royal camellia | taekook [com]

•chapter-4•

'တောင်'

•ငါ့ကိုစောင့်မနေနဲ့နော် ထယ်ယောင်း
ငါဂျီမင်းနဲ့ပြန်နှင့်ပြီ•

အခုမှပြောရလား ‌‌ေ-ာက်ကျိုးနည်းကောင်ရဲ့။
ငါ့မှာတော့ ရပ်စောင့်နေလိုက်ရတာ။
ထီးကလဲမပါလာတော့ လမ်းမှာတင်
မိုးမိမှာလဲကြောက်ရသည်။
ထယ်ယောင်းတစ်ယောက်
ကျောင်းရှေ့မှာတင် ပြာယာခပ်နေရှာသည်။
ချူချာတဲ့ကိုယ်က မိုးမိတာနှင့်ဖျားမှာအမှန်ပင်။

"ထီးမပါလို့လား"

ရင်းနှီးတဲ့အသံတစ်ခုကြောင့်
လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ဂျွန်ဂျောင်ကုဆိုတဲ့
လူမိုက်ကောင်။

"အဲ့တာ မင်းအပူမပါဘူး
ကိုယ့်လမ်းကိုသွား"

လူကိုယုန်သွားတွေနှင့်လာရယ်ပြပြန်သည်။

"ရယ်ပြမနေနဲ့ ငါလူရွင်တော်မဟုတ်ဘူး"

ဘယ်လိုလေးလဲကွာ တကယ့်အစွာလေး။
ထယ်ယောင်းရဲ့ရန်လိုတဲ့စကားများက
ဂျောင်ကုကိုပန်းနှင့်ပေါက်နေသလိုပင်။
အသဲယားမှုများသာတိုးလာသည်။

"ဒီတိုင်းဆို မင်းမိုးမိလိမ့်မယ် ငါ့ထီးယူသွား"

"မယူချင်ပါဘူး"

"ကဲ ယူပါကွာ"

"ဒါ-ဒါဆို မင်းကရော"

"ဟင်"

"ငါကထီးယူလိုက်ရင် မင်းမိုးမိမှာပေါ့"

နေပါအုံး...
အသည်းလေးကသူ့ကိုစိတ်ပူပေးနေတာလား။

"ငါ့ကိုစိတ်ပူလို့လား"

"ဘာကိုစိတ်ပူရမှာလဲ
ငါ့ကြောင့်သေနေမှာစိုးလို့"

ပြောရင်းမိုးက ရွာချလာသည်။

"စိတ်ပူတယ်လို့ပဲမှတ်လိုက်မယ်နော်
သွားပြီ အသည်‌းလေးရေ"

လက်ထဲထီးအတင်းထိုးပေးကာ
မိုးရေထဲပြေးထွက်သွားသည်။
လူကိုများပိုင်စိုးပိုင်နင်းနဲ့
အသည်းလေးတဲ့..။

-royal camellia-

ညနေကမိုးမိလာတာကြောင့်
ဂျောင်ကုတစ်ယောက်ဖျားလေပြီ။
မိသားစုမရှိတစ်ကောင်ကြွက်မို့
ဆေးသောက်ရန်သတိပေးမယ့်လူလဲမရှိ။
အခန်းငယ်လေးထဲရှိကုတင်ပေါ်လေးတွင်
လှဲကာရောက်တတ်ရာရာတွေစဉ်းစားသည်။
သူ့အသည်းလေးအကြောင်းကတော့
မပါမဖြစ်ပေါ့။ဒီတိုင်းပဲ စိတ်ကူးတွေနဲ့
ရွက်လွှင့်နေလို့တော့မဖြစ်။ဆာနေသည့်
ဗိုက်ကိုဖြည့်ရန် လမ်းထိပ်သို့ခေါက်ဆွဲ‌ထုတ်
ထွက်၀ယ်ရမည်။နှုံးနေတာကြောင့်
ခြေတစ်လှမ်းလှမ်းတာနဲ့တင်လူကယိုင်တိုင်တိုင်။