Yeni Hayat

•otuz' iyi ki...•

"Biliyorum bu yüzde lütfen bu kızı bağa gelin et. Vallahi bu sefer vurildim billahi de."

Şive katarak söyledikleriyle gülmemeye çalışsam da gülerek kafa salladım. Sanırım bu sefer gerçekten seviyordu bu kızı.

Tabi benim bu kızla konuşmam için büyük bir özgüvene ihtiyacım vardı. Çünkü resmen kız 'ben tehlikeliyim benden uzak durun' imajı veriyordu.

"Tamam ama çokta güven-"

Sozlerim bitmeden sarılan Enes'le gülerek bende ona sarıldım.

"Biliyorum biliyorum sen yaparsın. Çok teşekkür ederim Melek."

Ders zilinin çalmasıyla Enes gülerek yerine geçerken ben Polat'ı düşünmeye başladım. Niye gelmemişlerdi ki?

...

Saatler sonunda okulun bitmesiyle herkesle vedalaşarak okuldan çıktık.

Polat ve Eren 2. Derse gelmişlerdi. Polat'la hiç konuşmamıştık, bana bakmamıştı bile. Bu durum beni üzsede bir şey demedim.

Eve gelmemizle Aras abinin arabasından indik. Kapı biz çalamadan açıldığında annem gözüktü. Gözleri beni bulduğunda diğerlerine hoşgeldiniz deyip beni odama çekiştirdi.

Odama gelmemizle arkadan kapıyı kapattık.

"Göstermek için çok heyecanlandım kızım. Umarım benim beğendiğim kadar beğenirsin sende."

Kıyafetlerimin olduğu yere gidip çok güzel bir elbiseyle yanıma geldi.

Gözlerim büyürken büyülenmiş gibi elbiseye baktım.

"Bu çok güzel anne."

Sesimdeki tonu beğendiğini belli ederek mırıltı çıkardı ve yanağımı öptü.

"Anne sana bir şey soracaktım. Ben Can'a hediye alamadım. Ne sever o?"

Utanarak söylediklerimle yanağımı okşayan annem tebessüm etti.

"Bu zamana kadar maddi şeyler alındı ona. Öyle şeyleri sever fakat manevi hediyeyi daha çok sever öyle değil mi?"

Anladım manasında başımı salladım. Manevi hediye ne olabilirdiki?

"Hadi sen düşün. Daha sonrada hazırlan. 1 saat sonra çıkarız."

Annemin son olarak söyledikleri ve çıkması ile düşünmeye başladım.

Aklıma gelen şeyle hızla buraya bir taksi çağırıp yanıma telefon ve para alıp kimseye görünmeden dışarı çıktım.