"Fazla vaktinizi almayacağım, direkt konuya gireceğim. Birçok şeyin farkındayım. Bana karşı beslediğiniz duygularınızın da, her görev emrinde dönüşümü beklediğinizin de, her yara aldığımda acı çektiğinizin de hepsinin farkındayım."
Gözlerini gözler...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
(Yayımlanma Tarihi; 25.08.21)
•••
2 Hafta sonra
Babamı gitmeden önce tembihlediğim gibi Asafla birlikte o günün ertesi sabahı yola çıkmış, İstanbul'a vardıklarına dair de bir mesaj atmıştı. Mesajı okur okumaz cevap yazarken dalgınlığımın farkında bile değildim.
Şu an olduğu gibi..
Okulda yapılacak olan ders planlamasını düzenlerken haftaları birbirine soktuğumun farkında bile değildim. Geçen hafta başında Asaf hastalanmış ve beni yanına gitmem için ikna etmişti.
Onu görüp döneceğimi düşünürken üstüne bir de arabayı kaçırmış ve bir sonraki otobüs için beklemeye başlamıştım. Sanki her şey normalmiş gibi sözlü tacize uğramış ve üstüne bir de karakolluk olmuştum.
Tüm bunları düşündükçe kafamın içini delip çıkacakmış gibi ağrıyan beynim aslında pek de haksız sayılmazdı. Sözlü tacize uğrayan benken, bana sarkıntılık eden insan müsveddesi kendini haklı çıkarmak için benim ona cilve yaptığımı ve kaba tabiriyle iş attığımı bile söylemişti.
Şeref yoksunları!
Sinirden titreyen elimle kaşla göz arası suratına attığım okkalı tokatımla içim biraz olsun soğurken üzerime yürümesiyle harlanan ateşimi polisler araya girerek küle çevirmişti.
Babamı arayıp olaydan kısaca bahsettiğimde zaten İstanbulda olduğum için yarım saatte gelmiş, gözleriyle hasar tespitini yapmış ve bir de o geçmişti adamın üzerinden.
Babamın sakin bir yapısı olduğu için onu böyle sinirli görmek benim için çok garipti. Genelde her şeye uysal bir bakış açısıyla yaklaşır, etliye sütlüye karışmazdı fakat konu bendim ve bu durum onun kırmızı çizgisiydi.
Başımı iki yana sallayıp önümde duran çizelgeleri sil baştan tekrar sıralamaya sokmak için öğretmen masamın üzerine gelişi güzel dağıttım. Haftalara göre tekrar ayırarak birkaç saat içinde düzenlemeyi bitirebilmiştim..
Eve dönmek için okuldan ayrıldığım sırada kollarını birbirine bağlamış, kalçasını arabanın kaputuna yaslamış etrafı inceleyen Eymen ile okulun demir kapısına varamadan durakladım.
Beni almaya mı gelmişti ?
Ağır adımlarım birbirini takip ederken ona yaklaşmamla başını benden tarafa çevirip yüzüne kocaman bir gülümseme yerleştirmesi bir olmuştu. Kirli sakaldan biraz daha uzun olan sakallarından yumuşak hatları olan çenesindeki gamzesi belli etmişti.
