KANLI MÜREKKEP | NATALİA

12. Bölüm

Christian'dan

Ormandan girip tam Natalia'nın evinin arka bahçesinden çıktım. Natalia ve küçük kardeşi bahçede ki verandaya oturdular. Onları dinlemeye başladım.

"Haklıydın" (Natalia)

"Ne hakkında" (Noah)

"Benim ölmem konusunda. Belki o zaman herşey daha yolunda giderdi. Annem ve Babam hala sizinle birlikte olabilirdi. Natasha hala sizi sinirlendirip duruyor olurdu. 1 kişiyi unutmak kolay. Oysa 3 kişi çok yakıyor." (Natalia)

Gözünden bir kaç damla yaş akarken söylemişti bunları.

Ne yani kardeşi ona ailesi yerine onun ölmesini istediğini mi söylemişti?

"Vicdan azabı çekip özür dilememi bekliyorsan yanılıyorsun" (Noah)

Bu nasıl bir kardeşi böyle? Ya da insandı? Evet bende pek iyi biri değildim. Ablamızdan da nefret ederdim. Ama hepimiz insanken böyle bir konuşma asla yaşanmazdı. Ya da ben ablama asla bunu yapmazdım. Ya da Edward bunu asla yapmazdık.

"Eğer hala istiyorsan ki istediğin belli bil diye söylüyorum. Gitmeyi son 1 aydır sürekli düşündüm. Denedim. Ama sonra aklıma siz ikiniz geldiniz. Bu yaptığım bencillikten başka birşey olmayacaktı. Eğer bensiz gerçekten iyi olacağınızı düşünsem-" (Natalia)

Natalia'nın bahsettiği gitmek ölmekti. Noah ise gerçekten gideceğini sanıyordu.

"Oluruz. Eğer gidersen iyi oluruz." (Noah)

Gözünden bir kaç damla daha aktı.

"Anlıyorum" (Natalia)

Elinin arkasıyla göz yaşıni sildi. Hafif gülümsedi ve sağ elini bacağına koydu. Sonra bacağından çekip yanağına koydu. Okşadı ve arka bahçe kapısından çıkıp gitti. Hemen onun arkasından gittim. Normal yürüyordu ardından hızlanmaya başladı. Koştu, koştu koştu. Hem koşup hem ağlıyordu. Ardından yorulduğu yerde durdu. Yere eğildi ve dizilerinden destek aldı. Ağlıyordu. Dikleşti bir elini beline bir elini göz altına koydu ve göz yaşını sildi. Derin derin nefes alıyordu. Aniden başı döndü. Tam düşecekken vampir hızımla koşup tuttum.

"İyi misin?" (Christian)

Bana baktı. Hızla Dikleşti. Tırnaklarını avucuna batırdı. Ve sanki bu hareketiyle sihirli bir şekilde kendine gelmişti. Gözünde ki yaşlar durmuş nefesi düzene girmiş baş dönmesi geçmişti. Gözlerime dik dik baktı.

"Senin yardımına ihtiyaç duyacak kadar çaresiz değilim. Yani henüz sevinebileceğin bir şey yok" (Natalia)

"Bana karşı gerçekten neden kötüsün? Sana birşey yaptığımı sanmıyorum" (Christian)

"Bunu daha bilmiyorum" (Natalia)

"Gerçekten Ailenin ölümünde benden mi şüpheleniyorsun? O zaman kasabada bile değildim." (Christian)

"Haklısın. Ama siz vampirlere bir tane olmadığını ve birbirinizle iş birliği yapma yeteneğiniz olduğundan eminim" (Natalia)

"Diyelim öyle." (Christian)

Dedim ve bir adım üzerine yürüdüm.

"Ailenin katili benim." (Christian)

Biraz daha üzerine yürümeye başladım. Geri gitmesi gerekiyordu. Ama o aksine daha da dikleşmiş yüzüme dik dik bakıyordu.

"Ve belki de başka 100'lerce kişininde katili benim. Sen nasıl hala buradasın" (Christian)

Bir adım da o benim üzerime geldi.