school van mama en papa!" mompel ik boos, en ik sla mijn armen over mekaar.

"Weetje al wat de verrassing is?" vraag ik weer een beetje vrolijker. "Nee, papa wilt me niet vertellen." Ik knik. Samen kijken we naar de blauwe lucht en de witte wolken. "Penelope, Luca! Komen jullie?" Ik ga zitten, en kijk naar de richting waar ik zojuist iemand mijn naam hoorde roepen.

Bij de poort staat mijn moeder naast haar auto. Ze zwaait naar me, en ik glimlach breed, waardoor je mijn tanden missende gebit ziet, het nadeel van tanden wisselen.

Ik por in Luca's zij. "LucaLucaLuca! Sta op! Mijn mammie is er!" Hij staat op, en ik sleur hem mee naar mijn moeder. Ik laat Luca los, en geef mijn moeder een stevige knuffel. Niet lang daarna doet Luca gezellig mee.

"Mevrouw mama van Penny?" Mijn moeder grinnikt. "Wat is er Luca?" "U bent een beetje dik. Dokter Luca zal u wel wat raad geven. Veel sporten en minder eten," zegt Luca met een zware stem.

Ik grinnik en schud mijn hoofd. Luca kijkt me raar aan. Ik kijk hem ook raar aan, maar grijns dan breed.

*einde flashback*

"Omygosh! Heb je dat echt gezegd?" vraagt Ally ongelovig, en slaat een hand voor haar mond. Als Luca begint te blozen, grinnikt ze. Koppels he..

"Dat verklaard veel.." zegt Luca, en haalt een hand door zijn haar. Ik grinnik, en sluit weer aan bij de rij. Ik was bijna aan de beurt.

Als ik aan de beurt ben laat ik mijn paspoort en ticket zien, en loop dan het vliegveld op. Daar wacht ik even op Luca, Ally, en zijn vrienden, en dan gaan we samen het vliegtuig in.

In het vliegtuig zit ik naast vier jongens, Luca's vrienden. Ze hebben zich voorgesteld als Don, Maiky, Andy en Case.

Ik zal ze even beschrijven en voorstellen.

Don,

Heeft blond haar, blauwe ogen en een soort van punt neus. Hij is nogal een spierbundel, net zoals de andere jongens naast me. Is 18 jaar.

Maiky,

Heeft lichtbruin haar, bruine ogen en ook een punt neusje. Part of the spierbundels. Is 18 jaar.

Andy,

Heeft bruin haar, bruine ogen en een wip neusje. Part of the spierbundels. Is 18 jaar

Case,

Heeft zwart haar, met geverfde rode plukken erin, blauwe ogen en een bol neusje. Part of the spierbundels. Is 19 jaar

Luca,

Heeft rood haar, blauwe ogen en een snoezig neusje. Part of the spierbundels. Is 17 jaar.

Ally,

Heeft bruin haar, lichtbruine ogen en een wip neusje. Is 16 jaar

Dan heb je nog Fynn en Jaydee, een stelletje.

Fynn,

Heeft rood haar, bruine ogen en een punt neus. Part of the spierbundels. Is 19 jaar.

Jaydee,

Heeft donkerblond haar -wat lijkt op goud-, goudbruine ogen en een wip neusje. Is 18 jaar.

Luca, Ally, Jaydee en Fynn, zitten achter ons. Ik draai me om, en kijk naar Luca. "Hoe wist je eigenlijk dat ik het was?" vraag ik. Luca grinnikt. "Ik heb nog nooit iemand anders gezien met wit-grijze ogen, wit-silver haar en zo'n snoezig neusje," plaagt hij me. Ik kijk hem met samengeknepen ogen aan. Hij weet dat ik het irritant vind als hij zegt dat mijn neus snoezig is, want mijn neus is nogal abnormaal klein.

"Hmmm.." mompel ik, en draai me weer om. Ik kijk naar Case die naast me zit. "Hoelang zijn jullie eigenlijk al aan het zoeken?" vraag ik. "Pas zo'n 2 á 3 maanden. Jij?" "Ik was vijf toen ik begon met mijn zoektocht, en nu ben ik zeventien, raad maar." Zijn ogen worden groot. "12 jaar?!" zegt hij ongelovig.

"Ja, het is nogal moeilijk om in je eentje genoeg geld voor een wereldreis te verdienen, en als je gevangen word genomen door een onbekende roedel, is het moeilijk te ontsnappen. Dit is de één naar laatste land waar ik nog niet heb gezocht, de laatste is Canada," vertel ik. "Wow," zeggen de jongens, ik grinnik.