KOÇ

34 x Çok Sevdik Be Abi

Muhtemelen bunlar Çalhan ile alakalıydı. Manitam olan hani...

Sitenin önüne geldiğimde aynı anda Kartal'ın arabası belirdi. Araba önümd durunca hızlıca bindim. "Özlemişim kız seni." dedi Kartal uzanıp bana sarılırken. Bende ona sarıldım. "Bensiz yapamadığını bu kadar belli etme." diyerek kıkırdadım. Oda gülerek uzaklaştı benden. "Heyecanlı mısın?" dedi arabayı yeniden sürerken. Göz ucuyla baktı bana. Gülümsedim ve gözlerimi kıstım. "Seninle maç izleyeceğim için mi? Kesinlikle." dediğimde gülüştük. 

Gözlerim yoldayken, içime doğan hisle birden Kartal'a döndüm. "Bugün Özgür gol atacakmış gibi hissettim. Gelir mi bir kafa golü?" dedim heyecanla yerimde dikleşirken. Kartal sinsice gülümsedi. Hadi inşallah. 

Stada geldiğimizde Kartal otoparka girdi ve arabayı park etti. Tribünlere geçtiğimizde ayarladığı yerlere yürürken, Ahmet Başkan ve Galatasaray'ın as başkanını görünce durduk. Kalbim heyecanla çarparken gülümsedim. Kartal ikisiyle selamlaşıp nasılsın faslından sonra, Ahmet başkana tanıttı beni. "Memnun oldum Vera." dedi Ahmet Başkan samimi bir sesle. Uzattığı elini sıktım hızlıca. "Bende memnun oldum başkanım." dedim heyecanımı bastırmaya çalışarak.

Birkaç ufak konuşmadan sonra Kartal ile yerlerimize oturduk. Arkamızdaki taraftarlar Kartal'ı görünce coşarken, Kartal samimice onlarla konuşmaya başladı. İlerleyen dakikalarda, takımlar ısınmak için sahaya çıktığında dikkatle Özgür'e baktım. Gözleri olduğumuz yeri bulurken, gülümsedi. 

"Vera, ilgini çeken bir şey var mı?" dedi Kartal anlamlandıramadığım bir ses tonuyla. Kaşlarım havalanırken, stadta gözlerimi gezdirdim. "Her şey aynı gibi." dedim gözlerim hala etrafta dolanırken. "Ha, o zaman burada oturunca bana değişik geldi." dedi Kartal. Dudaklarım büzüldü. Gözlerim yeniden Özgür'ü buldu. Topla şut çalışması yaparken, bir yandan da Oğuzhan ile konuşuyordu. "Maçta başlayamadı." dedi Kartal heyecanlı ses tonuyla. Gözlerimi kısarak ona döndüm. 

"Çok tuhaf hareketler sergiliyorsun." dedim şüpheci sesimle. "Bir şeyler mi karıştırıyorsun?" dediğimde telaşla olduğu yerde dikleşti. "Ne alakası var canım?" diyerek elleriyle saçlarını dağıttı. Kesinlikle çeviriyordu. "Gençler." diyen ses ile bakışlarımız sesin geldiği yöne döndü. Cenk abi gülümseyerek geldi yanımıza. "Abim." diyerek Kartal ile sarıldılar. Sra bana geldiğinde ayağa kalkıp sıkıca sarıldım. Kıs bir nasılsın faslından sonra, sıcaklamam ile deri ceketimi bırakıp dizlerimin üzerine kattım. Cenk abi ve Kartal'ın ortasında oturuyordum. 

Takım hazırlanmak için içeri girdiğinde, "Çalhan'ın manitası." dedi arkamdan bir ses. Göz ucuyla sesin geldiği yere, yan çaprazıma baktım. Bir grup toplanmış, bana bakarak konuşuyordu. "Merhaba yenge!" dedi içlerinden biri neşeyle el sallarken. Yanaklarımın soğuğa rağmen kızardığını hissederken, yanındaki kafasına vurdu. "Utandırmasana oğlum kızı." 

Utanarak önüme döndüğümde, Kartal'ın sinsi bakışlarını gördüm. Cenk abi ile kıkırdadılar. "Beşiktaş'lının yengesi Vera!" diyerek göz kırptı Kartal. Daha çok utanırken, kafamı eğdim.

Gerçekten taraftarın yengesi olmuştum sanırım... Taraftarın utangaç yengesi Vera Livaneli!

90+2

Bir bir eşitlik giderken, maçın bitmesine iki dakika kalmıştı. Tek golü Josef de Souza atmış, ikinci gol için hala çabalıyorlardı. Bizimkiler Galatasaray'ın kalesine çok yakındı. Top Özgür'e geldiğinde demirlere tutundum. Özgür, Muslera'nın boşluğuna şut çekerken top saniyeler içinde ağlarla buluştu. Heyecanla el çırparken, maçı almış olmamızın sevinci ile sesler yükseldi. 

Özgür karşıdaki tribüne doğru koştu. Kollarını iki yana doğru açıp kafasını kaldırdığında, gözlerim arkasındaki pankarta kaydı. Beşiktaş tribünlerinin olmazsa olmazı 'Çok Sevdik Be Abi' pankartına bir pankart daha iliştirilmişti. Daha doğrusu bir fotoğraf. Taraftarın sesi yükseldi: