"Mom is it okay with you kung kakausapin ko ang totoong family ko?i think its time na siguro para mag usap kaming lahat."Nag aalinlangan pa ito bago tumango.
"Don't worry mom we will just talk and promise i won't leave you and mamita kayo ang rason kung bakit buhay pa ako hanggang ngayon."then she feel a relieve of what i said.
"I'm just afraid because they are your real family,pero kung ano man ang magiging desisyon mo ay tatanggapin ko basta palagi lang akong nasa tabi mo."Then she hugged me and i hugged her back.
"Don't say that mom i will choose you always."Ngumiti ito sakin kahit alam kung nasasaktan siya.
Marga convinced me na kahit madali lang yung mahalaga ay nakapag usap kami nina mom and dad kaya pumayag ako dahil kahit papano ay sila parin ang magulang ko.
Si Marga nag set ng time namin at kung saan kaya papunta na ako roon.Pagkatapos kong mag park ay pumasok agad ako dahil akala ko nandito na sila pero wala pa pala.Kaya nag hintay muna ako ng ilang minutes.
"Sofia anak."Mommy called me kaya tumayo naman ako at nagulat ako ng bigla niya akong niyakap pero hindi ko siya niyakap pabalik.Nakita ko si daddy sa likod na namumula na rin ang mga mata.
Anak.
Salitang matagal ko nang hindi narinig galing sa kanya.
"Lets sit para makapag usap na tayo kung ano man ang dapat nating pag usapan."
"We heard that you are a Real now?"unang tanong ni mommy.
"Yes and theres no bad for being a Real."
"They forced you?"What i heard it correctly?
"They never forced me.Hinahayaan nila kung ano ang gusto ko."
"Paano mo sila nakilala?"Daddy asked in a calm voice.
"Sila yung dahilan kung bakit buhay pa ako ngayon kinupkop nila ako na parang sariling anak at kadugo nila kaya kung papipiliin ako kung kayo or sila,sila ang pipiliin ko."Nakita ko ang dumaan na sakit sa mga mata ni dad at tumulo naman ang luha ni mom.
"Bumalik kana samin please.Alam mo naman na ang ginagawa namin ay para sayo para mabigyan ka ng magandang buhay."
"Alam niyo mom ano ang pinagkaiba niyo ni mommy Arabella?you know naman siguro ang family Real diba?kahit madami silang responsibilidad mom ay pagdating sakin kung kailangan ko sila may oras sila mom,kayo nagkaroon ba kayo ng oras sakin?Sobrang proud nila sakin kahit sa mga maliliit na bagay,kayo naging proud ba kayo sakin kahit konti lang?"hindi na matigil ang iyak ni mommy.
Oo nasasaktan akong makita siyang umiiyak at nasasaktan dahil ina kopa rin siya pero mas sinaktan nila ako dati.Hindi nila naisiip na may anak sila na kailangan ang atensyon nila.
"Im so sorry Sofia hinanap ka namin pero hindi ka namin nakita."
"Hinanap?kung talagang hinanap niyo ako mom nakita niyo ako kasi ang liit lang ng syudad natin.Tsaka nakikita ko kayo sa tv mom mukhang masaya naman kayo kaya siguro hindi niyo na ako kailangan pa.Natiis niyo na wala ako sa tabi niyo kaya alam kong kaya niyo."
"Nagmamakaawa ako anak bumalik kana samin magkakaroon na kami ng oras para sayo."pagsusumamo ni mommy.
Sorry mom.Pero ayaw konang masaktan ulit.
"Sofia please."daddy said.
"Huwag kayong mag alala dad bibisitahin ko kayo kapag may oras ako pero yung babalik talaga sa tahanan niyo?hindi na yon mangyayari pa sorry."
YOU ARE READING
Miserable life
Teenage FiktionIsang babae na ginagawa ang lahat para sa kanyang magulang pero kahit kailan ay hindi siya naging sapat at lahat na ginagawa niya ay parang wala lang ito sa mga magulang niya kaya lahat ay ginagawa niya kahit ito pa ay makakasakit sa kanya. Hanggang...
