Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
amy shark - adore
Eğer kalbimin senin için atmasını istemiyorsan...bana bu şekilde gülmemelisin.
♫
Aralık ayının ilk günündeydik, üzerimde battaniye gibi duran monta rağmen donuyordum ve Deniz yanımda üç dakikadır geç kaldığım için söyleniyordu.
Akıl sağlığımı korumak için onu sessize almış, camdan dışarıyı seyrediyordum. Soğuktan da kıştan da hoşlanmasam da aralık ayı en sevdiğim aylardan birisiydi. İlk üçte kesinlikle vardı hatta. Nedenini bilmiyordum, küçüklüğümden beri bu ayı çok severdim.
Damla ve benim evlerimizin arası on beş dakika olduğundan Deniz söylenmeleri arasında "Damla'yı ara." demişti. Buz tutmuş ellerimin arasında tuttuğum telefonu anında açıp Damla'yı aradım. Evine yaklaştığımızı, inmesini söyleyecektim ama açar açmaz "Aşağıdayım." dedi.
Pek şaşırmamıştım. "Tamam, biz de geliyoruz."
"Bekliyorum."
Telefonu kapattığım sırada Deniz başını bir anlık bana döndürdü. "Aşağıdaymış." diye açıkladığımda güldü. "Damla'nın bu huyuna bayılıyorum. Çok dakik kız."
"Normalde ben de her yere geç kalmam." diye homurdandım. "Dün gece duş almaya üşendiğimden sabah aldım, kurutunca da geç kaldım. Ne yapayım yani kış ayında ıslak saçla dışarı çıkıp gebereyim mi?"
Normal halimde hiç çirkef değildim ama bir kere başladığımda susamama özelliğine sahiptim. Deniz de bunu çok iyi bildiğinden "Tamam tamam." diyerek konuyu geçiştirdi. Damla'nın oturduğu sitenin girişine geldiğimizde bir kere daha çaldırdım. Demir kapıdan içeriye doğru bakınca apartmandan çıkan Damla'nın aramamı reddettiğini gördüm. Kiremit rengi, kısa bir mont ve siyah bir yüksek bel kot giymişti. İçinde muhtemelen dolabının en sık bulunan parçalarından birisi, kısa kazaklardan vardı ve saçlarını at kuyruğu yapmıştı.
Şapka takmaktan cidden nefret ediyordu, ona söyleneceğimi de biliyordu ama saçını hep at kuyruğu yaptığından şapka takmaya uygun olmadığını düşünüyordu. Koşmadan fakat seri adımlarla arabanın kapısını açıp içeriye girdiğinde arkama doğru dönüp neşeyle karşılamıştım.
