Verliefd op mijn stiefbroer

Hoofdstuk 18

"Romy?" een stem haalde me uit mijn dagdroom. Het was mevrouw Green. Onze wiskunde lerares.

Eerst keek ik geschrokken naar Emma. We hadden altijd samen wiskunde. Ze wees met haar pen naar een antwoord in het schrift. 24x?

"We wachten allemaal op je mevrouw de Jong," ze streng en keek mij met een scherpe blik aan. "Eh. 24x," ze draaide zoch om naar het bord en schreef het antwoord op. Ik keek even met een dankbare blik naar Emma en deed snel mijn boek open. Typisch Romy. Je hebt niet eens je boeken open. "Het huiswerk is van 40 tot 59," zei ze chaggerijnig "De volgende les hebben we een s.o." Ze keek me met een dodelijke blik aan. Het was zeker mijn schuld dat we een s.o. hadden omdat ik mijn boek niet had opengeslagen.

Na een verschikkelijke les. En ik bedoel ook echt verschrikkelijk. Ging de bel en voor een keer hield ik van dat irritante zoemende ding. Ik gooide snel mijn boeken in mijn tas en was als eerste de deur uit. Ja, zo erg haatte ik wiskunde. Als ik één vak kon kiezen waar ik de boeken van mocht verbranden zou dat wiskunde zijn. Zuchtend liep ik verder naar mijn volgende les. Volgensmij wouden de rooster makers mij gewoon pesten want na wiskunde had ik geschiedenis. Ja, waarom ook niet?

----

"Romy, ruim je kamer op. Ilse's zoon komt over paar dagen," zeurt mijn vader terwijl hij wat tijdschriften in een la legt en verder gaat met het schoonmaken van de tafel met een nat doekje. "Hmpf, het zal wel." Ik kijk hem met een geïrriteerde blik aan. "Romy je moet gewoon even normaal gaan doen. Ik snap dat je dit niet leuk vind maar het is nou eenmaal zo," zijn blik vezacht een beetje "het spijt me." Hij loopt weer naar de keuken en ik glip snel weg naar boven, de reden? Ik heb gewoon geen zin in zijn stomme preken, excuses of wat dan ook.
Ik doe de deur van mijn kamer snel open en zodra ik binnen ben had ik hem weer gesloten. Met een zucht plofte ik op mijn bed.

Had ik ooit gevraagd om te verhuizen? Nee.
Had ik ooit gevraagd om een stiefmoeder? Nee.
Had ik ooit gevraagd om een stiefbroer?
Dat al helemaal niet.

Waarom is alles zo gelopen? Of moest mijn leven extra zo zijn. Misschien wel... Er gaat een rilling door me heen waardoor ik kippenvel van krijg. Terwijl ik mijn benen intrek sla ik mijn handen eromheen en leun met mijn rug tegen de muur aan. It's so confusing. Mijn hele hoofd is in de war. Ik moet eerst alles op een rijtje hebben staan.

Ik pak mijn telefoon uit mijn zak en ontgrendel hem. Drie nieuwe berichten? Ik klik op het icoontje van Whats App en wacht totdat die is geladen. Een bericht van Kai, één van sophie en één van een onbekend nummer.

Kai, 15:12
Hey, ik zag je niet meer op school. Ik wachtte nog bij jouw kluisje... Gaat alles wel goed?

Ik app snel wat terug

Romy, 16:43
Ja, alles is goed.

Zou ik wel moeten liegen tegen mijn vriendje? Kan ik hem eigenlijk wel vertrouwen? Al die vragen en ik weet geen een antwoord.

Sophie, 15:34
Vertrouw hem niet.

Wie bedoeld ze met hem? Mischien Kai... Of Julian?

Romy, 16:44
Wie?

Hmm. Het derde appje van een onbekend nummer.

065618371, 15:45
Hey :)

Romy, 16:44
Wie ben jij?

Al snel kreeg ik antwoord op mijn vraag.

065618371, 16:45
Julian

Romy, 16:45
Wat moet je Julian? Hoe kom je aan mijn nummer?

En hij gaat offline. Serieus, meent hij dit?

"Romy! Ilse's zoon komt misschien wat eerder dan verwacht!" roept mijn vader door het huis. "Ik kom eraan," zeg ik zuchtend "wacht even!" Snel ruim ik mijn kamer een beetje op. En ren daarna snel de trap af. "Romy, je moet wel aardig tegen hem gaan doen," Ilse komt binnen lopen met een schaal koekjes, menen ze deze serieus? "Waarom doen jullie zoveel moeite voor hem?" mijn vader zucht maar Ilse glimlacht naar me "Omdat ik mijn zoon lang niet heb gezien en ik weet niet of hij vandaag komt of over paar weken. Hij zei dat hij het erg druk had met schoolvoetbal ofzoiets." Pff, het zal wel. "Heb gewoon wat manieren" zei mijn vader weer, dit keer wat scherper. Alsof hij elk moment een woede uitbarsting kon krijgen,

"Romy je stiefbroer komt zo dus-"

De huistelefoon snerpte door de zware stem van mijn vader, de deurbel ringde geen seconde later. Ik liep naar de voordeur terwijl mijn vader de huistelefoon opnam. Maar nadat ik de deur had geopend werd ik lijkbleek.

"W-wat doe jij hier?"