Miserable life

CHAPTER3

CHAPTER 3

Lumipas ang ilang buwan at ngayon na ang aming recognition ako ang nangunguna sa aming klase dahil simula noon ginugugol kona ang lahat ko na oras para sa pag aaral kahit walang test dahil malaki daw akong kahihiyan kapag bumaba ako dahil kilala ang pamilya ko bilang sucessful.

"Congratulations sofia."bati sakin ng mga kaklase ko at ngumingiti nalang ako sa kanila.

"Congrats baby pagbutihan mopa."agad akong nalungkot dahil alam kong hindi iyon sapat para sa kanila mas gusto pa nila ng mas mataas.

"LIVING IN THE EXPECTATIONS OF THE OTHERS ARE THE MOST PAINFUL."

Umuwi kami agad para daw sa konting salo salo sa bahay na niluto ng mga katulong namin.

"Congrats po mam ang galing mo talaga."bati ng mga katulong namin sakin,buti pa sila nakikita nila ang galing ko pero yung mga magulang ko mismo ay wala.

Sa gitna ng aming pagsalo salo ay may tumawag kay mommy.Agad itong tumayo at nagpaalam na aalis na siya napangiti nalang ako ng mapait dahil kahit ngayong araw lang ay hindi nila ako kayang bigyan ng panahon

"Wag kanang malungkot sofia nandito naman kami."dahil pansin nila na nalungkot ako.

"Maraming salamat po sa inyo ha."

Pagkatapos kong kumain umakyat nalang ako at humiga habang nag iisip ng mga what ifs.What if iba ang buhay ko magiging masaya kaya ako?What if simple nalang ang buhay ko?Madaming what if ang nasa isip ko kasi madami akong nakikita na mga bata kahit simple lang ang buhay nila pero masaya.

"Mam ako na po diyan mag meryenda muna kayo."sabi ng katulong namin habang kinukuha pa ang walis sakin.

"Yaya sa tingin niyo ba mahal ako ng mga magulang ko?"wala sa sariling tanong ko.

"Oo naman sofia lahat na anak ay mahal ng magulang.

"Pero bakit po ako parang hindi mas mahal pa nila ang kanilang trabaho kesa sakin."

"Dahil lahat ng ginagawa nila ay para sa kinakabukasan mo.Alam mo mam ma swerte ka nga kasi maganda ang buhay mo ang iba nga diyan nagpapakahirap pa para lang makuha nila ang kanilang gusto."