In the end ... ? (YiZhan)

Part 2

Unicode

နိုးထလာခဲ့ရတဲ့ မနက်​ခင်းက အရင်​နေ့ရက်​တွေလိုပဲ။ အိပ်​ရာနံ​ဘေးနားက စာကြည့်​ခုံ​ပေါ်မှာ ဖိတ်​စာတစ်​စောင်​ကလွဲပြီး တခြား ဘာမှပိုမ​နေခဲ့ဘူး။ စာကြည့်​ခုံ​ပေါ်မှာ ကျွန်​တော်​သုံးတဲ့​ကျောင်းသုံးစာအုပ်​တွေရှိတယ်​။ ဝတ္ထုစာအုပ်​တချို့ရှိတယ်​။ တစ်​ကိုယ်​ရည်​သုံးပစ္စည်းနည်းနည်းပါးပါးရှိတယ်​။ ဒီ​လောက်​ပဲ။ အပိုပစ္စည်းအ​နေနဲ့ ဘာဆိုဘာမှရှိမ​နေဘူး။​ဘောပင်​တောင်​လက်​တ​လောသုံး​နေတဲ့ သုံး​လေး​ချောင်းကလွဲပြီး အပိုရှိမ​နေဘူး။ ကျွန်​တော်​က မျက်​နှာသစ်​ဆေး​တောင်​တစ်​ဗူးကုန်​မှ​နောက်​တဗူးဝယ်​တတ်​တဲ့လူစားမျိုး​လေ။ အရံသင့်​ပစ္စည်းဆိုတာမရှိဘူး။ ရည်းစားဆိုတဲ့အရာသည်​လည်း ထိုနည်းလည်း​ကောင်းပဲ။ ဘာလို့အရံသင့်​ပစ္စည်း​တွေမရှိလည်းဆိုရင်​ကျွန်​တော်​က သာမန်​မိသားစုက​မွေးဖွားလာခဲ့ရတဲ့လူမို့လို့ပါ။

ဒါဟာ အရိုးရှင်းဆုံးအ​ဖြေ။

ခပ်​ဆန်းဆန်း​ပြောရမယ်​ဆိုရင်​နောက်​နေ့အတွက်​မုန့်​ဖိုးရဖို့ဆိုတာ မ​သေချာတဲ့သာမန်​မိသားစုဘဝမှာ​မွေးဖွားလာရတဲ့ကျွန်​တော်​ဟာ တ​နေ့ရတဲ့မုန့်​ဖိုးကို တစ်​နေ့အသုံးစာရိတ်​တွေအတွက်​သုံးစွဲပြီးရင်​ကျန်​တာကို စုထားရတယ်​။ ကျွန်​တော့်​ကျောင်းလခအတွက်​ကျွန်​တော်ေ​မ​မေနဲ့ကျွန်​တော်​တစ်​ယောက်​တဝက်​သွင်းဖြစ်​တယ်​။ ည​စာကျက်​ဝိုင်းအတွက်​ရယ်​ကျောင်းစာရိတ်​အတွက်​ရယ်​ကို​တော့ ကျွန်​တော့်​ဘာသာ မုန့်​ဖိုးစုပြီး လစာသွင်းဖြစ်​တယ်​။ ဒီလအတွက်​အပိုအသုံးစာရိတ်​ဟာဆိုရင်​ဝမ့်​အတွက်​လက်​ဖွဲ့​ငွေဖြစ်​လာမယ်​။ သိပ်​မကြာခင်​မှာ ကျ​ရောက်​တော့မယ့်​ဝမ်ရဲ့​မင်္ဂလာ​ဆောင်​နေ့အတွက်​ယွမ်​၅၀၀၀ ကို စုဗူးထဲကထုတ်​ပြီး စာရွက်​လိပ်​နီနီ(ဟုန်​ပေါင်​အိတ်​)ထဲ ထည့်​ထားလိုက်​ပြီး ဗီဒီုအ​ပေါ်ဆုံးအဆင့်​အံ့ထဲမှာ ထည့်​ထားလိုက်​တယ်​။ သိကျွမ်းခဲ့တဲ့ ကာလတစ်​လျှောက်​လုံး​ဝမ့်​အတွက်​ကျွန်​တော်​ဘာမှအ​ရေးတယူ မလုပ်​ပေးနိုင်​ခဲ့ပင်​မယ့်​ဝမ့်​လက်​ထပ်​ပွဲ​နေ့အတွက်​တော့ ယွမ်​၅၀၀၀ လက်​ဖွဲ့သင့်​တယ်​မှတ်​လား။