Stalker || J.JK

prologue

Gözlerimi karşımdaki figürden ayırmadan önce, karın altında kaybolmuş gibi görünen sokak lambasının solgun ışığı, yüzünü yarı aydınlatıyordu. Gecenin soğukluğu, adeta nefes alışverişimdeki her buharın içinde gizlenmiş gibiydi. İki yabancı arasındaki bu karşılaşma, beklenmeyen bir gerilim ve korku hissiyatı yaratıyordu.

O adımlar, gerilimle dolu bir bekleyiş yaratıyordu. Her adım, içimdeki panik düğmesine basılmış gibi bir ürperti bırakıyordu. Figür, adeta gölge gibi, sessizce yaklaşıyordu. İki yabancının arasında, geçmişte yaşanan bir dramın tekrarını hissetmek tüyler ürperticiydi.

Acı, soğuk rüzgarın içinde dans ederken, geçmişin izleri adeta etrafımı sarıyordu. Gözlerim, bu yabancı figürdeki tehlikenin ve bilinmezliğin yankısını ararken, içimdeki korku adeta bir yangın gibi büyüyordu.

Bu adımların sesini tanıyordum.

Tek bir kişiye aitti.

Jungkook'a.

Jeon Jungkook'a.

Duyuyor musun, Jeon? Kalbimin ritmi, adeta bir çığlık gibi gecenin içinde yankılanıyordu. Karartı, bana yaklaştıkça, adeta karanlık bir gizemin içinde kayboluyordum. Korku, kanımda artarak, içimde biriken gerilimle birleşiyordu.

Ve nihayet, gölge durdu.

Yüzüne düşen sokak lambasının ışığı, o an her şeyi aydınlatıyormuş gibi gözükse de, karanlığın içinde bir sır saklıydı.

Yavaşça başını kaldırdığında, göz göze geldik.

O an, gecenin sessizliğinde yankılanan bir nefes alışverişi gibiydi.

Gerilim ve korku, kanımda karışmış, ortamı adeta bıçak gibi keskinleştirmişti.

Ve tam o an, karanlığa karşı dökülen soruyla yerimde buz kesmiştim.

"Gerçeklerden kaçamazsın, değil mi?" dedi, sesindeki soğuk gizemle. Gözlerindeki parıltı, gecenin içinde kaybolmuş bir cevap arayışını yansıtıyordu.

Sanki geçmişin içinden bir fısıltı gibi, beni sarhoş etmişti söylediğiyle. Göz göze geldik ve karanlığın içinde, geçmişin kırık parçaları arasında kaybolmuş bir hikayenin içinde sıkışıp kaldık.

Şimdi, bu esrarengiz adamla bir yol ayrımındaydım.

Jungkook, ne kadar uzağa kaçarsan kaç, geçmişin gölgesi seni de bulur mu?