" အခ်စ္ေရး အခ်စ္ရာ "
အခန္း-(20)
" ေမေမ..."
" ဟင္...သမီး..."
ပိုပို႔ေခၚသံေၾကာင့္ ေဒၚသက္သက္မူက စာအုပ္
ဖတ္ေနရာမွ ေမာ့ၾကည့္လာ၏။
လက္တစ္ဖက္ထဲမွာ ဖုန္းေလးကိုဖိဆုပ္ထားရင္း
ပိုပိုက ေဒၚသက္သက္မူထိုင္ေနရာ ကုလားထိုင္
နားကို ေလွ်ာက္လာသည္။
" ေျပာေလ သမီး..."
မိမိနာမည္ကိုေခၚၿပီး အနားေရာက္လာတာေပ
မယ့္ ဘာမွမေျပာေတာ့ ေဒၚသက္သက္မူက လွည့္ၾကည့္ကာေမးလာ၏။
ပိုပို မ်က္ႏွာေလးကို ေျဖေလွ်ာ့လိုက္ရင္း...
" ဘာမွမဟုတ္ဘူး ေမေမ...ဒီအတိုင္း ေခၚလိုက္
တာ..."
" ေၾသာ္..."
ေျပာေျပာဆိုဆို ေဘးက ကုလားထိုင္မွာဝင္ထိုင္
လိုက္ေတာ့ ေဒၚသက္သက္မူက ေခါင္းတညိတ္
ညိတ္ႏွင့္ စာအုပ္ကိုျပန္ၾကည့္ေန၏။
" အသက္ေတြရလာေတာ့ စာလုံးေတြေတာင္
မသဲကြဲခ်င္ေတာ့ဘူး..."
ေမေမက တစ္ေယာက္တည္း ေရ႐ြတ္ေန၏။
ပိုပို ေမေမ့မ်က္ႏွာကို ေဘးတိုက္ေငးၾကည့္ရင္း
ဖြင့္ေျပာရန္ ခ်ီတုံခ်တုံ ျဖစ္ေနသည္။
" ေခါင္းက ဒဏ္ရာက ျပင္းတယ္ ပိုပို...ေဆးခန္း
သြားျပဖို႔ သူ႕အေမေရာ ငါတို႔ေရာ ေဖ်ာင္းဖ်တာ
ပဲ...သိတဲ့အတိုင္း...ဒီေကာင္က ေခါင္းမာေန
တာ...သူ႕အေဖနဲ႔လည္း အေျခအေနမေကာင္း
ဘူးတဲ့...ဦးေလးက သူရိန္လြန္တယ္ပဲထင္ေန
တာ...အျမင္မၾကည္ဘူးၾကားတယ္...ဘာေတြပဲ
ျဖစ္ျဖစ္ နင္သြားေမးသင့္တယ္...အရင္ကဘာ
ေတြပဲ ျဖစ္ခဲ့ျဖစ္ခဲ့ေပါ့ဟာ...ခုျပသနာကလည္း
နင့္ေၾကာင့္ျဖစ္ခဲ့တာမဟုတ္လား...နင့္နာမည္
ပါလာမွာစိုးလို႔ သူရိန္က ျပသနာကို အကုန္အုပ္
ပစ္လိုက္တာ...ဒါေၾကာင့္ မ်က္ႏွာေတာ့ သြားျပ
လိုက္ပါအုံးဟာ..."
ကိုႀကီးအာကာက ပိုပို႔ထံဖုန္းဆက္ၿပီး အကို
ေလး အေျခအေနကို ေျပာျပ၏။
တကယ္တမ္း ျပသနာေတြျဖစ္ၿပီးတည္းက
အကိုေလး အဆင္ေျပပါ့မလားလို႔ ပိုပို သိခ်င္ေန
ခဲ့တာပါ..။
ပိုပို႔ေ႐ွ႕တင္ပဲ ေခါင္းကေသြးေတြ စီးက်လာခဲ့
တာ မဟုတ္လား...။
ဒါေပမယ့္ သတင္းသြားေမးဖို႔က်ေတာ့ ပိုပို တြန္႔
ဆုတ္ေနမိ၏။
ပိုပိုႏွင့္အကိုေလးက ျပတ္စဲသြားသည့္ ခ်စ္သူ
ေတြေလ..။
အရင္က ဘယ္လိုမ်ိဳး ေခၚေျပာရင္းႏွီးခဲ့ပါေစ..။
ခ်စ္သူျဖစ္ၿပီးလို႔ ျပတ္သြားၾကရင္ တစိမ္းေတြလို
ျဖစ္သြားတတ္ၾကတာ လူတိုင္းမဟုတ္လား..။
ပိုပို သက္ျပင္းေလး ႀကိတ္ခ်မိ၏။
YOU ARE READING
''အချစ်ရေး..အချစ်ရာ''
Romance''လည်တယ်နော်..အချစ်ရေး အချစ်ရာမှာတော့ မင်းက ဆရာမကြီးပဲ..'' #သူရိန်နေမင်း ''အကိုလေး ဆိုးတယ်..ဒါပေမယ့် ပိုပိုကချစ်တယ်..ဘယ်တော့မှ မငြိုငြင်ပါဘူးလို့လဲ ဂတိပေးပါတယ်..ဆိုးတာက အကိုလေးတာဝန်ဆို ချစ်ဖို့က ပိုပို့တာဝန်ထားပါ..'' #သက်ဆက်ချစ်ပို It's not bl. norm...
