Unicode
"! ! !"
"! ! !"
ရှူထုတ်လိုက်တဲ့လေတွေက နှစ်ယောက်သားရဲ့ နှာခေါင်းဝမှာ ဝေ့ဝဲလို့နေပြီး ရေအိုင်ပမာ ရွှမ်းစိုတောက်လဲ့သည့်မျက်ဝန်းနှစ်စုံဟာလဲ အကြည့်ချင်း ကွက်တိ စုံလို့နေ၏။
ကျန်းကျယ်ဟန့်က ကုန်းကျွင့်ရဲ့ပခုံးတွေကို လက်နဲ့တွန်းဖယ်ရင်း အိပ်ရာပေါ်ကနေ ထထိုင်လိုက်သည်။ သူက သူ့ရဲ့နှုတ်ခမ်းပါးကို လက်ချောင်းတွေနဲ့ ခပ်ဖွဖွထိလိုက်ပြီး.......
"မင်းငါ့ကို နမ်းလိုက်တာလား?"
"........."
ကုန်းကျွင့်က စက္ကန့်ပိုင်းလောက် ဦးနှောက်ကို ခပ်မြန်မြန်အလုပ်ပေးလိုက်ပြီး အူကြောင်ကြောင်အထာ ဖမ်းကာဖြင့် စကားဆိုသည်။
"အမ်? ကျွန်တော်က ဘာလို့ဒီရောက်နေတာလဲ?"
"ဘာ? မင်းကငါ့ကို ပြန်မေးနေတာလား?"
"ဒီအခန်းထဲမှာ ခင်ဗျားနဲ့ကျွန်တော်ပဲ ရှိတာလေ...ခင်ဗျားကိုမမေးလို့ ဘယ်သူ့ကိုမေးရမှာလဲ"
"မင်း! !"
ခုတင်ဘေးက ကုန်းကျွင့်ကတော့ မတ်တပ်ရပ်အနေအထားနဲ့ပဲ အူကြောင်ကြောင်ဇာတ်ရုပ်ကို ဆက်သရုပ်ဆောင်တော့သည်။
"ခဏလေး...ကျွန်တော်တို့ နမ်းမိသွားတာလား?"
"မင်းကိုငါ အဲ့ဒါမေးနေတာလေ...မင်းငါ့ကို နမ်းလိုက်တာလားလို့"
"ကြံကြီးစည်ရာဗျာ"
"မင်းနမ်းနေလို့ ငါလန့်နိုးတာလေ...မဟုတ်ဘူးလား"
"ကျွန်တော်ဖြင့် ဒီအခန်းထဲကိုဘယ်လိုရောက်နေမှန်းတောင်မသိဘူး...ဟောဒီကဟန့်ဟန့်လေးကို နမ်းမိမနမ်းမိဆိုတာက ဘယ်လိုဖြစ်ပြီး မှတ်မိပါ့မလဲလို့"
"အဓိပ္ပါယ်မရှိတာမပြောနဲ့...မင်းရဲ့အခန်းကနေ ငါ့အခန်းအထိ ကူးလာပြီးခါမှ ဒီကိုဘယ်လိုရောက်နေမှန်းမသိဘူးဆိုတဲ့စကားက အဓိပ္ပာယ်တစ်စက်မှ ရှိမနေဘူးနော်"
"ဟန့်ဟန့်လေးကတော့ လုပ်ပြီ...
တကယ်မသိတာပါဆို အဲ တစ်ခုတော့ရှိတယ်"
YOU ARE READING
302 (Completed)
Fanfiction302(စန်းလင်အာ့)ဆိုတဲ့အရှုပ်ထုပ်လေး စီစဥ်တဲ့ ကျွင့်ကျွင့်နဲ့ ဟန့်ဟန့်လေးတို့ရဲ့ ပေါ့ပေါ့ပါးပါးအချစ်ဇာတ်လမ်းလေး 💙~ ❌ SYSTEM နှင့် မသက်ဆိုင်ပါ ❌ 302(စန္းလင္အာ့)ဆိုတဲ့အရႈပ္ထုပ္ေလး စီစဥ္တဲ့ ကြၽင့္ကြၽင့္နဲ႕ ဟန့္ဟန့္ေလးတို႔ရဲ႕ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးအခ်စ္ဇာတ္လမ္...
