"Fazla vaktinizi almayacağım, direkt konuya gireceğim. Birçok şeyin farkındayım. Bana karşı beslediğiniz duygularınızın da, her görev emrinde dönüşümü beklediğinizin de, her yara aldığımda acı çektiğinizin de hepsinin farkındayım."
Gözlerini gözler...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
(Yayımlanma Tarihi; 21.09.21)
•••
Asrın, karargahta bulunan odasının kapısından girerken üzeri sanki sağanak bir yağmura en az birkaç saat kadar maruz kalmış gibi sırılsıklamdı. Yaklaşık 4 saattir dinlenmeden, ara vermeden parkurlarda kendi canına okumuştu.
Dizlerinin takati kalmamış olsa da son bir gayretle devam etmiş kendisine acımayarak eziyetine ara vermeden devam etmişti.
Efnan'ı kırmıştı.
İçindeki sıkıntı o saatten bu zamana kadar bir çığ gibi büyümüş yorgunluğuna rağmen sıtmalı bir hastalığa yakalanmış gibi yerinde duramaz bir hal almıştı. Neler oluyordu ?
Nefesi daralıyor, içi sıkılıyordu.
Kalbinin daha önce hiç bu kadar sıkıştığını hatırlamıyordu. Sert yutkunuşları birbirinin arkadından yenilenirken üzerindeki terden sırılsıklam olan formasını titreyen elleriyle çıkarmaya başladı.
Fazla ter attığı için tansiyonu mu düşmüştü?
Üşütmüş de hasta mı olacaktı?
Bedeninin verdiği bu yabancı tepkileri anlamakta güçlük çekiyordu. Tüm semptomlar sanki bu günü beklemiş gibi bir anda ortaya çıkmıştı. Neden?
Pantolonunu çıkarır çıkarmaz kendisini banyoda hızlıca ayarladığı ılık suya atarken elini fayansa yaslayarak başını yere eğdi. Kolay kolay hasta olan bir adam değildi, kendisine fazlasıyla dikkat ederdi çünkü herhangi bir hastalık durumunda kendisine bir tabak çorba yapacak bir annesi yoktu.
Operasyonlarda dağ, bayır gezerken o karda kışta terlediğinde şu anki hava sıcaklığından çok daha soğuk havaya mağruz kalmıştı bedeni. Peki ama neden şu anda nefesi daralıyor, kalbi acıyla sıkışıyordu?
Fayanstaki elini yavaşça çekip elini sağ tarafında bulunan şampuana attı. Eline bir miktar sıkıp şampuanı saçlarıyla buluşturduğunda hızlı hızlı yıkamaya başladı.
Duş kabini onu fazlasıyla daraltmıştı. Bir an önce yıkanıp çıkması gerekiyordu.
En kısa sürede banyodan çıkarken beline havlusunu sararak birkaç saniye yatağının üzerine oturdu. Hastaneye mi gitmeliydi?
Önemsizdi.
Derin bir nefes alıp başını boşluğa doğru geriye atarken dinlenmeye ihtiyacı olduğunun farkındaydı. Gözleri birkaç saniyeliğine kapandığında normalde karanlığı görmesi gerekirken neden Efnan'ın üzgün yüzü gözlerinin önüne geliyordu?
