Chapter 36; ASSURANCE

Start from the beginning
                                    

"Tsk" sagot niya at sinubo ang kutsarang hawak niya.

"Enough with your display of affections, I don't want you to get late for taking up too much time on your breakfast" sambit ng Dad ni hambog.

Hindi ko alam pero parang may pilit na gustong maalala ang isip ko pero walang ideyang pumapasok.

Napahawak ako sa ulo ko ng bigla akong nakaramdam ng kirot.

"Louie?!" kapit niya sa braso ko.

"I-I'm fine" I replied as I try to compose myself.

"Are you sure?" Nag-aalalang tanong niya.

Pakiramdam ko napaka sincere ng boses niya.

"I should be, don't worry about me, this is just a simple headache." sagot ko

"You should rest, dear. I'll personally inform your instructors about your condition" saad ng Mom niya but I think it's not necessary.

"I'm really fine Mrs. Marcus you don't hav" I was cut when his dad interferes

"No buts young lady, you need a rest before the school fair starts." wala akong nagawa but to keep my mouth shut as a sign of defeat.

"I told you to call them Mom and Da.." agad ko siyang siniko and glad he understood.

We are on our ride heading to Park U.

Nakatulala ako sa side window habang nakasandal ang ulo. Lumilipad ang isip ko pero walang eksaktong pupuntahan.

"Are you sick?" Isang tanong ang nagpabalik sa'kin sa sarili ko at napatingin sa mukha niya.

Bakas ang pagaalala sa mukha and I'm really confused on his behavior.

"Why are you doing this?" Tanong ko sa kanya

"What this?" Sagot niyang may kunot na noo

"This. Acting you care for me. I just can't figure out your reason." Cold kong sagot at muling ibinaling ang mukha ko sa bintana ng sasakyan.

"Isn't that obvious or your just playing dumb?" sagot niya at walang ekspresyon akong lumingon sa kanya

"I don't know.. should I suppose to play wise?" wala sa sarili kong sagot

"No you don't.." hindi ako sigurado pero parang biglang lumungkot ang expression ng mukha niya.

"Do you really like me?" Hindi ko alam pero hindi ko mapigilan ang mga salitang I don't intend to say.

"No" parang gusto kong bawiin ang tanong ko ng makaramdam ako ng pagsikip sa dibdib ko. "Then what's the point of wasting your time on me?" Hence, I gathered all my strength to asked him

"Because I don't just like you, Louie..

I love everything about you, even your stupid ideas affect me"

Pakiramdam ko nabunutan ako ng tinik sa dibdib ko at tanging galak lang ang tanging nararamdaman ko.

"Can't you feel it Louie?.. I'm in love with you.. I really do, I tried to stop it but I just can't.." para akong matutunaw sa titig na binibigay niya sa'kin. Nagsusumamo ang mga mata niya.

"Now you can call me anything, weird? Psycho? Crazy?.. but all of it are just because of you" I never felt this kind of happiness since my nightmare have had been existing in my life.

Unti-unti siyang lumalapit sa'kin. Pakiramdam ko nagslowmo ang buong paligid ko.

Tanging ang mukha niya lang ang gumagalaw. "Please..

WHEN A MAFIA BOSS MEETS STUPID GIRLWhere stories live. Discover now